«ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ», του Κώστα Βελούτσου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ», του Κώστα Βελούτσου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Ιδιωτική έκδοση

Σελίδες: 194

Τιμή: 8 €

Ο Κώστας Βελούτσος είναι ένας συγγραφέας με ήθος και ποιοτική, μεστή και κατανοητή γραφή που εκτιμώ πολύ. 

Το συγκεκριμένο βιβλίο του είναι το τρίτο του μυθιστόρημα που κυκλοφορεί. 

Έχω διαβάσει και τα δύο του μυθιστορήματα, "Σεργιάνι Στη Ζωή" και "Τελευταία Φορά" και με ενθουσίασαν! Με γραφή μεστή, ζωντανούς διαλόγους, όμορφες και παραστατικές περιγραφές, και τα δύο του βιβλία μου κράτησαν το ενδιαφέρον αμείωτο από την αρχή έως το τέλος.
            Δεν περίμενα λοιπόν τίποτα λιγότερο από το συγγραφέα, όταν πήρα στα χέρια μου το νέο βιβλίο του με τίτλο "Ζωή Από Το Θάνατο". 

Πρόκειται για ένα μεταφυσικό μυθιστόρημα, τόσο αληθινό όσο η ίδια η Ζωή και ο Θάνατος. Αλληλένδετα μεταξύ τους τα δύο και η συνύπαρξή τους αέναη και δεδομένη. Όμως κάποιες φορές εκεί που νομίζουμε πως η Ζωή έχει τελειώσει, με την όποια τραγική και επώδυνη κατάληξή της, μια και ο Θάνατος πάντα είναι τραγικός και επώδυνος, όσο αντίστοιχα είναι δεδομένος και επερχόμενος από τη στιγμή ακόμα της γέννησής μας, μπορεί να φανεί μια μικρή αχτίδα Ζωής, η οποία να μας δώσει ελπίδα για να προχωρήσουμε, ελπίδα για να συνεχίσουμε να ζούμε.

Ο συγγραφέας χειρίζεται με λεπτότητα το θέμα αυτό που απασχολεί κάθε άνθρωπο και για το οποίο σίγουρα όλοι μας αναζητούμε κατά καιρούς απαντήσεις. Όποιος δεν το παραδέχεται, απλά εθελοτυφλεί. Όλοι μας θέλουμε να μάθουμε τι γίνεται μετά θάνατον, Υπάρχουν άραγε ψυχές, υπάρχει η μετενσάρκωση, μπορεί μια ψυχή που δεν έχει ολοκληρώσει την πορεία της στη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου να επιστρέψει στα ίδια μέρη και στους ίδιους ανθρώπους ώστε να ολοκληρώσει τον προκαθορισμένο κύκλο της; 

Ένας άνθρωπος γεννιέται και φέρνει ανείπωτη χαρά στην οικογένειά του, ένας άλλος πεθαίνει πρόωρα και οι άνθρωποι γύρω του διαλύονται, χάνουν την επαφή με το περιβάλλον τους, απορούν για την τροπή που πήρε η ζωή τους που τόσο καλά είχαν σχεδιάσει και υλοποιήσει. Αρκεί μια στιγμή, μία μόνο «αναποδιά», ένας λάθος χειρισμός, μια αξεπέραστη και αναπάντεχη αντιξοότητα της φύσης για να γυρίσει ο κόσμος του κάθε ανθρώπου ανάποδα και να χαθεί κάθε ελπίδα από τη ζωή του. Ο Θάνατος μπορεί να εισβάλλει ξαφνικά και απρόσμενα στο σπίτι, στο μυαλό και στην καρδιά κάθε ανθρώπου παίρνοντας μακριά ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Όμως η Ζωή έχει το χάρισμα και την ικανότητα να ξαναφέρνει την ελπίδα εκεί που το «έδαφος» ήταν μέχρι πρότινος άγονο και να χαρίζει πάλι το χαμόγελο στα πρόσωπα και τις ψυχές εκείνες που άγγιξε ο αιώνιος και μοιραίος σύντροφός της, ο Θάνατος. Ακόμα και αν οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζονται μεταξύ τους οι ψυχές τους, που κάποτε συντρόφευαν η μία την άλλη, έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζονται και να έρχονται κοντά.

Ο Κώστας Βελούτσος συνέγραψε ένα πολύ διαφορετικό, συγκινητικό, βαθυστόχαστο και ενδιαφέρον μυθιστόρημα όπου, πέρα από την όμορφα σμιλεμένη πλοκή, προσπαθεί να δώσει στον αναγνώστη ερεθίσματα να προβληματιστεί για τα Αιώνια της σύντομης ζωής μας και μας δίνει, ίσως, κάποιες απαντήσεις στα ερωτήματα που προβληματίζουν όλους μας κατά καιρούς. Πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα για το νέο του πόνημα και αν θέλετε να διαβάσετε κάτι διαφορετικό που θα σας κινητοποιήσει σκέψεις και συναισθήματα, σας το προτείνω Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Ομολογείται άρα ημίν και ταύτη τους ζώντας εκ των τεθνεώτων γεγονέναι ουδέν ήττον ή τους τεθνεώτας εκ των ζώντων"
Πλάτωνας, 427-347 π.Χ. Φιλόσοφος.
Μετάφραση: "Συμφωνούμε λοιπόν, ότι οι ζωντανοί από αυτούς που έχουν πεθάνει έχουν προέλθει, όπως και αυτοί που έχουν πεθάνει από τους ζωντανούς."

Τί είναι ο θάνατος; Για πολλούς η αφετηρία για μια άλλη ζωή. Μεγάλοι φιλόσοφοι στην αρχαία Ελλάδα, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και άλλοι, πίστευαν πως το σώμα είναι υλικό και φθείρεται, αντίθετα με την ψυχή που ζει και αναπνέει για πάντα. Το ίδιο κηρύττουν στο σύνολό τους ανατολικές θρησκείες και αιρέσεις. Πεθαίνει κάποιος όταν δεν υπάρχει πια μέσα στη σκέψη μας και τα όνειρά μας δεν έχουν εκείνον πρωταγωνιστή. Έτσι ήταν και ο Δημήτρης Σταυρόπουλος για τη μητέρα του την Πέρσα. Ο απόλυτος κυρίαρχος στον κόσμο της φαντασίας της. Από τη στιγμή που έφυγε από την ζωή ήταν μέσα στο μυαλό της και, πολύ περισσότερο, ζούσε στα δικά της όνειρα που γι' αυτήν ήταν πέρα για πέρα αληθινά, αφού τά' βλεπε με τα μάτια της ψυχής της.

            Η μεγάλη αγάπη και η πίστη πως ο Δημήτρης υπάρχει, θα οδηγήσει την Πέρσα από τα πιο σκοτεινά μονοπάτια του θανάτου, σ' εκείνα τα λαμπερά και της ζωής "ξαναβρίσκοντας" τον δικό της Δημήτρη."