Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

«ΣΑΣΕΝΚΑ», του Σάϊμον Μοντεφιόρε – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


«ΣΑΣΕΝΚΑ», του Σάϊμον Μοντεφιόρε – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 608
Τιμή: 8,91 €

Ένα πανέμορφο βιβλίο που όταν το πάρεις στα χέρια σου δε μπορείς να το αφήσεις εύκολα! Εκτός αυτού, είναι ένα μυθιστόρημα που πρέπει να διαβαστεί με τη δέουσα προσοχή, καθώς βρίθει ιστορικών γεγονότων και πληροφοριών για εκείνη την τόσο ταραγμένη και γεμάτη ανακατατάξεις εποχή. Ξαναζωντάνεψε όλα τα γεγονότα που επηρέασαν όχι μόνο την τσαρική ζωή της Ρωσίας των αρχών του 20ου αιώνα, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, παρουσιάζοντάς τα μέσα από τα μάτια μιας πανέμορφης νεαρής Ρωσοεβραίας κομμουνίστριας, της Σάσενκα!
Η κοπέλα, προερχόμενη από μια πλούσια οικογένεια ευγενών, αποφασίζει να ακολουθήσει τις νέες και ριζοσπαστικές ιδέες που μαθαίνει, κυρίως από τον θείο της, γεμάτη από τον αυθορμητισμό και τα ιδεώδη της για έναν καλύτερο κόσμο. Αποφασίζει, λοιπόν, να απαρνηθεί τις ευγενείς καταβολές της και γίνεται ένα από τα πολλά λιθαράκια πάνω στα οποία στηρίχτηκε η νέα σοβιετική "ιδανική" πραγματικότητα στη Ρωσία του Λένιν και του Στάλιν. Γίνεται μία ‘μπολσεβίκα’ με όλη την σημασία της λέξης και μαζί με τον ομοϊδεάτη σύζυγό της απολαμβάνει τους καρπούς των αγώνων της και την εμπιστοσύνη των συντρόφων της. Μέχρι που το ίδιο το κομμουνιστικό σύστημα, για λόγους που δεν μπορώ να σας αποκαλύψω προκαταβολικά, αποφασίζει να την κατατάξει στους "κατασκόπους" των Συντρόφων, που υπονόμευαν την "άψογη" και "αδέκαστη" λειτουργία της σοβιετικής δημοκρατίας. Αυτή είναι και η αρχή του τέλους για την πραγματικότητα την οποία βίωνε η Σάσενκα και στη δημιουργία της οποίας είχε και η ίδια συμβάλλει.
Μέσα από την καταπληκτική ιστορία που πλάθει ο συγγραφέας, μετά από δεκαετή μελέτη αρχείων της πρώην σοβιετικής Ρωσίας, απλώνεται μπροστά στα μάτια μας όλη η θηριωδία του διαβόητου σταλινισμού και της εποχής των μεγάλων εκκαθαρίσεων, όπου οι ίδιοι οι σύντροφοι "κάρφωναν" συντρόφους και οι θάνατοι, είτε με τη μορφή εκτελέσεων, είτε με τη μορφή εξοριών σε άθλιες συνθήκες, οδήγησαν στην εξόντωση αναρίθμητους γνήσιους κομμουνιστές. Τι κρίμα που τα αρχικά κομμουνιστικά ιδεώδη εφαρμόστηκαν τόσο λανθασμένα στην πράξη και είχαν τόσο τραγικά και απαράδεκτα αποτελέσματα...
Ο συγγραφέας μας παρουσιάζει αντικειμενικά, όσο αυτό είναι δυνατό μέσα από την παραπληροφόρηση που υπήρξε για δεκαετίες, τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν στη Ρωσία μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, τις επιδράσεις που είχαν οι ριζικές και βίαιες αλλαγές που απαιτούσε ένας λαός εξαθλιωμένος και αποστραγγισμένος από την ολιγάριθμη πλουτοκρατία, καθώς και την μετατροπή των ίδιων των επαναστατών σε χειρότερους εκμεταλλευτές και δυνάστες από τους προκατόχους τους. 
Τα ιστορικά γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο και δένουν αρμονικά με την εμπνευσμένη μυθοπλασία του  Μοντεφιόρε. Τραγικό πρόσωπο η πανέμορφη Σάσενκα, η οποία, αν και φανταστικός χαρακτήρας, δεν παύει να είναι μια αντιπροσωπευτική περίπτωση ενός ανθρώπου που πίστεψε με όλο του το ‘είναι’ στην τότε νέα τάξη πραγμάτων και προδόθηκε οικτρά!
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Χειμώνας 1916: Στην Αγία Πετρούπολη, η δεκαεξάχρονη Σάσενκα, κόρη του πρίγκιπα Τσάιτλιν, σπουδάζει στο Ινστιτούτο Σμόλνι για Ευγενείς Κορασίδες. Η μητέρα της Αριάδνη, οπιομανής, την εγκαταλείπει και κάνει έκλυτη ζωή με τον Ρασπούτιν. 
Ένα σκοτεινό χειμωνιάτικο απόγευμα στην τσαρική πόλη, ενώ η γκουβερνάντα της περιμένει να την παραλάβει έξω από το σχολείο, τη συλλαμβάνει η μυστική αστυνομία του τσάρου. Η Σάσενκα θα εμπλακεί σε μια περιπέτεια γεμάτη μυστήριο, απαγορευμένους έρωτες και θανάσιμα παιχνίδια, που θα την οδηγήσει στη φυλακή και στην ανατροπή ολόκληρης της ζωής της. 
Η ιστορία της μένει θαμμένη για μισό περίπου αιώνα, ώσπου μια νεαρή ιστορικός αναδιφά στα προσωπικά αρχεία του Στάλιν και αποκαλύπτει μια συγκλονιστική ιστορία πάθους και προδοσίας, θηριώδους σκληρότητας και απρόσμενου ηρωισμού - και μιας γυναίκας που αναγκάστηκε να κάνει μια ασύλληπτη επιλογή... 
Ένα καθηλωτικό βιβλίο, στα ίχνη των μεγάλων επικών έργων "Δόκτωρ Ζιβάγκο" και "Η Εκλογή της Σόφι». 

