«ΣΙΒΗΡΙΑ», παρουσιάζει ο Μανώλης Παλαβούζης - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

           Είναι εκπληκτικό το πόσο πιο πλούσιος γίνεται ο κόσμος μας όταν γνωρίζουμε – και διά ζώσης, αλλά και μέσω των έργων τους– νέους και χαρισματικούς ανθρώπους. Αυτό ισχύει χωρίς αμφιβολία στην περίπτωση του αγαπημένου συγγραφέα Μανώλη Παλαβούζη, τον οποίο «γνώρισα» μέσα από το εμβληματικό μυθιστόρημά του «Ο τέταρτος καβαλάρης Ι – η Επώαση», το πρώτο μέρος της διλογίας του που ανήκει στην κατηγορία του βιολογικού τρόμου, η οποία ολοκληρώθηκε την επόμενη χρονιά με τον δεύτερο τόμο με τίτλο «Ο τέταρτος καβαλάρης ΙΙ – Ο όλεθρος». Αυτά τα δύο βιβλία αποτέλεσαν για μένα ορόσημο στην αναγνωστική επαφή μου με το έργο του συγγραφέα, αφού διεύρυναν τους ορίζοντές μου σε ένα νέο είδος λογοτεχνίας το οποίο αγνοούσα και τελικά με κέρδισε διά παντός.
        Εξαρχής συνειδητοποίησα πως ένας συγγραφέας τόσο νέος σε ηλικία, όσο εκτεταμένες και εξειδικευμένες σπουδές κι αν έχει κάνει, θα πρέπει πρώτιστα και πάνω απ’ όλα να διαθέτει γνήσιο συγγραφικό ταλέντο, εντυπωσιακή ωριμότητα, πλούσια φαντασία και εξαιρετικό κριτήριο αξιολόγησης όσων ερεθισμάτων προσλαμβάνει από το περιβάλλον του, ώστε να μπορεί να αποδώσει την εκάστοτε μυθοπλασία του με τόσο ρεαλισμό και πειστικότητα. Η επαλήθευση πολλών από όσα αναφέρονταν σε εκείνα τα δύο πρώτα μυθιστορήματα του συγγραφέα, κατά την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού, απέδειξε την ορθότητα της αρχικής εκτίμησής μου, η οποία επαληθεύεται με κάθε νέο πόνημά του.
          Έκτοτε, ο ταλαντούχος συγγραφέας συνέχισε να μας εκπλήσσει και να μας

καθηλώνει με τα εξαιρετικά βιβλία του που ακολούθησαν, όπως το εντελώς διαφορετικό σε θέμα περιβαλλοντικό θρίλερ του με τίτλο «Έτος χωρίς καλοκαίρι», το εκπληκτικό μυθιστόρημά του με τίτλο «Αττική καταιγίδα» –που, αν και ειλικρινά το απεύχομαι, πολύ φοβάμαι πως θα αποδειχτεί προφητικό, αφού ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται από τα γεγονότα πόσο διορατικός ήταν ο συγγραφέας όταν το εμπνεύστηκε–, καθώς και το πιο πρόσφατο επικό μυθιστόρημα φαντασίας με τίτλο «Το Τραγούδι των Σκλάβων».
          Χωρίς να αναφέρω τις πολυάριθμες συμμετοχές του σε συλλογικές εκδόσεις διηγημάτων, αλλά και τη συγγραφή άρθρων για λογοτεχνικούς ιστοτόπους, ο συγγραφέας μάς αποδεικνύει πως αυτό το τόσο πλούσιο και αξιόλογο έργο του δεν είναι καθόλου τυχαίο ή περιστασιακό, αλλά αποτέλεσμα της αξιοποίησης ενός πηγαίου χαρίσματός του, αλλά και της εντυπωσιακής ικανότητάς του να αφουγκράζεται, να επιλέγει και να μετουσιώνει, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, όσα συμβαίνουν γύρω του σε απαράμιλλα λογοτεχνικά έργα. Προσωπικά, αυτό που με ενθουσιάζει ιδιαίτερα στα βιβλία του είναι ο αρμονικός συνδυασμός του παρελθόντος με το παρόν και η χρησιμοποίηση γνωστών αλλά και άγνωστων ιστορικών γεγονότων με τέτοιον ευρηματικό τρόπο ώστε να αξιοποιεί την ατόφια Ιστορία και να τη συνδυάζει εξαιρετικά με τη δική του πρωτότυπη μυθοπλασία.
          Φέτος, ο χαρισματικός Μανώλης Παλαβούζης επιστρέφει με μία νουβέλα φαντασίας με τίτλο «Σιβηρία», από τις εκδόσεις Πηγή και πάλι, η οποία διαβάζεται απνευστί, παρασύροντάς μας σε ένα καθηλωτικό ταξίδι στον απόμακρο, άγνωστο και άγονο Βορρά της Ρωσίας. Θα επιλέξω συνειδητά να μην αναλύσω περισσότερο την προσωπική άποψή μου για το εξαιρετικό αυτό βιβλίο, καθώς την έχω ήδη αναρτήσει στο παρόν ιστολόγιο, προτιμώντας να αφήσω τον ίδιο τον συγγραφέα να μας «μιλήσει» για το έργο του. Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μας διέθεσε για ακόμα μία φορά, του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο αξιόλογο βιβλίο του αλλά και στο σύνολο του πλούσιου συγγραφικού του έργου και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα έχει να μας καταθέσει ο εξαίρετος Μανώλης Παλαβούζης, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τη «Σιβηρία» του!
 
    Ποια «νοητά βοηθήματα» χρησιμοποιεί ένας συγγραφέας για να σχεδιάσει το επόμενο

βιβλίο του; Ποια είναι εκείνα τα βασικά ερωτήματα στα οποία δίνει απαντήσεις; Επιλέγει να τοποθετήσει την πλοκή του σε μια μακρινή γωνιά του κόσμου, που για κάποιον λόγο προσελκύει τα φώτα των ΜΜΕ και ως αποτέλεσμα και την προσοχή του αναγνώστη; Μήπως χρησιμοποιεί γνώσεις που έχει αποκτήσει πάνω σε μια πολύ συγκεκριμένη θεματική, πιθανότατα ως μέρος των σπουδών που έχει κάνει; Μήπως πάλι επιλέγει να ασχοληθεί με ένα ζήτημα το οποίο, με κάποιον τρόπο, στο κοντινό ή απώτερο μέλλον θα απασχολήσει τη διεθνή κοινότητα με τρόπο πρωτόγνωρο και άρα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου; Και σε τελική ανάλυση, μήπως μέσω της φαντασίας θέλει να μιλήσει για ζητήματα βαθύτερα, πανανθρώπινα, καθολικά και διαχρονικά;
    Οφείλω να ομολογήσω πως δεν χρησιμοποίησα τυχαία τα παραπάνω ερωτήματα. Η υπόθεση της «Σιβηρίας», του έκτου προσωπικού μου έργου, τοποθετείται στη σύγχρονη Σιβηρία, αυτήν την απόμερη, αχανή και αραιοκατοικημένη γωνιά του πλανήτη, περιοχή την οποία δεν συναντούμε συχνά στη λογοτεχνία. Πλούσια σε φυσικούς πόρους, Ιστορία και οικολογική αξία, γίνεται θύμα εκμετάλλευσης και υποβαθμίζεται. Ταυτόχρονα, οι επιπτώσεις της πλανητικής υπερθέρμανσης αναβαθμίζουν τον περιβαλλοντικό κίνδυνο. Μέσα στον κυκεώνα της πολύπλευρης κρίσης, έρχεται να προστεθεί ο κοινωνικός μαρασμός που σαρώνει τη σύγχρονη Ρωσία στον απόηχο του πολέμου, αλλά και από το όχι και τόσο μακρινό ’91.
    Μέσα σε αυτό το αντίξοο περιβάλλον, ο Πάβελ Βορόνιν, ο κεντρικός χαρακτήρας της νουβέλας, ένας νέος άνθρωπος που προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της ζωής, παλεύει για την επιβίωσή του. Η γη τριγύρω μοιάζει με φυλακή δίχως τοίχους, έχει χάσει την οικογένειά του, είναι απελπισμένος, παγιδευμένος σε μια κατάσταση την οποία δεν επέλεξε και δεν μπορεί να διαχειριστεί. Και κάπου εκεί, ο Πάβελ έρχεται σε επαφή με κάτι σκοτεινό, το οποίο θα τον αλλάξει ως άνθρωπο. Θα τον μετατρέψει σε κάτι επικίνδυνο, κάτι θανάσιμο για τους ανθρώπους, σε κάτι απειλητικό ακόμα και για κείνον. Θα τον μετατρέψει σε αρπακτικό…