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

«Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ», της Elizabeth Kostova - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


«Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ», της Elizabeth Kostova - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 656
Τιμή: 15,69 €

Παρά τον μεγάλο όγκο του μυθιστορήματος αυτού, η ανάγνωσή του διήρκεσε λίγες μόνο μέρες και ολοκληρώθηκε  τα ξημερώματα μιας χειμωνιάτικης μέρας, μέσα σε ατμόσφαιρα απόλυτα ταιριαστή με την περίεργη και σκοτεινή θεματολογία του βιβλίου της Kostova, το οποίο αγνοούσα, μέχρι που μας το πρότεινε η φίλη και μέλος των ομάδων μου Βένυ Καρρά! Θα την ευχαριστώ και θα της είμαι ευγνώμων πάντοτε για την πρότασή της, διότι είναι ένα βιβλίο που πραγματικά αξίζει να διαβαστεί!    
Όσοι όμως φοβάστε τα βαμπίρ και τον Άρχοντα όλων των πλασμάτων της νύχτας Βλάντ Τσέπες, ή αλλιώς Δράκουλα, μην το επιχειρήσετε γιατί … θα βλάψει σοβαρά την πνευματική σας υγεία! Το βιβλίο αυτό είναι ένα ταξίδι στην Ιστορία της Ευρώπης, και κυρίως των Βαλκανίων, από τον 15ο αιώνα και μετά. Το ιστορικό κομμάτι του μυθιστορήματος αυτού ξεκινάει από τη γέννηση του Βλαντ, πρίγκιπα του Τάγματος των Δρακούλ και μετέπειτα Ανασκολοπιστή, που έμελλε να "στοιχειώσει" όχι μόνο τη φαντασία των κοινών θνητών, όπως εμείς, αλλά και πολλών εξαιρετικών συγγραφέων, όπως ο Μπραμ Στόουκερ, καθώς και τη ζωή και τα έργα πολλών διαπρεπών, πραγματικών, ή μη, ιστορικών, ανθρώπων του Πνεύματος, ακόμα και επιστημόνων.
Η υπόθεση ξεκινά όταν η ηρωΐδα μας, κόρη ενός διπλωμάτη που ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη, ανακαλύπτει ένα παμπάλαιο ασυνήθιστο βιβλίο στη βιβλιοθήκη του πατέρα της, το οποίο περιέχει μέσα κρυμμένες μερικές κιτρινισμένες και φθαρμένες από το χρόνο επιστολές. Το κύριο θέμα αυτών των επιστολών είναι ο ίδιος ο Δράκουλας, η ζωή του που είναι αφύσικα επιμηκυμένη, καθώς και τα έργα και η δράση του σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης. Η κοπέλα προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρει τα χνάρια του αγνοούμενου πατέρα της φτάνει στα ίχνη του διαβόητου πρίγκιπα κι εμείς ζούμε την μεγαλύτερη, ίσως, περιπέτεια που θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε.
Πορτραίτο του θρυλικού Βλάντ
Διαβάζοντας τον «Ιστορικό» θα "ταξιδέψετε" μέσα από τις επιστολές διαφόρων ηρώων της υπόθεσης στο μακρινό παρελθόν αλλά και στο μυστηριώδες παρόν και θα γνωρίσετε τόπους μαγικούς, τόπους γεμάτους από την Ιστορία των "δικών μας" Βαλκανίων, έως ότου φτάσετε να γνωρίσετε και τον πρίγκιπα Βλαντ αυτοπροσώπως, ο οποίος μέσα από μια πλοκή που δε μπορείτε εύκολα να προβλέψετε, μας δίνει την δική του ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων στα οποία πρωταγωνίστησε για 500 ολόκληρα χρόνια!!!
Ακόμα κι αν δε γνωρίζω την συγγραφέα, της οφείλω τα θερμά συγχαρητήριά μου για το μυθιστόρημά της αυτό το οποίο με συγκλόνισε, με ενθουσίασε, με έκανε να στριφογυρίζω στη θέση μου ‘με σηκωμένες τις τρίχες στο σβέρκο μου’ και θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου! Εάν καταφέρετε να το βρείτε σε κάποιο βιβλιοπωλείο (με το ίδιο ακριβώς εξώφυλλο αλλά ελληνικό τίτλο), διότι δυστυχώς είναι εξαντλημένο στον εκδότη, θα σας πρότεινα να το ‘αρπάξετε’ αμέσως και να το διαβάσετε πάραυτα! Σας υπόσχομαι ότι δε θα το μετανιώσετε και θα το θυμάστε για πάντα!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αν η καρδιά σας φτερουγίζει στη σκέψη των ερειπωμένων κάστρων και η φαντασία σας εξερευνά τις κρύπτες μεσαιωνικών μοναστηριών τις νύχτες με πανσέληνο, το μυθιστόρημα αυτό θα σας κρατήσει ξάγρυπνους μέχρι την τελευταία συναρπαστική του σελίδα. Η αφήγηση ξεκινά στο Άμστερνταμ το 1972, όταν μια έφηβη ανακαλύπτει στη βιβλιοθήκη του διπλωμάτη πατέρα της ένα αξιοπερίεργο βιβλίο, που χρονολογείται από την εποχή του Μεσαίωνα, και κάμποσες κιτρινισμένες από το χρόνο επιστολές. Οι επιστολές αυτές περιέχουν στοιχεία για μια από τις σκοτεινότερες δυνάμεις που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα: τον Βλαντ τον Ανασκολοπιστή, ηγεμόνα της Βλαχίας, η σκληρότητα του οποίου γέννησε και έθρεψε το μύθο του Δράκουλα. Η κοπέλα πρέπει τώρα να αποφασίσει αν θα αναμειχθεί σε μια έρευνα στην οποία γενιές ιστορικών διακινδύνευσαν την υπόληψή τους, την πνευματική τους ισορροπία μα και την ίδια τους τη ζωή.»

«ΤΟ ΤΑΞΙΜΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ», της Μαρίνας Σαουνάτσου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΤΑΞΙΜΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ», της Μαρίνας Σαουνάτσου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Γαβριηλίδη
Σελίδες: 136
Τιμή: 9 €

            Αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Μαρίνας Σαουνάτσου και μπορώ να πω, μετά βεβαιότητας, ότι έχει πολλά ακόμα να μας δώσει! Η συγγραφέας κατάφερε μέσα σε αυτές τις 136 σελίδες να συμπεριλάβει μια ολόκληρη εποχή της ελληνικής κοινωνίας και τις αλλαγές που επήλθαν σε αυτήν μέσα σε είκοσι, και πλέον, χρόνια.
            Οι κεντρικοί μας ήρωες είναι η Μαρία και ο Οδυσσέας, οι οποίοι γνωρίζονται τυχαία, ή ίσως επειδή έτσι το ήθελε η μοίρα αν προτιμάτε, σε μια διαδήλωση. Η πρώτη φορά για την εικοσάχρονη Μαρία, η πολλοστή για τον τριανταδυάχρονο Οδυσσέα. Μεταξύ τους θα αναπτυχθεί ένας δυνατός έρωτας, παρά το γεγονός ότι διαφέρουν δραματικά μεταξύ τους. Ο Οδυσσέας είναι ένας έμπειρος άντρας που το μισό χρόνο ταξιδεύει στις θάλασσες και τον άλλο μισό παίζει μουσική με το ούτι του σε διάφορα μαγαζιά. Ένας τύπος μποέμ, γοητευτικός, που δεν παίρνει τη ζωή στα σοβαρά, θεωρώντας πως ‘όλα είναι ταξίδι’. Η Μαρία πάλι είναι μία κοπέλα άπειρη, εγκλωβισμένη στην υπερπροστασία της αυταρχικής μητέρας της, που δεν έχει προλάβει ακόμα να ασχοληθεί με τον έρωτα. Η έλξη μεταξύ τους είναι μοιραία, δυνατή και καταλυτική, τόσο που ενώνει απρόσμενα τις ζωές και τις μοίρες τους.
            Μέσα από την ερωτική ιστορία των δύο ηρώων της η συγγραφέας καταφέρνει με μεστό, λιτό και περιεκτικό λόγο να μας παρουσιάσει το υπόβαθρο του καθένα τους, αλλά και όλων των προσώπων που συνδέονται με αυτούς, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε την αλλαγή στην πραγματικότητα του τότε και του τώρα. Δεν αλλάζουν μόνο τα σκηνικά του μυθιστορήματος γεωγραφικά, μια και από την Αθήνα μεταφερόμαστε αρχικά σε ένα γραφικό και πανέμορφο Κυκλαδονήσι το Πάσχα, ίσως την Αμοργό, και στη συνέχεια στην άγρια και σαγηνευτική Ήπειρο και το θαυμαστό και μοναδικό στον κόσμο φαράγγι του Βίκου. Αυτό που καταφέρνει να μας ‘περάσει’ εξίσου η συγγραφέας είναι η μεταβολή στις συμπεριφορές και αντιλήψεις των ανθρώπων, η αλλαγή των κοινωνικών προτύπων που επιφέρει το πέρασμα του χρόνου αλλά και η χωρίς προηγούμενο οικονομική κρίση.
            Η Μαρίνα Σαουνάτσου παρουσιάζει με μεγάλη οξυδέρκεια και σωστή κρίση τις διαφορές του τρόπου ζωής και της κοινωνίας μεταξύ των μεγαλουπόλεων και της επαρχίας, αλλά και την επίδρασή τους πάνω στον ανθρώπινο ψυχισμό, με τις όποιες συνέπειες στις επιλογές και αποφάσεις των ανθρώπων. Μέσα από τις επιλογές των ηρώων της, τις αποφάσεις και τα διλήμματά τους, τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους, τις φιλίες, τους έρωτες, τις προδοσίες, τις εμμονές, τις λανθασμένες αποφάσεις και τις συγγνώμες τους, βλέπουμε την ανθρώπινη ψυχή σε όλο της το μεγαλείο και, πιθανότατα, αντικρίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, με τα προτερήματα και με τα ελαττώματά μας.
            Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση αυτού του άρτια δομημένου μυθιστορήματος ένιωσα απόλυτα ικανοποιημένη, έστω κι αν μου είχε κρατήσει συντροφιά μόνο για δύο ημέρες. Τους ήρωες τους αγάπησα και θα ήθελα να τους έχω κοντά μου πολύ περισσότερο, όμως η ιστορία τους ήταν τόσο δυνατή και πλήρης που θα μείνουν για πάντα χαραγμένοι στη μνήμη μου. Ήταν ένα βιβλίο από αυτά που μπορούν να προσφέρουν πολλά μέσα από λίγες μόνο σελίδες. Συγχαρητήρια στην αγαπητή Μαρίνα Σαουνάτσου για αυτό το πρώτο μυθιστόρημά της, το οποίο και σας προτείνω να διαβάσετε!


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η ιστορία που αφηγείται το ταξίμι του Οδυσσέα είναι μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σ' αυτόν και στη Μαρία. Ξεκινάει είκοσι χρόνια πριν στην Αθήνα, για να μεταφερθεί έπειτα σε ένα χωριό της Ηπείρου και να ταξιδέψει στο χρόνο μέχρι την Ελλάδα του σήμερα και της οικονομικής κρίσης. Παράλληλα με την προσωπική ιστορία των δύο πρωταγωνιστών σκιαγραφείται διακριτικά η πορεία της ελληνικής κοινωνίας, που ξεπούλησε γη και αξίες για να στοιβαχτεί στα αστικά κέντρα. Η αστική ζωή θα έρθει σε αντιπαράθεση με τη ζωή στη φύση, την οποία και επιλέγουν οι ήρωες της ιστορίας. Ο έρωτας θα λειτουργήσει σαν λυτρωτής από το παρελθόν τους, αλλά και σαν δεσμώτης, αφού θα τους εγκλωβίσει στη μεταξύ τους σχέση. Η φιλία είναι η μοναδική σταθερά, υπερπηδά εμπόδια όπως η απόσταση, ο χρόνος και η εθνικότητα και αποδεικνύεται πιο δυνατή ακόμα και από τους οικογενειακούς δεσμούς. Ένα βιβλίο με γλώσσα λιτή και έξυπνη πλοκή, που κεντρίζει συνειδήσεις και αισθήματα.»

            

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

«ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ», της Ιωάννας Νοταρά – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ», της Ιωάννας Νοταρά – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Μίνωας
Σελίδες: 560
Τιμή: 14,40 €

            Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο της αγαπημένης συγγραφέως που διαβάζω, μετά το πρώτο της, τις «Χαμένες Αγάπες» και το δεύτερό της «Στη Σκιά Του Πάθους». Κάθε βιβλίο της είναι ξεχωριστό, ευρηματικό και καλογραμμένο, τόσο που δε μπορείς εύκολα να το αφήσεις από τα χέρια σου. Επομένως, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από το πρόσφατο βιβλίο της Ιωάννας Νοταρά, το «Μια Συγγνώμη Για Την Εύα», το οποίο είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο που παγιδεύει την προσοχή του αναγνώστη από την πρώτη σελίδα και δεν τον αφήνει να ξεφύγει, παρά μόνο όταν γυρίσει και την τελευταία σελίδα του.
            Η κεντρική ηρωΐδα μας, η Νικολέτα Δαβρή είναι μία εξηνταπεντάχρονη ψυχίατρος, η οποία μέσα από τις αναπολήσεις του παρελθόντος της, μας κάνει κοινωνούς στην προσωπική της ιστορία, η οποία δε μοιάζει με καμιά άλλη. Παρακολουθούμε τη Νικολέτα στο όμορφο διαμέρισμά της στο Κολωνάκι να ταξιδεύει νοερά στην δεκαετία του ’60 και στην πανέμορφη – και προσωπικά λατρεμένη μου – Λευκάδα, όταν ήταν δεκαεπτά ετών.  Σε εκείνη την αξέχαστη ηλικία, όπου όλα μας φαίνονται απτά και δυνατά, η νεαρή Νικολέτα γνωρίζει τον πρώτο έρωτά της, και έρωτα της ζωής της όπως πιστεύει η ίδια, στο πρόσωπο του Σταύρου Σιδέρη, γόνο μιας πλούσιας οικογένειας.  Η ζωή και οι εμπειρίες στην τρυφερή αυτή ηλικία είναι εύκολο να εξιδανικευτούν και να μετατραπούν σε ιδεώδη, θολώνοντας την ορθή κρίση του ανθρώπου και κάνοντάς τον να ωραιοποιεί ανθρώπους και καταστάσεις και να αγνοεί τη φωνή της λογικής.
            Μέσα σε αυτό το κλίμα η ηρωΐδα μας θεωρεί πως ο πρώτος της έρωτας θα είναι πανίσχυρος, αμετάβλητος και παντοτινός. Παράλληλα με τις σπουδές των δύο νέων, του Σταύρου στο Παρίσι και της Νικολέτας στην Αθήνα, παρακολουθούμε τη σχέση τους να ωριμάζει, να εξελίσσεται και να φτάνει στο πιο κρίσιμο σημείο της, όταν προκύπτει μία απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη της κοπέλας. Τότε, βλέπουμε κι εμείς αλλά και η ηρωΐδα μας την πραγματικότητα όπως είναι, και οι άνθρωποι δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό, τις αντοχές τους, την ειλικρίνεια και τα αληθινά αισθήματά τους, χωρίς την εξιδανίκευση της φιλόδοξης νεότητας. Ο Σταύρος θα αναγκαστεί να επιλέξει τον δρόμο που θα ακολουθήσει στη ζωή του και η Νικολέτα να ζήσει με τις επιλογές του αγαπημένου της.
            Πολλά χρόνια αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μια αναπάντεχη συνάντηση θα βάλει τη Νικολέτα σε επικίνδυνες ατραπούς, στιγματίζοντας τη ζωή της για πάντα, αλλά ‘ταρακουνώντας’ και τις απόψεις και θεωρίες της για τον έρωτα και τις σχέσεις.
            Μέσα σε όλο αυτό το πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, του οποίου την εξέλιξη δε θέλω να σας αποκαλύψω, υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες, πέρα για πέρα ανθρώπινοι, με τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία, με τα πάθη και τα μίση τους. Άλλοι έχουν την ικανότητα να ακολουθούν το δρόμο που ορίζει η καρδιά τους, να αγαπάνε αληθινά και να παλεύουν για αυτή την αγάπη, ενώ άλλοι δε μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον και τη ζωή τους και αφήνονται έρμαια στις προσταγές όσων επιμένουν να ορίζουν τη μοίρα τους. Άλλοι είναι απόλυτα δοσμένοι στην αγάπη που έχουν βιώσει και όταν έρθει η στιγμή που θα τη στερηθούν θα χάσουν και τη γη κάτω από τα πόδια τους, ενώ άλλοι όταν χάσουν την αγάπη της ζωής τους θα ορθοποδήσουν, θα συνεχίσουν, θα παλέψουν με νύχια και δόντια και όταν τους δοθεί η ευκαιρία δε θα διστάσουν να εκδικηθούν αυτόν που τους τη στέρησε. Άλλοι, τέλος, είναι από τους τυχερούς ανθρώπους και τις σπάνιες περιπτώσεις που βρίσκουν το ένα και αληθινό ταίρι τους πολύ νωρίς στη ζωή τους, έτσι ώστε να προλάβουν να ζήσουν μια πλήρη κι ευτυχισμένη ζωή μαζί του.
            Η Ιωάννα Νοταρά μέσα από αυτό το μυθιστόρημά της μας παρουσιάζει την ίδια τη ζωή με τις ευτυχισμένες και στενάχωρες στιγμές της, με τις πονηρές, αδίστακτες, εκδικητικές, τραγικές και λυτρωτικές εκφάνσεις της και με τα πολλά και απρόσμενα γυρίσματα της μοίρας που μπορούν να βάλουν τον καθένα μας μπροστά σε ένα δίλημμα: αν κάποιος μας πληγώσει, μας προδώσει και κομματιάσει την καρδιά μας θα προσπαθήσουμε με την πρώτη δοθείσα ευκαιρία να τον εκδικηθούμε, να τον πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα; Θα χάσουμε την πίστη μας στους ανθρώπους διά παντός και θα αναλώσουμε ένα μεγάλο μέρος, ή όλη την ζωή μας στην προστασία του εαυτού μας πίσω από ένα αδιαπέραστο τείχος, ώστε να προστατευτούμε από παρόμοιο πλήγμα στο μέλλον, ή θα προσπαθήσουμε να το ξεπεράσουμε και να βρούμε  ξανά την αγάπη σε άλλο πρόσωπο; Η γυναίκα θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να αναζητεί την αγάπη, τον έρωτα, την ικανοποίηση και, εν τέλει, την ευτυχία όπως και ο άντρας, χωρίς ενοχές; Οι γονείς έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν την πορεία της ζωής των παιδιών τους, απλά επειδή είναι ισχυροί και χωρίς αισθήματα οι ίδιοι, ή θα πρέπει να τα αφήσουν να χαράξουν τη δική τους πορεία και να βρουν την αληθινή αγάπη;
            Πολλά τα ερωτήματα που θέτει η συγγραφέας και νομίζω πως οδηγεί τον αναγνώστη να βρει τις δικές του απαντήσεις, ανάλογα με τα δικά του βιώματα, τη δική του ιδιοσυγκρασία και τα δικά του συναισθήματα. Ένα βιβλίο εξαιρετικό για το οποίο αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα! Διαβάστε το Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η εξηνταπεντάχρονη ψυχίατρος Νικολέτα Δαβρή αναπολεί τη ζωή της... Το ταξίδι της στο παρελθόν ξεκινάει τη δεκαετία του '60, όταν σε ηλικία δεκαεπτά ετών ζει τον πρώτο της έρωτα με τον Σταύρο Σιδέρη, γιο πλούσιας οικογένειας, στη διάρκεια των διακοπών της στη Λευκάδα.
Τι θα συμβεί όταν κάμποσα χρόνια μετά μια απρόσμενη εγκυμοσύνη θα συγκλονίσει τη σχέση τους λίγο πριν από την απόκτηση του πολυπόθητου πτυχίου της; Ο έρωτάς τους θα πρέπει να μετρήσει τις αντοχές του.
Πως θα αντιδράσει ο αμείλικτος Ιάσονας Σιδέρης, πατέρας του Σταύρου, στον γάμο του γιου του με μια κοπέλα κατώτερης κοινωνικής τάξης; Που θα οδηγηθεί η Νικολέτα; Πως θα θωρακίσει συναισθηματικά την ψυχή της;
Στα τέλη της δεκαετίας του '70 μια μοιραία συνάντηση θα ταράξει ξανά τη ζωή της Νικολέτας. Ποια είναι η μυστηριώδης Εύα; Πόσα πρόσωπα μπορεί να έχει η εκδίκηση;
Ένα μυθιστόρημα για το μίσος, τη συγχώρεση, τη λυτρωτική δύναμη της αγάπης και την απενοχοποίηση της γυναίκας.» 