    Στην επιστήμη του περιβάλλοντος, την οποία έχω σπουδάσει και αγαπώ, υπάρχει ένας ιδιαίτερος επιστημονικός όρος, το λεγόμενο «πέρμαφροστ». Πέρμαφροστ ονομάζεται το αιώνια παγωμένο έδαφος, το οποίο συναντάται σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη ή/και μεγάλα υψόμετρα, όπως στον Αρκτικό Κύκλο και στα Ιμαλάια. Αυτά τα εδάφη παραμένουν παγωμένα για μεγάλα χρονικά διαστήματα που διαρκούν, ανάλογα με τις συνθήκες, ακόμα και για εκατομμύρια έτη, ενώ στις εκτάσεις τους αποθηκεύονται αρχαίοι μικροοργανισμοί. Καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγεί σε αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας και άρα σε τήξη του πέρμαφροστ, δεν είναι απίθανο κάποιοι μικροοργανισμοί, με τους οποίους ο σύγχρονος άνθρωπος πιθανότατα δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή και άρα δεν διαθέτει καμία μορφή ανοσίας, να επανέλθουν στη ζωή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια.
    Η επανεμφάνιση ενός παθογόνου, η απόψυξή του καθώς το έδαφος θερμαίνεται και η νόσηση ανθρώπων και ζώων, είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στη Σιβηρία με ασθένειες όπως ο άνθρακας. Με δεδομένο ότι στα εδάφη της βρίσκονται «κατεψυγμένα» βακτήρια και ιοί που ευθύνονται στο παρελθόν για πανδημίες όπως η ευλογιά, η ισπανική γρίπη και η βουβωνική πανώλη, ο κίνδυνος της υπερθέρμανσης αποκτά άλλη βαρύτητα για τη δημόσια υγεία.
    Κι εδώ επανερχόμαστε στη νουβέλα, καθώς ο Πάβελ θα βρεθεί αντιμέτωπος με υπέρτερες δυνάμεις. Δυνάμεις που πηγάζουν από τη γη της Σιβηρίας, αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό του. Ο φιλήσυχος νεαρός αρχίζει να αλλάζει εκ των έσω, να μεταστρέφεται. Μια «υπερφυσική» μεταστροφή που θα τον φέρει στα όρια των αντοχών του, θα τον αποξενώσει από εκείνους που αγαπάει, θα τον αναγκάσει να αναθεωρήσει πολλά για τη ζωή του, για το μέλλον του, αλλά κυρίως για την ταυτότητά του.
    Στο βιβλίο έδωσα βαρύτητα στη διαδικασία της μεταστροφής ενός ανθρώπου από μια κατάσταση σε μια άλλη, και κυρίως στη διαδικασία αυτοαποδοχής της νέας πραγματικότητας. Την προσπάθεια, τον αγώνα και το βάρος που δέχτηκε ο Πάβελ ώστε να αποδεχτεί τον νέο εαυτό του, να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Άλλωστε, όλες και όλοι μας δεν καλούμαστε κάποτε στη ζωή μας να επιλέξουμε ποιοι θα είμαστε; Ποια είναι η θέση μας στον κόσμο; Υπό αυτό το πρίσμα η φαντασία χρησιμοποιείται αλληγορικά. Η αυτοαποδοχή του Πάβελ, και η προσπάθεια να κατανοήσει τις αλλαγές που συντελούνται μέσα του, είναι μια διαφορετική απεικόνιση της δικής μας προσωπικής πραγματικότητας. Θέλοντας να δώσω πιο προσωπικό και εξομολογητικό τόνο, το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Ο Πάβελ ξετυλίγεται μπροστά στον αναγνώστη, ξεγυμνώνεται με τρόπο άμεσο, πολλές φορές συναισθηματικά φορτισμένο, συντελώντας στη δημιουργία ενός πλήρους ψυχογραφήματος, ακόμα κι αν το βιβλίο μόλις που ξεπερνάει τις εκατό σελίδες.

    Πέραν της ψυχοσύνθεσης του Πάβελ, στη νουβέλα αναπαράστησα, όσο πιο πειστικά γίνεται, μια περιοχή που δεν έχω επισκεφτεί ποτέ και μια κοινωνία για την οποία δεν είναι πολλά γνωστά όπως, για παράδειγμα, για τις χώρες της Δύσης. Έκανα έρευνα για μια σειρά ζητημάτων, για τη γεωγραφία της Σιβηρίας, για τους ανθρώπινους πληθυσμούς που διαβιούν εκεί, για το παρελθόν τους, για την καθημερινότητά τους, για το πώς βιοπορίζονται. Έκανα εκτεταμένη έρευνα για τους φυσικούς πόρους της περιοχής, για τα αυτοκίνητα που οδηγούν οι ντόπιοι, για την κουζίνα τους, για τη μουσική που ακούν.
    Το βιβλίο είναι μια ιστορία φαντασίας και τρόμου, αλλά και μια προσπάθεια κλιματικού προβληματισμού. Περιγράφει τον ανθρώπινο ψυχισμό και τη διαδικασία της αυτοαποδοχής. Ταυτόχρονα, δίνεται έμφαση στη δύναμη της ελπίδας, στην προσπάθεια του ήρωα να περάσει από το στάδιο της άρνησης στην αποδοχή και, γιατί όχι, στην πιθανότητα να χτίσει κάπου μακριά ένα καλύτερο μέλλον για εκείνον.
    Η «Σιβηρία» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή κι αν κάποιος δοκιμάσει να ταξιδέψει στα παγωμένα εδάφη της, ελπίζω η νουβέλα να εκπληρώσει τον μέγιστο ρόλο της: να προσφέρει στον αναγνώστη μία ολοκληρωμένη αναγνωστική εμπειρία, μικρή σε μέγεθος, αλλά μεγάλη σε νοήματα…
 
ΥΓ: Θα ήθελα στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω την αγαπητή Κλειώ για την τόσο ευγενική φιλοξενία στο blog της. Έναν διαδικτυακό χώρο που εδώ και καιρό έχει φιλοξενήσει τόσο τα βιβλία μου όσο κι εμένα τον ίδιο, μέσα από συνεντεύξεις και αυτοπαρουσιάσεις. Κλειώ, εύχομαι κάθε καλό σ’ εσένα και στους αναγνώστες σου!
 

Μανώλης Παλαβούζης

 
 
Βιογραφικό συγγραφέα:
 
Ο Μανώλης Παλαβούζης γεννήθηκε το 1994 στον ακριτικό Έβρο. Σπούδασε την

Επιστήμη του Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Διατήρηση και Αποκατάσταση Χερσαίων Οικοσυστημάτων, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Διαβάζει βιβλία σε καθημερινή βάση από τα μαθητικά του χρόνια, γράφει με την πρώτη ευκαιρία, φτιάχνει παζλ, παρακολουθεί φανατικά ξένες σειρές και ταινίες και ζωγραφίζει φανταστικούς χάρτες και φυσικά τοπία.
Έργα του η επίκαιρη διλογία βιολογικού τρόμου «Ο Τέταρτος Καβαλάρης» (2018-2019), το κλιματικό θρίλερ «Έτος Χωρίς Καλοκαίρι» (2020) και το τρομοκρατικό θρίλερ «Αττική Καταιγίδα» (2021). Διηγήματά του έχουν βραβευθεί και συμπεριληφθεί σε πλήθος συλλογικών ανθολογιών και λογοτεχνικών περιοδικών, ενώ ανήκει στη συγγραφική ομάδα του ηλεκτρονικού περιοδικού για το φανταστικό «Will o’ Wisps». Το βιβλίο του «Το τραγούδι των σκλάβων» (2023) είναι το πέμπτο προσωπικό του μυθιστόρημα, ενώ φέτος κυκλοφόρησε η νουβέλα φαντασίας «Σιβηρία» (2024).
 
Προσωπικά έργα Μανώλη Παλαβούζη:
 
«ΣΙΒΗΡΙΑ»

Εκδόσεις: Πηγή
Σελίδες: 112
Τιμή με έκπτωση: 10,44€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2024/02/blog-post_15.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Στα παγωμένα εδάφη της Σιβηρίας, ένα αρχαίο κακό παραμονεύει στην έρημη γη, πανίσχυρο και αθέατο στο πέρασμα χιλιετιών και αιώνων. Ο Πάβελ Βορόνιν, ένας νέος που βλέπει τα όνειρά του να διαλύονται και τη ζωή του να πέφτει σε τέλμα, θα αφυπνίσει άθελά του το αρχέγονο κακό της αχανούς πεδιάδας και πολύ σύντομα θα αντιληφθεί πως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο ξανά. Κι αυτό γιατί ο ίδιος δεν θα είναι ο άνθρωπος που κάποτε ήταν. Κάτι αλλάζει μέσα του, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, μετατρέποντάς τον σ’ ένα πλάσμα θανάσιμο, βγαλμένο από τους πιο σκοτεινούς ανθρώπινους εφιάλτες.
 
Ένα κακό ξύπνησε και γυρεύει να τραφεί. Κι όταν το κακό πεινάει, μόνο άσχημα πράγματα μπορούν να συμβούν…
 
Μια νουβέλα φαντασίας για μια μοιραία συνάντηση με κάτι αλλόκοτο που καιροφυλακτούσε, προσμένοντας να επιστρέψει στη ζωή, κι ένας ήρωας σε αδιέξοδο. Για να επιβιώσει, οφείλει να αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα, ακόμα κι αν πρέπει ν’ αφήσει πίσω του όλα όσα αγαπάει.
 
«ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ»

Εκδόσεις: Πηγή (2023)
Σελίδες: 544
Τιμή με έκπτωση: 19,40€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Ένα συγκλονιστικό ταξίδι στον ανθρώπινο πόνο και στην αδικία. Είναι το πάθος για ελευθερία ικανό να σπάσει τις αλυσίδες της υποδούλωσης;
 
Θα καταφέρουν οι σκλάβοι να σπάσουν τα δεσμά τους; Ένα διαφορετικό βιβλίο φαντασίας ήρθε να σε ταξιδέψει σε μια συναρπαστική περιπέτεια!
 
Το όνομά µου είναι Άρμιν. Γεννήθηκα νόθος και υπέμεινα τη χλεύη του κόσµου. Πωλήθηκα σκλάβος από δουλεμπόρους και μάτωσα τραβώντας κουπί. Ταξίδεψα σε επικίνδυνα νερά και κατέληξα στις ερημιές του Βορρά, να μοχθώ σ’ ένα ορυχείο καταναγκαστικής εργασίας. Γνώρισα τη φιλία και τον έρωτα, πάλεψα με τις κακουχίες και τον φόβο. Ένιωσα το φονικό χάδι των μαστιγίων των αφεντάδων στη ράχη μου και το δριμύ ψύχος στα κόκαλά μου. Η μοίρα μου φάνταζε δυσοίωνη, το μέλλον µου προδιαγεγραμμένο και το τέλος αναπόφευκτο.
 
Όμως είχα δώσει μια υπόσχεση κι έναν όρκο: να επιζήσω και να πάρω εκδίκηση.
 
Αυτή είναι η συγκινητική ιστορία ενός νεαρού σκλάβου που πήρε τη ζωή του στα χέρια του, η δική μου ιστορία. Κι έφτασε η ώρα να τη διηγηθώ…
 
«ΑΤΤΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ»

Εκδόσεις: Υδροπλάνο (2021)
Σελίδες: 732
Τιμή με έκπτωση: 16,11€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2021/11/blog-post.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Όταν ο ναός της Δημοκρατίας καταρρέει, κανείς δεν είναι ασφαλής. Στην Αίθουσα της Ολομέλειας του Ελληνικού Κοινοβουλίου πέφτουν, σε ζωντανή σύνδεση, πυροβολισμοί. Ένοπλοι τρομοκράτες έχουν εισβάλει στον ναό της δημοκρατίας και απειλούν τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων.
Ένας αγώνας ξεκινάει για την απελευθέρωση των ομήρων. Οι αστυνομικές δυνάμεις, με τη βοήθεια του αστυνομικού διαπραγματευτή Μαυρίδη, θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα τεράστια εμπόδια για να σωθούν οι ζωές των εγκλωβισμένων πολιτικών, εργαζομένων και ανήλικων επισκεπτών της Βουλής, ενώ, στην πλατεία Συντάγματος, βρίσκεται σε εξέλιξη η μαζικότερη διαδήλωση της δεκαετίας. Αυτό όμως που αρχικά μοιάζει με κοινή ομηρία αποδεικνύεται κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και σκοτεινό με παγκόσμιο αντίκτυπο κι αυτό γιατί οι τρομοκράτες δεν σκοπεύουν να βγουν ζωντανοί από το κτίριο.
Στο καταιγιστικό αυτό τρομοκρατικό θρίλερ, ακολουθώντας τα σημεία των καιρών, αναβιώνει η μακραίωνη σύγκρουση δύο άσπονδων εχθρών, της Ανατολής και της Δύσης. Ανάμεσα στις αντικρουόμενες κοσμοθεωρίες, μια γκρίζα ζώνη απλώνεται, εκεί όπου το δίκαιο, το άδικο και το ηθικό πολλές φορές είναι δύσκολο να διακριθούν. Η προσφυγική κρίση έρχεται στο προσκήνιο με έναν εντελώς αναπάντεχο τρόπο. Μέσα στον χαώδη συρφετό των κατατρεγμένων, οι σπίθες της εκδίκησης περιμένουν υπομονετικά αθέατες, έτοιμες να θεριέψουν και να κατακάψουν τα πάντα στο διάβα τους σαν πύρινη καταιγίδα.
 
«ΕΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»

Εκδόσεις: Πηγή (2020)
Σελίδες: 652
Τιμή με έκπτωση: 16,20€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2020/10/blog-post_19.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Καλοκαίρι 1815
Τα κανόνια του Βατερλώ έχουν µόλις σιγήσει. Ο Γάλλος στρατιώτης Πιερ Λεγκέ πιάνεται αιχµάλωτος των Άγγλων, όµως η αιχμαλωσία του παίρνει μια εντελώς αναπάντεχη τροπή. Στη µακρινή Ανατολή ξυπνάει ο τρόμος, µε τη μορφή ενός ηφαιστείου. Ο Πιερ θα γνωρίσει τη Φρέγια, θα πολεμήσουν για τη ζωή τους και θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν μέσα σε έναν κόσμο που βυθίζεται συνεχώς στο σκοτάδι.
 
Καλοκαίρι 2020
Ο Φίλιππος και ο αδερφός του Μάρκος βρίσκονται σε διακοπές στη Σκωτία, όταν ο κόσμος σκεπάζεται από την ηφαιστειακή τέφρα. Η κολοσσιαία ηφαιστειακή έκρηξη καταποντίζει την παγκόσμια θερμοκρασία, φέρνοντας σκοτάδι και θάνατο. Η μόνη διέξοδος, ο θερμότερος Νότος. Τα δύο αδέρφια θα συναντήσουν την Μπεατρίς µε τον γιο της. Θα βρεθούνε κυνηγημένοι από µια φονική συμμορία που έχει ως στόχο να τους εξοντώσει, θα διασχίσουν τη μισή Ευρώπη, όµως ο αληθινός τους εχθρός είναι το ίδιο το κλίμα.
 
Ένα σενάριο που επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες, µε την ίδια φονικότητα, ένα φυσικό φαινόμενο που κλονίζει τα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού, οδηγώντας τους ήρωες στα άκρα, εκεί όπου ο χρόνος κυλάει αντίστροφα προς το Έτος Χωρίς Καλοκαίρι.
 
«Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ ΙΙ– Ο όλεθρος»

Εκδόσεις: Πηγή (2019)
Σελίδες: 558
Τιμή με έκπτωση: 16,20€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2019/09/blog-post_10.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Θεσσαλονίκη 1347 μ.Χ.: Ο Πάμφιλος έχει έρθει αντιμέτωπος με την πανούκλα και έχει επιβιώσει. Κατατρεγμένος από τη θανατηφόρα ασθένεια, γνωρίζει τον Μέλουας και την Άλουελ, δύο ανθρώπους που θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή του. Και όλα αυτά καθώς ο θάνατος βασιλεύει στη βυζαντινή πόλη, στο αποκορύφωμα του Μεσαίωνα και του σκοταδισμού.
 
Θεσσαλονίκη 2017 μ.Χ.: Οι προσπάθειες του Άλεξ και της Σκάρλετ να περιορίσουν την εξάπλωση της ασθένειας δεν καρποφορούν. Ολοένα και περισσότερες χώρες μολύνονται, ενώ το παγκόσμιο σύστημα υγείας καταρρέει. Νέα εμπόδια, που θα πρέπει να υπερπηδήσουν, έρχονται στο φως, μέσα στη νοσηρή καθημερινότητά τους.
 
Οι νεκροί αυξάνονται. Η επιβίωση ξεθωριάζει. Κανείς δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο.
 
Ο «Τέταρτος Καβαλάρης» φτάνει σε ένα αναπάντεχο τέλος, σε δύο κόσμους που βαδίζουν στο χάος· η επιστήμη αδυνατεί να βρει τη λύση, ενώ η θρησκεία και η λεγόμενη «εθνική ασφάλεια» γίνονται εργαλεία που υποσκάπτουν τα θεμέλια της σύγχρονης κοινωνίας, ωθώντας τούς ήρωες να αναρωτηθούν τι είναι αυτό που αξίζει τελικά.
 
«Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ Ι– Η επώαση»

Εκδόσεις: Πηγή (2018)
Σελίδες: 520
Τιμή με έκπτωση: 16,20€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2018/09/blog-post_23.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Χειμώνας 1347 μ.Χ.: Στις στέπες της Κιργισίας γεννιέται ένας θανάσιμος εχθρός. Ο Πάμφιλος, ένας Βυζαντινός πολεμιστής, βρίσκεται στο επίκεντρο της καταστροφής. Μία πολιορκημένη πόλη καίγεται συθέμελα, και οι επιζώντες, αγωνιζόμενοι για την επιβίωσή τους, καταφεύγουν για σωτηρία στην Κωνσταντινούπολη, μεταφέροντας μαζί τους κάτι που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας.
 