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

«ΣΠΙΘΑ», του Χρήστου Φλουρή - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


«ΣΠΙΘΑ», του Χρήστου Φλουρή - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος Εκδοτική
Σελίδες: 320
Τιμή: 13,50 €

            Αυτό είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα Χρήστου Φλουρή και ομολογώ πως με ενθουσίασε το ίδιο με το πρώτο του, τις «Ιφιγένειες». Πρόκειται για ένα όμορφο, καλογραμμένο, συγκινητικό και πολύ τρυφερό βιβλίο που τοποθετείται χρονικά λίγο πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1920, στην Κρήτη. Η περίοδος είναι από τις πλέον γνωστές ιστορικά, αλλά και τις πλέον μαρτυρικές και επώδυνες για όλους τους Έλληνες και ειδικά τους Μικρασιάτες. Παρόλα ταύτα ο συγγραφέας δεν επικεντρώνεται τόσο στα γεγονότα αυτά καθ’ εαυτά, αλλά σε μια απρόσμενη ερωτική ιστορία μεταξύ ενός μουσουλμάνου και μιας χριστιανής, με φόντο όλα τα συνταρακτικά γεγονότα της περιόδου εκείνης.
            Όμως, ας πιάσουμε το μίτο από την αρχή… Βρισκόμαστε στην Κρήτη του 1920, σε ένα μικρό χωριό όπου συνυπάρχουν ειρηνικά εδώ και πολλά χρόνια μουσουλμάνοι κάτοικοι και χριστιανοί αντίστοιχα. Οι μεν προσεύχονται στον Αλλάχ, ή Μουχαμέτη, δεν τρώνε χοιρινό, δεν πίνουν αλκοόλ και ακολουθούν πιστά τις προσταγές του Προφήτη τους, τις προσευχές και το Ραμαζάνι τους, όπως αυτά αναφέρονται στο Κοράνι. Οι δε προσεύχονται στο Θεό, ακολουθούν τις προσταγές της Καινής Διαθήκης, νηστεύουν, προσεύχονται και εκκλησιάζονται συχνά πυκνά. Οι διαφορές των δύο φυλών λίγες, ενώ οι ομοιότητές τους πολλές. Συνεργάζονται, συνυπάρχουν ειρηνικά και κανείς δεν ενοχλείται από την παρουσία του άλλου, ενώ μιλούν την ίδια γλώσσα, την ελληνική με τους ιδιωματισμούς της Κρήτης, μοιράζονται και μοχθούν πάνω στην την ίδια γη, αναπνέουν τον ίδιο μυρωμένο, ελεύθερο αέρα.
            Μέσα σε αυτό το σκηνικό συναντάμε τους δύο βασικούς ήρωες του μυθιστορήματός μας, τον Ομέρ και τον Γιώργη, έναν Τούρκο κι έναν Έλληνα. Δύο έφηβοι που γειτονεύουν και μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες για τη ζωή και τον Πλάστη, μόνο που τον ονομάζουν διαφορετικά. Η καθημερινή επαφή τους, οι ανησυχίες του Ομέρ σχετικά με το Αλλάχ, έναν άγριο και αδυσώπητο παντοδύναμο Θεό που επιβλέπει τα πάντα και τιμωρεί όποιον παραβαίνει τις εντολές του, και η ορθολογική και ξεκάθαρη αντίληψή του Γιώργη απέναντι στον Θεό, τον οποίο σέβεται, αγαπά αλλά δε φοβάται, οδηγεί στην αδερφική φιλία τους δύο αλλόθρησκους νέους, μια φιλία που θα κρατήσει σε όλη τους τη ζωή.
            Όμως τα ιστορικά γεγονότα, η Μικρασιατική καταστροφή το 1922 και η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το Φλεβάρη του 1923 για την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ των δύο χωρών, ξεριζώνει από την γενέτειρά τους, την Κρήτη, τον Ομέρ και την οικογένειά του, μαζί με πολλούς άλλους δύστυχους μουσουλμάνους, που βλέπουν τα όνειρα που είχαν χτίσει στην γη που γεννήθηκαν και θεωρούσαν πατρίδα τους να γκρεμίζονται με μία μόνο υπογραφή των ισχυρών της εποχής, οι οποίοι καθόριζαν την μοίρα τους και τη ζωή τους.
            Ο Ομέρ, μαζί με τους δικούς του, ξεριζώνεται από τα πάτρια εδάφη του, αφήνοντας κάποια κομμάτια από τις «ρίζες του», όπως πολύ γλαφυρά μας περιγράφει ο συγγραφέας, και αναγκάζεται μαζί με χιλιάδες ομοθρήσκους του να «ξαναριζώσει» στην πολύπαθη Σμύρνη και στα σπίτια και τις περιουσίες που αναγκάστηκαν να αφήσουν βίαια οι Μικρασιάτες Έλληνες, είτε κατά την καταστροφή της Σμύρνης, είτε μετά με την ανταλλαγή πληθυσμών. Ο Γιώργης, χάνει τον αδελφοποιητό του Ομέρ και βλέπει την μέχρι τότε ανθηρή κοινότητα των μουσουλμάνων να μαραζώνει και να σβήνει κάθε ίχνος ζωής.
            Οι δύο νέοι αναγκάζονται να μάθουν σε έναν νέο τρόπο ζωής, σε μια νέα πραγματικότητα και σε νέες συνθήκες, είτε τους αρέσει είτε όχι. Ο Ομέρ ακολουθεί υπάκουα τον τρόπο ζωής που τους επιβάλλουν οι τουρκικές αρχές, μαθαίνει να μιλάει μόνο τουρκικά και να κερδίζει τα προς το ζην δουλεύοντας ως λιμενεργάτης στο λιμάνι της Σμύρνης. Ο Γιώργης δεν μπορεί να υποφέρει άλλο τον δικό του τρόπο ζωής, όπως μέχρι τότε είχε διαμορφωθεί και εγκαταλείπει την οικογένεια και το κοπάδι του για να γίνει ναύτης σε εμπορικό καράβι, ώστε να ξεφύγει από τα ασφυκτικά όρια του χωριού του. Πάντα όμως, η φιλία τους παραμένει ζωντανή και η σφραγίδα της είναι ένα μισό νόμισμα που φοράει ο καθένας στο λαιμό του, τα δύο μισά του ολόκληρου, όπως ήταν και η ζωή τους κάποτε.
            Η μοίρα επιφυλάσσει πολλά ακόμα στους δυο νέους και εμείς ζούμε μαζί τους δυο ζωές, βιώνοντας τις στεναχώριες και απογοητεύσεις τους, τις χαρές και τους έρωτές τους, τους κινδύνους και τους δισταγμούς τους και τέλος τις αποφάσεις ζωής που καλούνται να πάρουν και τα διλήμματά τους. Τα «κύματα» από τα οποία θα περάσουν πολλά αλλά όταν η μοίρα και το ίδιο το Σύμπαν αποφασίζει να ενώσει δύο μισά, μέρη τους ίδιου συνόλου εξ’ αρχής, τότε οι άνθρωποι δεν έχουν παρά να ακολουθήσουν, ειδικά όταν είναι ο έρωτας εκείνος που δίνει τις προσταγές.
            Η «Σπίθα» είναι ένα μυθιστόρημα που θα σας κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα, θα σας κάνει να αναθεωρήσετε πολλές από τις απόψεις σας για τον γειτονικό αλλόθρησκο λαό, που μας έχουν μάθει να εχθρευόμαστε, αλλά και για το Θεό και την δύναμη του ίδιου του ανθρώπου που υπάρχει μέσα του. Όσο για το υπέροχο εξώφυλλο του βιβλίου και την εικόνα της Κωνσταντινούπολης, θα πρέπει να το διαβάσετε για να μάθετε ποια είναι η σχέση του με την ιστορία που μας διηγείται ο αγαπητός συγγραφέας. Πολλά συγχαρητήρια στο Χρήστο Φλουρή για το δεύτερο πόνημά του και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«"...Πάντα θα βρίσκεται μια πηγή με νερό πλάι στη μεγάλη μας δίψα, πάντα θα βρίσκεται μια χαραμάδα με φως στο απόλυτο σκοτάδι... Μπορεί ο Θεός να μας έπλασε από πηλό, μα έβαλε μέσα σ' εκείνη τη φτηνή μάζα άφθονη ελπίδα και την ζύμωσε με τη σάρκα μας μαζί, με το είναι μας ολόκληρο. Η ελπίδα του ανθρώπου είναι ο Θεός που κουβαλάει μέσα του, ο καλός Θεός, που δεν τον τιμωρεί μόνο, δεν τον βασανίζει, δεν τον απειλεί με τις κόλασες και τα καζάνια με την πίσσα, μα του δίνει δύναμη να σταθεί στα πόδια του και να κουβαλήσει τη ζωή του παραπέρα".

Σε αυτή τη διαπίστωση θα καταλήξει προς το τέλος των περιπετειών του ένας μουσουλμάνος που αναγκάζεται να φύγει από την Κρήτη με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αφήνοντας πίσω του το σπίτι του και τον πιστό χριστιανό φίλο του.
Ένας έρωτας που θα γεννηθεί στα ερείπια της Σμύρνης θα αναθερμάνει μέσα του την πίστη πως θα καταφέρει να ριζώσει σ' εκείνη τη γη, κι ας έχει αφήσει τις μισές του ρίζες στον τόπο που γεννήθηκε.

Όταν κι αυτός ο έρωτας, θύμα της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού, θα κινδυνεύσει να οδηγηθεί στη ματαίωση, παίρνει δύναμη μονάχα από τη στέρεα πεποίθηση πως "όλοι μέσα μας κουβαλάμε τη σπίθα που μέλλεται να γίνει πυρκαγιά. Αρκεί να σκάψουμε κάτω από τ' αποκαΐδια και να την βρούμε, κι ύστερα να βάλουμε πάνω της προσανάμματα και να φυσήξουμε, για ν' ανάψει ξανά η φωτιά, η φωτιά εκείνη που θα δαμάσει τ' ατσάλινα κελεύσματα της μοίρας και που θα κάνει να γίνει το θαύμα μπροστά στα ίδια μας τα μάτια".»

«ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ», της Γεωργίας Κακαλοπούλου - Γράφει η ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΠΑΛΟΠΗΤΟΥ

«ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ», της Γεωργίας Κακαλοπούλου 
Γράφει η ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΠΑΛΟΠΗΤΟΥ
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 560  
Τιμή: 14, 98 €