Χειμώνας 2017 μ.Χ.: Σε ένα εργοτάξιο του μετρό της Θεσσαλονίκης, ένας εργάτης ανακαλύπτει μία υπόγεια κρύπτη. Άθελά του, θα ξυπνήσει τον μεγαλύτερο βιολογικό εχθρό της ιστορίας. Η πανδημία εξαπλώνεται ταχύτατα σε όλο τον κόσμο, κι ο Άλεξ, επιδημιολόγος του ΚΕΕΛΠΝΟ, βρίσκεται αντιμέτωπος με υπέρτερες δυνάμεις, έχοντας στο πλευρό του την Σκάρλετ, απεσταλμένη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
 
Καθημερινοί άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την απειλή σε ένα θανάσιμο παιχνίδι. Οι κανόνες διαχρονικοί. Η επιβίωση μονόδρομος.
 
Το πρώτο μέρος της διλογίας «Ο Τέταρτος Καβαλάρης» πραγματεύεται ένα θανάσιμο σενάριο στον σύγχρονο κόσμο του υπερπληθυσμού και της άμεσης αεροπορικής σύνδεσης κάθε γωνιάς του πλανήτη, όπου τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας μοιάζουν λεπτότερα από κάθε άλλη φορά.
 

 

«ΣΙΒΗΡΙΑ», του Μανώλη Παλαβούζη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΣΙΒΗΡΙΑ», του Μανώλη Παλαβούζη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Πηγή
Σελίδες: 112
Τιμή με έκπτωση: 10,44€
 
          Πόσο εύκολο θα ήταν άραγε για έναν συγγραφέα να εμπνευστεί και να γράψει μία «σκοτεινή» νουβέλα φαντασίας, τοποθετημένη στην παγωμένη και αφιλόξενη Σιβηρία –και, μάλιστα, έχοντας ένα τόσο ασυνήθιστο και τρομακτικό θέμα ικανό να σου παγώσει το αίμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά–, μέσα στο ελληνικό θερμό κατακαλόκαιρο; Για έναν τυχαίο συγγραφέα πιθανότατα να ήταν δύσκολο, ίσως και ακατόρθωτο· όχι όμως για τον εξαίρετο, ικανότατο και χαρισματικό Μανώλη Παλαβούζη, που –αγγίζοντας μόλις την τρίτη δεκαετία της ζωής του– έχει ήδη εκδώσει πέντε μυθιστορήματα και την παρούσα νουβέλα, ενώ έχει λάβει μέρος και σε πολυάριθμα συμμετοχικά έργα με διηγήματά του, ορισμένα από τα οποία έχουν βραβευτεί· και όχι άδικα.
          Η αρχική και καθοριστική επαφή μου με το πλούσιο σε θεματολογία και σε όγκο έργο του συγγραφέα έγινε μέσα από το πρώτο του μυθιστόρημα, το αλησμόνητο «Ο τέταρτος καβαλάρης Ι – Η επώαση», που αποτελούσε το πρώτο μέρος της σχετικής διλογίας βιολογικού τρόμου. Εκείνο το βιβλίο του με συγκλόνισε και με κέρδισε ευθύς εξαρχής ως αναγνώστρια, ενώ έμελλε να χαρακτηριστεί δικαιολογημένα προφητικό, αφού πολλά από όσα ανέφερε εκεί ο ταλαντούχος νεαρός συγγραφέας δυστυχώς επαληθεύτηκαν κατά τα χρόνια της πανδημίας που ακολούθησαν. Ο Μανώλης Παλαβούζης με είχε πλέον κερδίσει τόσο ώστε δεν θα άφηνα αδιάβαστο κανένα μελλοντικό του μυθιστόρημα, κάτι που δεν μετάνιωσα ποτέ. Μέσα στα επόμενα χρόνια, ακολούθησαν κι άλλα εξαιρετικά βιβλία του, όπως το δεύτερο μέρος της προαναφερθείσας διλογίας «Ο τέταρτος καβαλάρης ΙΙ – Ο όλεθρος», το εξαιρετικό κλιματικό θρίλερ του με τίτλο «Έτος χωρίς καλοκαίρι», το τρομοκρατικό θρίλερ του με τίτλο «Αττική καταιγίδα» –ένα βιβλίο του που ίσως έχω ξεχωρίσει λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα, καθώς με συγκλόνισε βαθύτατα με τις αλήθειες που διατύπωνε, και ειλικρινά εύχομαι να μην επαληθευτεί, όπως ορισμένα από τα υπόλοιπά του– και τέλος το επικό του μυθιστόρημα φαντασίας με τίτλο «Το τραγούδι των σκλάβων».
          Έχοντας, λοιπόν, «καλομάθει» στα πολυσέλιδα μυθιστορήματά του, που συνήθως ξεπερνούν τις πεντακόσιες σελίδες, και τα οποία μου κρατούσαν συντροφιά κάποιες μέρες, παίρνοντας στα χέρια μου τη νουβέλα του «Σιβηρία», ένιωσα μια μικρή απογοήτευση, καθώς συνειδητοποίησα πως αυτό το αναγνωστικό μου ταξίδι με την πένα του αγαπημένου συγγραφέα θα διαρκούσε υπερβολικά λίγο. Εδώ όμως έρχεται να επαληθευτεί για μια ακόμη φορά το γνωστό απόφθεγμα που υποστηρίζει πως «ουκ εν τω πολλώ το ευ», αφού μία μόνο ανάγνωση του νέου του βιβλίου δεν μου ήταν αρκετή για να συλλάβω στην πλήρη έκτασή τους όλα τα θέματα που έθιξε ο συγγραφέας μέσα σε τόσο λίγες σελίδες. Το ξαναδιάβασα την αμέσως επόμενη μέρα και ομολογώ πως θα μείνει στο μυαλό μου χαραγμένο για πάρα πολύ καιρό!
          Η ιστορία μας διαδραματίζεται στη Σιβηρία του σήμερα, μέσα στον απόηχο του πολέμου της Ρωσίας με την Ουκρανία, αλλά και των γεγονότων του ’91 που καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία της πρώην κραταιάς υπερδύναμης. Ο νεαρός Πάβελ είναι αναγκασμένος να συμβιώνει με τον μέθυσο και αγροίκο πατέρα του Ανατόλι, μέσα σε ένα περιβάλλον έντονης ανέχειας και έλλειψης κάθε γονικής στοργής, αφού έχασε τη μητέρα του Γιελένα από τη γέννησή του ακόμα. Ζώντας μέσα στο αφιλόξενο και άγριο σιβηρικό περιβάλλον, ο δεκαοκτάχρονος πλέον Πάβελ μαθαίνει να στηρίζεται στα πόδια του και να επιβιώνει, αφού ο πατέρας του πεθαίνει. Ο νεαρός κάνει οποιαδήποτε δουλειά βρει και μαζεύει κάθε ρούβλι που κερδίζει, έχοντας ένα και μόνο όνειρο: να αφήσει πίσω για πάντα τη γενέτειρά του, το μικρό χωριό του στη Σιβηρία, και να μετοικήσει στην πολύβουη και απρόσωπη Μόσχα.