Διαβάζοντας πριν τρία χρόνια περίπου το «Θεοί και Φύλακες (Ελένη)» της Γεωργίας Κακαλοπούλου, ένιωσα τόσο έντονα συναισθήματα, που μόνο η ανάγνωση ενός εξαιρετικού βιβλίου μπορεί να μου προκαλέσει. Από τότε αποφάσισα να διαβάσω, όλες τις προσεχείς συγγραφικές δουλειές της συγγραφέως, που κάθε φορά με χαρά διαπιστώνω ότι είναι διαφορετικές από τις προηγούμενες.
Μία διαφορετική συγγραφική προσπάθεια είναι και η «Μελωδία Στη Θύελλα», που σε τίποτα δεν θυμίζει προηγούμενα μυθιστορήματα της Γεωργίας, αποδεικνύοντας πως η συγγραφέας είναι από εκείνες τις δημιουργούς που τους αρέσει να εξελίσσονται, παρουσιάζοντας στους αναγνώστες τους κάτι διαφορετικό από αυτά που τους έχουμε συνηθίσει, χωρίς να επαναπαύονται σε τυχόν δοκιμασμένες και επιτυχημένες συγγραφικές δουλειές.
Το καινούργιο βιβλίο της συγγραφέως ξεκινάει στα Χάιλαντς της Σκωτίας, όπου μία νεαρή, όμορφη αλλά ταλαιπωρημένη κοπέλα, έχοντας στην αγκαλιά το νεογέννητο μωρό της, ζητάει συγχώρεση από τους γονείς της, παρακαλώντας τους να την λυπηθούν και να την δεχθούν πίσω στο σπιτικό τους, μη έχοντας που αλλού να πάει, όντας μόνη κι άφραγκη, μετά την εγκατάλειψη του αγαπημένου και πατέρα του παιδιού της. Ο πατέρας της όμως, άνθρωπος περήφανος, λαμβάνοντας πάρα πολύ σοβαρά τις απόψεις και την εικόνα που έχει ο κόσμος για το πρόσωπό του, δεν δέχεται κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα η κοπέλα να αναζητήσει τη βοήθεια της εκκλησίας και να μεγαλώσει εκεί τον πολύτιμο γιο της. Ώσπου λίγα χρόνια αργότερα, ο γιος αυτός θα μεγαλώσει, θα γίνει διάσημος και θα θελήσει για χάρη της μητέρας του να βρεθεί στην Ελλάδα και να συναντήσει τον άνθρωπο που εγκαταλείποντας τον, τον ανάγκασε να ζήσει μία παιδική ηλικία μέσα στην ορφάνια και στη φτώχεια, με σκοπό να απαιτήσει το όνομά του.
Στην πατρίδα θα βρει μία ανέλπιστη σύμμαχο στο πρόσωπο της πρώην γυναίκας του πατέρα του, που κι αυτή για τους δικούς της λόγους θα βρεθεί στο γραφείο του αδυσώπητου εκείνου άντρα για να διεκδικήσει όσα αυτός με δόλο της έκλεψε κι από εκεί και ύστερα, θα ξεκινήσει να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας που πέρα από έναν μεγάλο και έντονο έρωτα, κρύβει ανθρώπους βουτηγμένους στη διαφθορά, στο έγκλημα, στην πολιτική ίντριγκα, ανθρώπους χωρίς ηθικούς φραγμούς, με χιλιάδες σκοτεινά μυστικά κι άλλους με απωθημένα, ανοιχτές πληγές αλλά και ανασφάλειες.
Μετά την ανάγνωση του συγκεκριμένου μυθιστορήματος, η αλήθεια είναι ότι κατάφερα να νιώσω, για πολλοστή φορά σε βιβλίο της Γεωργίας Κακαλοπούλου, έντονα κι αντικρουόμενα συναισθήματα, καθώς έπιασα τον εαυτό μου να θυμώνει με τις παρεξηγήσεις που μόνο δύο πολύ ερωτευμένοι άνθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να συνεχίζουν από πείσμα και ανασφάλεια να διατηρούν, να δακρύζει σε μία πολύ συγκεκριμένη σκηνή προς το τέλος του βιβλίου, σε μία συνάντηση που από κάποιο σημείο κι έπειτα, περιμένεις πως και πως να συμβεί, να καρδιοχτυπά όποτε οι δύο πρωταγωνιστές βρίσκονταν μαζί, νιώθοντας κι εγώ κατά κάποιο τρόπο, εκείνον τον σχεδόν χειροπιαστό ηλεκτρισμό που υπήρχε σε κάθε, μα κάθε συναναστροφή τους, να νιώθει συναισθήματα απέχθειας για όλους εκείνους τους ήρωες που πίσω από μία καλοδιατηρημένη βιτρίνα, κρύβουν τις ασχήμιες της συμπεριφοράς και της ψυχής τους αλλά και την πολυπόθητη ανακούφιση που μόνο η λύτρωση στο τέλος μίας ιστορίας προκαλεί.
Η «Μελωδία Στη Θύελλα» έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως η έκπληξη του Καλοκαιριού. Προσωπικά και έχοντας διαβάσει τα περισσότερα από τα βιβλία της συγγραφέως, δεν αποτελεί έκπληξη για εμένα το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, από την άποψη και μόνο, ότι ήμουν σίγουρη για το άρτιο αποτέλεσμα και για τα συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει ένα βιβλίο της Γεωργίας γιατί όπως έχω πει αρκετές φορές, η συγγραφέας γράφει με έναν τρόπο ιδιαίτερα συναισθηματικό που πάντα καταφέρνει να με συγκινεί και να με γοητεύει, χαρίζοντας μου κάθε φορά, μοναδικά και υπέροχα συγγραφικά ταξίδια.
Ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, γρήγορα, σαν να παρακολουθείς κινηματογραφική ταινία και που κλείνοντας το αισθάνθηκα γεμάτη από εικόνες και συναισθήματα. Ένα συγγραφικό κείμενο, που σίγουρα αποτελεί ευχάριστη συντροφιά για την εποχή που διανύουμε κι όχι μόνο.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Λουγκ ΜακΝάιτ, παγκόσμιο αστέρι του τραγουδιού και του κινηματογράφου, νόθος γιος του Έλληνα μηχανικού Πέτρου Στεργίου και μιας κοπέλας γεννημένης στα Χάιλαντς της Σκοτίας, αποφασίζει να επισκεφθεί την Ελλάδα για να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία της μητέρας του: να απαιτήσει το όνομά του από τον ψυχρό και αδιάφορο βιολογικό του πατέρα, έναν άντρα παντοδύναμο και διεφθαρμένο.

Στην πρώτη συνάντηση μαζί του γνωρίζει και την πρώην σύζυγό του, μια νεαρή γυναίκα που κουβαλά παλιά ψυχικά τραύματα από τον αδυσώπητο Στεργίου. Σε μια απρόσμενη συμμαχία, οι δυο τους θα αποφασίσουν να πολεμήσουν τον άνθρωπο που σημάδεψε τις ζωές τους, ενώ παράλληλα ένας εκρηκτικός έρωτας θα γεννηθεί ανάμεσά τους.»

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

«ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ», του Patrick Rothfuss - Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΡΙΤΟΥ


«ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ», του  Patrick Rothfuss
Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΡΙΤΟΥ
Εκδόσεις: Anubis
Σελίδες: 856
Τιμή: 13,14 €

         Πώς ξεκινάς να περιγράφεις ένα βιβλίο που είναι απλά υπέροχο; Τι λέξεις χρησιμοποιείς για να μπορέσεις να αποδώσεις όσο καλύτερα γίνεται το εύρος της ιστορίας, αλλά χωρίς να προδώσεις μυστικά; Θα μπορέσω να αποδώσω αυτά που διάβασα, όσο καλύτερα γίνεται για να αντιληφθείτε όλα όσα ο φίλος μας, ήρωας μας, διάβηκε σε αυτά τα πρώτα 15-16 χρόνια της ζωής του;
     Το βιβλίο «Το Όνομα Του Ανέμου», του νέου συγγραφέα Patrick Rothfuss με συνεπήρε. Μπορώ να χρησιμοποιήσω πολλά ρήματα αλλά δε θέλω να σας κουράσω.
      Από την πρώτη κιόλας σελίδα, από την πρώτη κιόλας παράγραφο με δέσμευσε με αόρατες χειροπέδες. Μου μίλησε σαν εραστής και μου ζήτησε να μου αποκαλύψει την ιστορία του. Εγώ σαν καλή αναγνώστρια, φίλη, ερωμένη ακολούθησα το δεσμώτη μου σε αυτό το ταξίδι φόβου, πόνου, χαράς, φιλίας, εκκεντρικότητας, πείνας,  αγάπης και ηρωισμού. 
        Θα μου επιτρέψετε να σας παραθέσω μόνο ένα μικρό πρώτο κομμάτι της ιστορίας. Γιατί ακόμα νιώθω τις λέξεις να αγγίζουν το μυαλό μου.