          Έχοντας πια φτάσει στο εικοστό τρίτο έτος της ζωής του, ο Πάβελ αισθάνεται πως τα όνειρά του ίσως δεν πραγματοποιηθούν ποτέ, ενώ νιώθει πως πιθανότατα δεν θα καταφέρει να απεγκλωβιστεί κάποτε από το τέλμα στο οποίο έχει βυθιστεί. Μόνο η αγαπημένη του Εκατερίνα, η κοπέλα με την οποία διατηρεί δεσμό, είναι ικανή να ανατρέπει την απογοήτευσή του, καθώς μοιράζεται τα όνειρά του για την από κοινού απόδρασή τους στη μοσχοβίτικη μεγαλούπολη και το ξεκίνημα μιας νέας ζωής για τους δυο τους. Έτσι, ένα φθινοπωρινό πρωινό του Σεπτεμβρίου, που το κρύο στη Σιβηρία αγγίζει τους δύο βαθμούς υπό το μηδέν, αποφασίζει να πάει για κυνήγι στον κοντινό ποταμό, έχοντας ως συντροφιά τον πιστό του τετράποδο σύντροφο, ένα λυκόσκυλο που ακούει στο όνομα Σάσα. Εκεί όμως, και μετά από ένα αναπάντεχο «στραβοπάτημά» του στη λασπώδη όχθη του ποταμού, ο Πάβελ Βορόνιν θα έρθει αντιμέτωπος με ένα αρχέγονο κακό, που ελλόχευε εκεί θαμμένο για αιώνες, αλλά και το σκοτεινό πεπρωμένο του που αναγκαστικά θα πρέπει να αντιμετωπίσει· ένα πεπρωμένο αδιανόητο, που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του.
          Ο εξαίρετος συγγραφέας, μέσα σε αυτές τις ελάχιστες σελίδες της νουβέλας του, κατορθώνει να ξεδιπλώσει μια καθηλωτική ιστορία τρόμου και φαντασίας, ικανή να γεμίσει ένα πολυσέλιδο βιβλίο, χρησιμοποιώντας την αγαπημένη του «τεχνική», δηλαδή τον συνδυασμό του παρόντος με το παρελθόν, μέχρι που οι δύο ιστορίες του «τότε» και του «τώρα» να ενωθούν σε μία, συμπληρώνοντας όλα τα κομμάτια του παζλ. Έχοντας στο μυαλό του έναν δημοφιλή μύθο για το απόλυτο κακό –που σαφώς έχουμε συναντήσει αρκετές φορές στο λογοτεχνικό σύμπαν, από σύγχρονους και κλασικούς συγγραφείς, σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές του–, χτίζει έναν δικό του ολοκαίνουργιο μύθο, έναν μύθο που βασίζεται κυρίως στην επιστήμη του, ώστε να αντλήσει την απαραίτητη όσο και εντυπωσιακή αληθοφάνεια και να μας πείσει πως ίσως η κλιματική κρίση και ο πληγωμένος πλανήτης μας –που κακοποιείται συστηματικά εδώ και αιώνες από ένα και μόνο είδος από τα αμέτρητα που φιλοξενεί, το ανθρώπινο–, ίσως κάποια στιγμή να μας «εκδικηθεί» περισσότερο από όσο ήδη κάνει· μια «εκδίκηση» απόλυτα δικαιολογημένη και αναμενόμενη, αφού εμείς οι ίδιοι την έχουμε προκαλέσει με την αλόγιστη και αναίτια καταστροφή του περιβάλλοντός μας.
          Ο Μανώλης Παλαβούζης συνδυάζει με ιδανικό τρόπο σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, μελέτες, μύθους και θρύλους με μια μυθοπλασία ευρηματική και πρωτότυπη, επικεντρώνοντας περισσότερο το ενδιαφέρον του αλλά και την προσοχή του αναγνώστη σε όλα όσα αισθάνεται ο ήρωάς του, στις αντιδράσεις του απέναντι στην υπερφυσική στροφή της ζωής του από ένα τυχαίο γεγονός και στον τρόπο που επιλέγει ο ίδιος να την αντιμετωπίσει. Πέρα από τον αριστοτεχνικό μύθο που πλέκει ο συγγραφέας, καταφέρνει ταυτόχρονα με μεγάλη μαεστρία να θέσει ερωτήματα που μας απασχολούν διαχρονικά, επισημαίνοντας το εύρος των διλημμάτων και των αντιδράσεων που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος όταν η ζωή του καταρρέει αιφνίδια και ο ίδιος καλείται να προσαρμοστεί σε μια νέα και δυσοίωνη πραγματικότητα. Είμαστε άραγε όλοι μας ικανοί να επιβιώσουμε με κάθε κόστος, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα χάσουμε την πραγματική ανθρώπινη υπόστασή μας, ή όχι; Για μία ακόμη φορά, οφείλω τα θερμά και ειλικρινή μου συγχαρητήρια στον Μανώλη Παλαβούζη για το νέο του βιβλίο, την καθηλωτική «Σιβηρία», και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε το συντομότερο!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Στα παγωμένα εδάφη της Σιβηρίας, ένα αρχαίο κακό παραμονεύει στην έρημη γη, πανίσχυρο και αθέατο στο πέρασμα χιλιετιών και αιώνων. Ο Πάβελ Βορόνιν, ένας νέος που βλέπει τα όνειρά του να διαλύονται και τη ζωή του να πέφτει σε τέλμα, θα αφυπνίσει άθελά του το αρχέγονο κακό της αχανούς πεδιάδας και πολύ σύντομα θα αντιληφθεί πως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο ξανά. Κι αυτό γιατί ο ίδιος δεν θα είναι ο άνθρωπος που κάποτε ήταν. Κάτι αλλάζει μέσα του, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, μετατρέποντάς τον σ’ ένα πλάσμα θανάσιμο, βγαλμένο από τους πιο σκοτεινούς ανθρώπινους εφιάλτες.
 
Ένα κακό ξύπνησε και γυρεύει να τραφεί. Κι όταν το κακό πεινάει, μόνο άσχημα πράγματα μπορούν να συμβούν…
 
Μια νουβέλα φαντασίας για μια μοιραία συνάντηση με κάτι αλλόκοτο που καιροφυλακτούσε, προσμένοντας να επιστρέψει στη ζωή, κι ένας ήρωας σε αδιέξοδο. Για να επιβιώσει, οφείλει να αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα, ακόμα κι αν πρέπει ν’ αφήσει πίσω του όλα όσα αγαπάει.

«ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 256
Τιμή με έκπτωση: 14,27€
 
         Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι «παλιός» μου γνώριμος, καθώς διαβάζω τα βιβλία του περισσότερο από μια δεκαετία τώρα, έχοντας ως σημείο εκκίνησης της περιπλάνησής μου στο δικό του μοναδικό συγγραφικό σύμπαν το πολυαγαπημένο «Μα, το ψάρι είναι φρούτο». Από εκείνο το ανεπανάληπτο και πρωτότυπο βιβλίο του με «κέρδισε» ως συγγραφέας διά παντός, καθώς το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο και η φαντασία του μοιάζει ανεξάντλητη. Με το νέο του μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί πάντα από την Άνεμος Εκδοτική με τίτλο «Έτσι απλά συμβαίνουν όλα», οι προσδοκίες μου επιβεβαιώθηκαν για ακόμη μία φορά, αφού πρόκειται για ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με πολλά και φλέγοντα ζητήματα, μέσα από μια μυθοπλασία ευρηματική, συστήνοντάς μας μερικούς ανεπανάληπτους λογοτεχνικούς χαρακτήρες και αποδεικνύοντάς μας πέρα από κάθε αμφιβολία πως «ναι, έτσι απλά συμβαίνουν όλα»…
          Η ιστορία μας τοποθετείται χρονικά στη σύγχρονη Αθήνα, την απρόσωπη τσιμεντένια πρωτεύουσα μιας λαβωμένης Ελλάδας που προσπαθεί να γιάνει τις πληγές της, αφού έχει επιβιώσει από μια οικονομική κρίση πολλών ετών –η οποία, σε πολλές περιπτώσεις, άφησε πίσω της ανθρώπινα συντρίμμια, κυριολεκτικά και μεταφορικά–, αλλά και από μια φονική πανδημία, που ήρθε να αποτελειώσει ό,τι είχε ξεκινήσει η πολυετής κρίση. Πέρα από τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, οι εναπομείναντες βίωσαν για πρώτη φορά πρωτόγνωρες καταστάσεις: στερήθηκαν αυτονόητες προσωπικές ελευθερίες αλλά και την οικονομική άνεση στην οποία είχαν μέχρι πρότινος καλομάθει, αντιμετώπισαν την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και τον φόβο για το αύριο, με αποτέλεσμα να σταματήσουν να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν το μέλλον. Η ανθρώπινη φύση όμως είναι πολύ ανθεκτική και προσαρμόσιμη, ενώ έχει την τάση να αντιμετωπίζει θαρραλέα όσα δεινά συναντά στην πορεία της, να τα αφήνει πίσω της και να προχωρά. Αυτό ακριβώς κάνουν και οι ήρωες του νέου βιβλίου του χαρισματικού Γιάννη Φιλιππίδη, τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς…
          Η Ρόζα είναι μια νέα γυναίκα που ασχολείται με το Θέατρο. Ονειρεύεται να γίνει πρωταγωνίστρια σε παραστάσεις αξιώσεων και να ξεφύγει από τα παιδικά θεατρικά έργα και τους περιοδεύοντες θιάσους. Μέχρι τώρα, έχει καταφέρει να διατηρήσει τη σχέση με τον σύντροφό της και να διαμορφώσει τη ζωή της σύμφωνα με τα δικά της πρότυπα και όχι τις κοινωνικές προσταγές· ή, τουλάχιστον, έτσι πιστεύει. Ξεκινώντας, λοιπόν, ένα βροχερό πρωινό για μία οντισιόν σε ένα θέατρο, η ίδια έχει το προαίσθημα πως εκείνη θα είναι μία πολύ καλή μέρα. Όμως η συνέχεια τη διαψεύδει πανηγυρικά, καθώς τίποτα δεν εξελίσσεται όπως προσδοκούσε, αποδεικνύοντας πόσο σοφός είναι ο λαός μας που υποστηρίζει πως «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται». Οι απογοητεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη, ενώ τα σχέδιά της ανατρέπονται, αφού η ίδια η πραγματικότητα την αναγκάζει να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές της, όπως και όσα θα πρέπει να θεωρεί δεδομένα. Το μόνο καταφύγιό της είναι η οικογένειά της, όπως και οι φίλες της, που της συμπαραστέκονται σε κάθε δυσκολία, όσο ανυπέρβλητη κι αν μοιάζει αυτή.
    Την ασυμβίβαστη ηρωίδα μας Ρόζα πλαισιώνουν αρκετοί ακόμα εξίσου αξιομνημόνευτοι ήρωες, που συμβάλλουν ο καθένας με το δικό του σημαντικό «λιθαράκι» στην παραπέρα πορεία και εξέλιξή της. Η μητέρα της η Μάρθα, η οποία διατηρεί μαζί με τον άντρα της ένα ψιλικατζίδικο εδώ και πολλά χρόνια, έχει παντρευτεί τον έρωτα της ζωής της και έχει επικεντρωθεί στο μαγαζί τους και στα δυο παιδιά τους, τη Ρόζα και τον Αλέξη. Μια τυχαία ανακάλυψη όμως θα φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή της, θα ανατρέψει κάθε βεβαιότητα και πεποίθησή της και, σε μία και μόνο άτυχη στιγμή, θα διαπιστώσει πως ο καθένας μας είναι δυνατό να κρύβει μέσα του δολοφονικά ένστικτα, όταν νιώθει ότι απειλούνται όλα όσα κοπίασε να δημιουργήσει μια ολόκληρη ζωή.
        Η καλύτερη φίλη και γειτόνισσα της Μάρθας, η Ευδοκία, θα κληθεί να αποφασίσει πώς θέλει να προχωρήσει σε ένα μέλλον που δεν μοιάζει πλέον τόσο βέβαιο ούτε και τόσο ελπιδοφόρο. Θα πολεμήσει για να κερδίσει χρόνο, χωρίς καμία εγγύηση επιτυχίας, αλλά θα προσπαθήσει να θέσει τους δικούς της αδιαπραγμάτευτους όρους σε μια μάχη που εξαρχής φαίνεται άνιση, διεκδικώντας την αυτονόητη αξιοπρέπεια που κανείς δεν μπορεί να της στερήσει. Έχοντας γνωρίσει την αγάπη χωρίς όρους, έχοντας βιώσει έναν έρωτα που είναι ικανός να κρατήσει ακόμα και μετά την επίγεια ζωή, η Ευδοκία μοιράζει απλόχερα την αγάπη της σε όσους κρίνει πως την αξίζουν.
          Ο Αλέξης, ο αδελφός της Ρόζας, έχει επιλέξει από νωρίς τον οριστικό σύντροφο της ζωής του, τον Στέφανο, έχοντας οικοδομήσει μαζί του μια ερωτική σχέση γεμάτη πραγματική αγάπη, αλληλοεκτίμηση και σεβασμό, αποδεικνύοντάς μας πως οι αληθινές σχέσεις και η υποδειγματική οικογένεια δεν καθορίζονται από τα φύλα και τα κοινωνικά «πρέπει» ούτε από τις γενικώς αποδεκτές μορφές ζευγαριών, αλλά από τα αληθινά συναισθήματα, την ειλικρίνεια, την αμοιβαιότητα και τα γερά θεμέλια. Στον αντίποδα αυτών, ο επιπόλαιος Στάθης, ο σύντροφος της Ρόζας, αποδεικνύει περίτρανα πως η ωριμότητα δεν εξαρτάται από την ηλικία, ούτε και η πίστη από τις μεγαλόστομες δηλώσεις. Τα πάντα έχουν τις συνέπειές τους, ιδιαίτερα οι ασυλλόγιστες και ανώριμες πράξεις, ενώ η ευτυχία και η εμπιστοσύνη είναι έννοιες υπερβολικά εύθραυστες και ευάλωτες.
          Ο συγγραφέας κατορθώνει, μέσα σε λίγες σχετικά σελίδες, να συμπυκνώσει αμέτρητα νοήματα και διαχρονικές αλήθειες, συνδυάζοντας ολοζώντανους και αλησμόνητους χαρακτήρες με καταιγιστική πλοκή και γραφή που συνδυάζει το χιούμορ και τη σάτιρα με τον λυρισμό, την ευαισθησία και τη λιτότητα. Συναισθήματα, γεγονότα και πεποιθήσεις μπλέκονται σε έναν αρμονικό συνδυασμό ώστε να τονιστούν όλα εκείνα που κρίνει ο συγγραφέας πως χρειάζεται να επισημάνει. Μερικά από αυτά είναι: η ανεξαρτησία και η αποδοχή, η ειλικρίνεια, η πραγματική αγάπη και η φιλία, το θάρρος απέναντι στο μοιραίο, η αλληλεγγύη και η βοήθεια όταν φτάνει κανείς σε αδιέξοδο, η αντιμετώπιση κάθε δυσκολίας και η συμπαράσταση και προστασία όσων αγαπάμε, ακόμα κι όταν εκείνοι καταφεύγουν σε αδιανόητες πράξεις εν βρασμώ ψυχής.
       Το «Έτσι απλά συμβαίνουν όλα» είναι ένα μυθιστόρημα που συναρπάζει και καθηλώνει τον αναγνώστη χωρίς τυμπανοκρουσίες και άσκοπους εντυπωσιασμούς, αφού η ίδια η ζωή και όλα όσα μας τυχαίνουν –ακόμα και τα πιο ακραία, τραγικά, επώδυνα και ασυνήθιστα–, συμβαίνουν έτσι απλά… Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον χαρισματικό Γιάννη Φιλιππίδη για ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο του, το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε!
 
Υπόθεση οπισθόφυλλου:
 
Στη σύγχρονη Αθήνα, που λαβώθηκε από την πολυετή οικονομική κρίση και εξαιτίας της πανδημίας στερήθηκε όχι μόνο τις ελευθερίες της αλλά κυρίως τη δυνατότητα να ονειρεύεται, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να ορθοποδήσουν παρά τις αντιξοότητες.
 
Η Ρόζα κυνηγάει το όνειρό της για να πρωταγωνιστήσει στο Θέατρο, αλλά απρόσμενα γεγονότα την προλαβαίνουν και την αναγκάζουν να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές της.
Η Μάρθα συνειδητοποιεί πως ο καθένας μας μπορεί να είναι εν δυνάμει δολοφόνος όταν νιώθει πως απειλείται το προσωπικό του σύμπαν.
Η Ευδοκία δίνει την πιο άνιση μάχη της ζωής της, προσπαθώντας να θέσει τους δικούς της αδιαπραγμάτευτους όρους και διατηρώντας την αξιοπρέπειά της.
Ο Στέφανος και ο Αλέξης, απολαμβάνοντας ήδη μία αρμονική ερωτική σχέση και συμβίωση, πορεύονται διεκδικώντας όσα δικαιωματικά τούς αξίζουν.
Ο ανώριμος συναισθηματικά Στάθης διαπιστώνει πως κάθε ασυλλόγιστη πράξη έχει συνέπειες, ενώ η ευτυχία και η εμπιστοσύνη χρειάζονται χρόνο και μόχθο για να χτιστούν, αλλά διαλύονται μέσα σε μια στιγμή.
 
Ένα μυθιστόρημα χειμαρρώδες και ανατρεπτικό που πραγματεύεται, με χιουμοριστική και καυστική ματιά, φλέγοντα ζητήματα όπως την πίστη και την απιστία, την κακοποίηση και τον εκφοβισμό, την αυτοδικία και την ευθανασία, το δικαίωμα στην ευτυχία ανεξαρτήτως φύλου.

«ΜΑΜΟΥΣΑ, Η φωνή της σιωπής», του Βασίλη Κασσάρα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΜΑΜΟΥΣΑ, Η φωνή της σιωπής», του Βασίλη Κασσάρα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Έξη
Σελίδες: 433
Τιμή με έκπτωση: 8,90€
 
          «Γηράσκω αεί διδασκόμενος», είχε πει ένας από τους Επτά Σοφούς της αρχαιότητας, ο νομοθέτης Σόλωνας, και δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ πως είχε απόλυτο δίκιο. Παίρνοντας στα χέρια μου το νέο βιβλίο του Βασίλη Κασσάρα, με τίτλο «Μάμουσα, Η φωνή της σιωπής», διαισθάνθηκα ότι κάτι ξεχωριστό μου επιφύλασσε, κάτι ιδιαίτερο που δεν συναντώ πια συχνά στην ελληνική λογοτεχνία. Από τον τίτλο του ακόμα, αυτό το μοναδικό και ασυνήθιστο μυθιστόρημα ξεκίνησε να με «μαθαίνει» λέξεις, έννοιες, αλήθειες και συναισθήματα. Αρχικά, έμαθα ότι «μάμουσα» σημαίνει μαμή, μια λέξη εξ ορισμού συνδεδεμένη με τον ερχομό της νέας ζωής. Ύστερα, έμαθα ότι η σιωπή κάποιες φορές μπορεί να έχει φωνή και, μάλιστα, εκκωφαντική. Στη συνέχεια, έμαθα πως ένας σύγχρονος συγγραφέας μπορεί να συγγράφει στο παρόν, αλλά η γραφή του να αποδεικνύεται ικανή να συναγωνιστεί επάξια εκείνη των παλαιότερων αξιόλογων λογοτεχνών, που αιχμαλώτιζαν τον νου μας με τη γλωσσοπλαστική τους ικανότητα. Αυτά είναι μόνο κάποια λίγα από όσα έμαθα διαβάζοντας αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, που θίγει τόσα πολλά και σημαντικά θέματα, ενώ ταυτόχρονα μέσα από την ευρηματική μυθοπλασία του μας θυμίζει την παλιά καλή λογοτεχνία, εκείνη που σπάνια συναντάμε πια στις μέρες μας...
          Σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, η Μάμουσα, ή κατά κόσμον Βασιλική, είναι μια νεαρή γυναίκα η οποία επιλέγει την αυτοεξορία της στο Τσιρίγο, τα γνωστά σε όλους μας Κύθηρα. Το παρελθόν δεν στάθηκε γενναιόδωρο ούτε ευγενικό μαζί της. Από πολύ νωρίς, γνώρισε τον ψυχολογικό και σωματικό βιασμό, τον φόβο και την απώλεια, που τελικά την οδήγησαν να διαπράξει ένα έγκλημα επιβεβλημένο· ναι, κάποιες φορές, είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί έτσι μια δολοφονία όταν αυτή έχει αποχρώσεις αυτοδικίας ή αυτοάμυνας. Η ηρωίδα μας επιλέγει, λοιπόν, να φύγει μακριά από τον τόπο της –επιδιώκοντας να ξεφύγει από κάθε επώδυνη ανάμνηση και βίωμα του παρελθόντος– και γι’ αυτό ηθελημένα παρουσιάζεται ως μουγκή, «ντύνεται» μια λυτρωτική σιωπή που τη συνοδεύει σε κάθε βήμα της σε αυτήν τη νέα και άγνωστη ζωή που επέβαλε η ίδια στον εαυτό της ως τιμωρία, καλύπτοντας έτσι τις πληγές του παρελθόντος της, που εξακολουθούν να παραμένουν ανεξίτηλες.
          Στον άγνωστο αυτόν τόπο, η νεαρή γυναίκα θα ξεκινήσει τη ζωή της από το μηδέν, προσπαθώντας να συμφιλιωθεί με τους «δαίμονές» της. Στην ανηφορική και γεμάτη εμπόδια πορεία της, η Βασιλική θα βρει αναπάντεχους συνοδοιπόρους που θα γλυκάνουν την ψυχή της ρίχνοντας βάλσαμο στα ανοιχτά τραύματά της –όπως η Ελέσσα, ο Στέλιος, ο παπα-Γιώργης και ο Χασού–, αλλά θα έρθει αντιμέτωπη και με απρόσμενους εχθρούς που αγνοεί πως την επιβουλεύονται, όπως ο Γιάννος. Η πολυπόθητη ευτυχία, η λύτρωση, η εξιλέωση και η αγάπη μοιάζουν με άπιαστο όνειρο, ειδικά για ένα τόσο βασανισμένο πλάσμα, όμως η δύναμη της ψυχής κάποιες φορές μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, όσο ανυπέρβλητο και αν μοιάζει.
          Μέσα σε αυτόν τον αδιανόητο «κυκεώνα» των επαναλαμβανόμενων περιστατικών γυναικείας κακοποίησης και γυναικοκτονιών, στον οποίο έχουμε βυθιστεί τα τελευταία χρόνια, ο Βασίλης Κασσάρας προσθέτει το δικό του σημαντικότατο «λιθαράκι» στον επιβεβλημένο αγώνα αφύπνισης των γυναικών. Η εμβληματική ηρωίδα του, η «άλαλη» Βασιλική, ακόμα και αν οδηγήθηκε στην κατακριτέα αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής, αποδεικνύει «λαλίστατα» πως η γυναικεία ψυχή μπορεί να κρύβει απρόσμενη δύναμη και ανεξάντλητο σθένος, ακόμα και αν έχει αναγκαστεί να υπομείνει τα πάνδεινα. Μας επισημαίνει πως πάντα πρέπει να αναζητάμε δυνατότητα διαφυγής από μια κακοποιητική και βάναυση συμπεριφορά και να μην την υπομένουμε. Πάντα πρέπει να προσπαθούμε να τη σταματήσουμε, ακόμα κι αν δεν μπορέσαμε να την αποτρέψουμε εξαρχής. Πάντα πρέπει να αγωνιζόμαστε να σηκωθούμε και να ξανασταθούμε στα πόδια μας, ακόμα και αν κάποτε αναγκαστήκαμε να γονατίσουμε και να υποταχθούμε. Τέλος, πάντα πρέπει να ψάχνουμε μέσα μας για να αντλήσουμε έστω και τα τελευταία αποθέματα της ψυχικής δύναμης που απαιτείται για να ξεφύγουμε από τα δεσμά μας και να απελευθερωθούμε.
          Ο χαρισματικός συγγραφέας, μέσα από μια γραφή μοναδικά γλαφυρή και παραστατική, μας συμπαρασύρει σε ένα καθηλωτικό αναγνωστικό ταξίδι όχι μόνο στην ελληνική επαρχία των μέσων του 20^ου αιώνα, αλλά ταυτόχρονα και σε μια περιπλάνηση στην πολύπλοκη ανθρώπινη ψυχή και στις πιο άγνωστες και σκοτεινές γωνιές της. Την ίδια στιγμή όμως, μας αναγκάζει να αντικρίσουμε κατάματα όχι μόνο τα πιο σκαιά και πρωτόγονα ένστικτα του ανθρώπου, αλλά και την ανεξάντλητη δύναμη που μπορεί να κρύβει μέσα της μια βασανισμένη, εξευτελισμένη και κακοποιημένη ύπαρξη, ώστε να αφήσει για πάντα τα τραύματα του παρελθόντος στη λήθη και να διεκδικήσει την αδιαπραγμάτευτη ευτυχία που αξίζει σε κάθε άνθρωπο. Οφείλω πολλά και θερμά συγχαρητήρια στον εξαίρετο κύριο Κασσάρα για τη συγκλονιστική «Μάμουσά» του, ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί από όλους!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
«Βάραιναν οι πλάτες της. Ασήκωτες της φαίνονταν και δεν ήταν τα χρόνια της. Νέα πολύ ήταν ακόμα. Πρώιμο κορίτσι θα την έλεγες, άμα την έβλεπες καλύτερα. Αν για λίγο ανασηκωνόταν από το έργο της, να δεις το πρόσωπό της…»
 
Κι όμως, η ιστορία της μεγάλη. Διωγμένη από τις τύψεις και τις ενοχές, για ένα κατ’ ανάγκη έγκλημα, η Βασιλική ζητά καταφύγιο σε έναν νέο τόπο. Κρυμμένη πίσω από τις κουρτίνες της ανωνυμίας, προσπαθεί να βρει μια νέα ταυτότητα στο νησί των Κυθήρων.
 
Όμως, τα σημάδια του παρελθόντος δεν θα φύγουν ποτέ από την ψυχή της. Ο βαρύς της όρκος θα την καταδικάσει στη σιωπή και μέσα από αυτή θα βιώσει όσα θα έρθουν.
 
Θα γίνει η μάμουσα, θα δίνει ζωή και θα προσφέρει απλόχερα, χωρίς να έχει τίποτα. Όσους θα συναντήσει θα τους κάνει φίλους, που θα γίνουν οικογένεια, όμως ο εχθρός πάντα θα παραμονεύει…
 
Γιατί η Μάμουσα γεννήθηκε για τον θάνατο, μα μόνο ζωή μπορεί να δώσει. Γιατί η συγχώρεση είναι η μεγαλύτερη μορφή αγάπης.
 
Βιογραφικό συγγραφέα:

 
Ο Βασίλης Κασσάρας γεννήθηκε το 1974. Μεγάλωσε στη Λιβαδειά Βοιωτίας, ενώ πλέον ζει στην Αθήνα ελπίζοντας κάποτε να μετακομίσει μόνιμα στο νησί των Κυθήρων, όπου περνά τα καλοκαίρια του, εξασκώντας τα δύο πράγματα που από παιδί αγαπούσε: να κάνει όνειρα πλάθοντας δικούς του κόσμους και να τους ενσαρκώνει με τη μεταφορά τους στο χαρτί.
Σπούδασε δημοσιογραφία με εξειδίκευση στο διεθνές ρεπορτάζ και σεναριογραφία. Εργάστηκε τόσο στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο ως ρεπόρτερ, συντάκτης και εκφωνητής ειδήσεων, όσο και στον έντυπο τύπο ως αρθρογράφος, μέχρι που αποφάσισε να αλλάξει τις επαγγελματικές του επιλογές, προκειμένου να αποκτήσει «ζωή», και χρόνο, ώστε να φροντίσει περισσότερο το «παιδί μέσα του».
Έργο του ιδίου: «Μοίρες». Για ποιήματά του έχει λάβει τιμητική διάκριση από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.

«ΟΠΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ», της Θεώνης Μπριλή – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

 «ΟΠΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ», της Θεώνης Μπριλή – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Έξη
Σελίδες: 539
Τιμή με έκπτωση: 8,90€
 
         Αν κάποιος μου ζητούσε να χαρακτηρίσω μονάχα με μία λέξη το νέο μυθιστόρημα της Θεώνης Μπριλή με τίτλο «Όπου εσύ και εγώ», που κυκλοφορεί από τις αγαπημένες εκδόσεις Έξη, τότε θα το αποκαλούσα «ανατρεπτικό». Θεωρώ πως ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός αντιπροσωπεύει απόλυτα αυτό το βιβλίο, του οποίου οι ανατροπές ξεκινούν από το εξώφυλλό του ακόμα και σταματούν στις τελευταίες σελίδες του, χωρίς υπερβολή. Ένα τέτοιο πανέμορφο εξώφυλλο –που απεικονίζει κάποιο υπέροχο τοπίο από τη γαλήνια ελβετική εξοχή, ντυμένη στα ζεστά χρώματα του φθινοπώρου–, μόνο κατευναστικά συναισθήματα ηρεμίας, γαλήνης και ισορροπίας θα μπορούσε να μας φέρει στο μυαλό, σωστά; Ε, λοιπόν, δεν μπορώ να σας εκφράσω το πόσο έξω πέφτει κανείς υποθέτοντας κάτι τέτοιο, και εξηγούμαι. Έχοντας πλέον διαβάσει το εξαιρετικό από όλες τις απόψεις μυθιστόρημα της κυρίας Μπριλή, μπορώ να σας διαβεβαιώσω με κάθε ειλικρίνεια πως σε αυτό το βιβλίο τίποτε δεν ήταν όπως το περίμενα, αλλά σαφώς τα πάντα ήταν πολύ καλύτερα από όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ!
          Η κύρια ηρωίδα μας, η νεαρή Όλγα, έχοντας αψηφήσει τα «θέλω», τις προτροπές και τις «κατευθύνσεις» της οικογένειάς της –που είναι στενά συνδεδεμένη, λόγω επαγγελματικής ιδιότητας του πατέρα και της θείας της, με το Σώμα της αστυνομίας–, εγκαθίσταται στη γραφική Ελβετία κάνοντας το όνειρο και το πάθος της πραγματικότητα. Έχει στήσει από το μηδέν ένα εργαστήριο σοκολάτας, όπου φτιάχνει η ίδια μοναδικές πραλίνες, οι οποίες έχουν κερδίσει την αναγνώριση και την εκτίμηση της απαιτητικής –και, όπως είναι γνωστό, με πολύχρονη εμπειρία στη σοκολάτα– ελβετικής πελατείας της. Η δουλειά της Όλγας πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο, ενώ η συνεργασία της με μία Ελβετίδα, τη Ζακλίν, της έχει αποφέρει πέρα από μία αναντικατάστατη συνεργάτιδα και μία πολύτιμη φίλη.
      Όλα φαίνονται να βαίνουν καλώς, καθώς η νεαρή γυναίκα βιώνει μία καλοδεχούμενη και ήρεμη καθημερινότητα, μέχρι που μια φαινομενικά αναίτια επίθεση στην επιχείρησή της γυρνάει τον κόσμο της ανάποδα. Κάποιος προσπαθεί να τη βλάψει, διαλύοντας τη βιτρίνα του καταστήματός της, χωρίς εκείνη να γνωρίζει τον λόγο. Ταυτόχρονα, η κατά τα φαινόμενα τυχαία «εισβολή» του Σέργιου στη ζωή της διαταράσσει ακόμα περισσότερο την πολύτιμη ηρεμία της. Αποκεί και πέρα όλα θα αλλάξουν, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη ούτε τις συνέπειες, που θα αποδειχτούν τραγικές.
        Η συγγραφέας χειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία τους πολυπληθείς χαρακτήρες της, εμφυσώντας πνοή ζωής στον καθένα από αυτούς και αποτυπώνοντας τα χαρακτηριστικά και τις συμπεριφορές τους με απόλυτη αληθοφάνεια και συνέπεια, καθιστώντας τους ταυτόχρονα προσιτούς και κατανοητούς σε εμάς τους αναγνώστες. Άλλοι παρουσιάζονται συμπαθείς και καλοπροαίρετοι, οδηγώντας μας στο σημείο να δικαιολογούμε εύκολα και χωρίς δεύτερη σκέψη τις αποφάσεις και τις πράξεις τους, ενώ άλλοι μάς γίνονται αντιπαθείς τόσο γρήγορα ώστε βιαζόμαστε να ρίξουμε επάνω τους το φταίξιμο για όποιο δεινό βρίσκει την ηρωίδα μας και την οικογένειά της. Αν όμως, στην πραγματικότητα, δεν είναι όλα όπως φαίνονται; Αν σκόπιμα η χαρισματική κυρία Μπριλή έχει κατορθώσει να μας «παραπλανήσει», ώστε να επιτύχει στη συνέχεια την απόλυτη ανατροπή και να μας αφήσει άφωνους από την απρόσμενη εξέλιξη της ιστορίας της;
        Αυτό είναι το απαιτητικό «στοίχημα» που επιτυγχάνει να κερδίσει πανηγυρικά η συγγραφέας, με κάθε στοχευμένη αποκάλυψη ενός ακόμα «ψηφιδωτού» της καλοστημένης πλοκής της. Παλιές καταδικασμένες αγάπες έρχονται στο φως διεκδικώντας δικαίωση, όπως και επτασφράγιστα μυστικά του παρελθόντος, που είναι ικανά να ανατρέψουν όλα όσα πίστευε μέχρι πρότινος η καλοπροαίρετη Όλγα. Η αλήθεια για το παρελθόν της οικογένειάς της, για τους πιο κοντινούς της ανθρώπους, όπως και για όσα νέα πρόσωπα εισβάλλουν στην ήσυχη και αδιατάρακτη καθημερινότητά της, είναι ικανά να κλονίσουν την ψυχική ισορροπία ακόμα και του πιο ψύχραιμου ανθρώπου. Η ανυποψίαστη Όλγα θα αναμετρηθεί με τον εαυτό της και με τις δυνάμεις της, με τις μέχρι πρότινος ακλόνητες πεποιθήσεις της, με παλιές βεντέτες που έρχονται στο φως για να τη στοιχειώσουν, αλλά και με τον ίδιο τον έρωτα, που συνήθως δεν συναντάται στα πρόσωπα που είναι αναμενόμενο, αλλά προκύπτει και ανθίζει μέσα από τις πιο απρόσμενες περιστάσεις και δοκιμασίες. Συνειδητοποιεί με τον πιο δύσκολο και επώδυνο τρόπο πως είναι στο χέρι της εάν θα υποκύψει στις βουλές και στα χτυπήματα της Μοίρας ή εάν θα εναντιωθεί και θα παλέψει, προσπαθώντας να διεκδικήσει τη ζωή που της αξίζει πραγματικά.
        Οφείλω πολλά και ολόψυχα συγχαρητήρια στην εξαίρετη Θεώνη Μπριλή για το μυθιστόρημά της «Όπου εσύ και εγώ», που συνδυάζει επιτυχημένα την περιπέτεια με το συναίσθημα, το παρελθόν με το παρόν, τις προκαταλήψεις και την εκδικητικότητα με τη συγχώρεση και την αγάπη, τις τραγικές απώλειες με την άσβεστη ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Διαβάστε το, Φίλοι μου, και είμαι βέβαιη ότι θα το απολαύσετε κι εσείς όσο κι εγώ!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Κόντρα στα θέλω της οικογένειάς της, η Όλγα ζει το όνειρό της στην Ελβετία, κάνοντας το πάθος της επάγγελμα. Μοναχοκόρη αστυνομικού, μεγαλωμένη σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, δεν είχε βιώσει τραγικές απώλειες.
 
Τα δεδομένα και οι σταθερές της ανατράπηκαν τη στιγμή που εισέβαλε στη ζωή της, φαινομενικά τυχαία, ο Σέργιος. Τόσο θρασύς, παράτολμος, γεμάτος αυτοπεποίθηση και γοητευτικά ωραίος.
 
Έκτοτε τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Η προσωπική τους ιστορία άνοιξε την πόρτα στο παρελθόν. Ένα παρελθόν που αφορά δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους και σημάδεψε για πάντα τις ζωές πολλών ανθρώπων. Η αλήθεια του ενός συγκρούεται με την αλήθεια του άλλου. Μια αλήθεια που είναι μοιρασμένη σε κομμάτια αιχμηρά, θαμμένα στην Κρήτη, στον Πειραιά, στη Γενεύη. Μια οικογενειακή τραγωδία ξετυλίγεται στο παρόν και αναζητά απαντήσεις.
 
Όμως κανείς δεν ξέρει ποιος κινεί τα νήματα… Μέχρι τη στιγμή που θα βρεθούν αντιμέτωποι.
 
Tο σκοτάδι και το φως συναντιούνται, εκείνο μιας θαμμένης αλλά όχι ξεχασμένης βεντέτας, εκείνο μιας αγάπης που τολμά να ανθίσει. Όμως στη μάχη ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος δεν υπάρχουν μόνο νικητές και ηττημένοι αλλά και εκείνοι που κατάφεραν έστω και την ύστατη στιγμή να λυτρωθούν.