   «Είχε νυχτώσει ξανά. Στο πανδοχείο Οδόλιθος επικρατούσε σιωπή, μια σιωπή που απαρτιζόταν από τρεις άλλες.
 Η πιο προφανής ήταν μια υπόκωφη. Σχεδόν, χειροπιαστή ησυχία, που προερχόταν από πράγματα που έλειπαν. Αν φυσούσε άνεμος, θα στέναζε ανάμεσα στα δέντρα, θα έκανε την πινακίδα του πανδοχείου να τρίζει στους γάντζους της και θα παρέσερνε τη σιωπή στο δρόμο όπως τα φθινοπωρινά φύλλα.
  Μέσα στον Οδόλιθο , δυο άντρες κάθονταν στη μια άκρη του μεγάλου πάγκου σερβιρίσματος. Έπιναν με ήσυχη προσήλωση, αποφεύγοντας τις σοβαρές συζητήσεις. Έτσι προσέθεταν μια μικρή, σκυθρωπή σιωπή στη μεγαλύτερη την υπόκωφη. Σχημάτιζαν ένα είδος μείγματος, μια αντίστιξη δίχως ήχο.
  Την Τρίτη σιωπή δεν μπορούσες να τη διακρίνεις εύκολα. Αν άκουγες προσεκτικά για μια ώρα, ίσως άρχιζες να την αισθάνεσαι στο ξύλινο πάτωμα κάτω από τα πόδια σου. Φώλιαζε στην αργή επαναλαμβανόμενη κίνηση ενός ξεσκονόπανου. Φώλιαζε στα χέρια του άντρα που στεκόταν εκεί, γυαλίζοντας ένα κομμάτι μαόνι.
   Ο Οδόλιθος ήταν δικός του, όπως δική του ήταν και η Τρίτη σιωπή. Ήταν κάτι που φαινόταν ταιριαστό, καθώς  αυτή ήταν η μεγαλύτερη σιωπή από τις τρεις και περιέκλειε τις άλλες δυο. Ήταν βαριά σαν μια μεγάλη, λεία, ποταμίσια πέτρα. Ήταν ο ανεπαίσθητος ήχος ενός κομμένου λουλουδιού κι ενός άντρα που υπομονετικά περιμένει να πεθάνει».
  
         Έτσι ξεκίνησε και έτσι έμαθα για τον άντρα με τα πολλά ονόματα. Το γνήσιο είναι «Κβοθ». Ένα παιδί με κόκκινα μαλλιά κάνει την εμφάνιση του μαζί με το θίασο των γονέων του.  Ο συγγραφέας μας δείχνει την αγάπη, την ομαδικότητα και το σεβασμό μέσα στον οποίο μεγάλωνε το αγόρι μας. Όλοι μαζί ήταν  μια μικρή κοινωνία.
            Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους ένας αποκρυφιστής «ο Μπεν»  θα ενώσει τις δυνάμεις του μαζί τους. Θα γίνει ο καλύτερος φίλος του ήρωα μας. Θα είναι εκείνος που θα δει ότι το παιδί δεν είναι απλά έξυπνο για τα 10 χρόνια ζωής του, αλλά είναι μια ιδιοφυία.
            Σε όλη αυτή τη χαρούμενη ζωή του εκπαιδευόταν στα πρώτα μαθήματα που θα μάθαινε ένα παιδί στο πανεπιστήμιο του αποκρυφισμού. Το πανεπιστήμιο εκείνο που είχε εκπλήξει τον Κβοθ διότι είχε περισσότερα από 10.000 βιβλία.
            Μετά από καιρό, ο φίλος του και δάσκαλος του, λόγω του έρωτα, έπρεπε να αφήσει το θίασο που γυρνούσε από πόλη σε πόλη. Ο Κβοθ ένιωσε για πρώτη φορά να χάνει κάτι που αγαπάει. Δε θα ήταν όμως η τελευταία.
            Αφού είχε περάσει ο πόνος του αποχωρισμού του, ένας δεύτερος πόνος, μεγαλύτερος, άγριος, προστέθηκε στην καρδιά του. Όλος ο θίασος πέραν αυτού είχε σκοτωθεί.
            Ο Κβοθ είχε πέσει σε νάρκη συναισθηματική.  Είχε διαφύγει μέσα στο δάσος. Όταν πονούσε έπαιζε με το λάουτο του πατέρα του. Το μουσικό όργανο που μπόρεσε να περισώσει από τη μπλε φωτιά που έκαιγε όλα τα κάρα, αλλά και τους ανθρώπους που είχαν πρώτα σκοτωθεί. Δεν είχε προλάβει να σώσει πολλά πράγματα. Το λάουτο και το βιβλίο που του είχε χαρίσει ο Μπεν. Η άγρια κατάληξη του θιάσου, ήταν εξαιτίας ενός τραγουδιού. Ενός τραγουδιού που προσπαθούσαν να συνθέσουν για κάποιους. Δε πρέπει όμως να ειπωθεί τίποτα περισσότερο γιατί αν πούμε το όνομα τους, μπορεί και εμείς να βρούμε την ίδια τύχη με εκείνους.
            Πίσω στον ήρωά μας που περιπλανιόταν για μήνες στο δάσος και βρέθηκε σε μια πόλη με τη βοήθεια ενός γέροντα. Ο Κβοθ έμαθε, για ακόμα μια φορά, πόσο σκληρή μπορεί να γίνει η ζωή όταν τον έκλεψαν και τον χτύπησαν μέχρι θανάτου. Σε εκείνη τη στιγμή της ζωής του πέρα από το σωματικό πόνο, ένιωσε και τον πόνο του να χάνεις κάτι, για άλλη μια φορά, όταν το λάουτο του πατέρα του έπεσε και έσπασε. Δεν τον ενοχλούσε το χτυπημένο μάτι, ή πλευρό του. Τον πονούσε που έχασε το τελευταίο κομμάτι που τον κρατούσε δεμένο νοερά με την οικογένεια του.
            Στα 11 περίπου χρόνια ζωής του, έμαθε πως είναι να πεινάς. Να κρυώνεις, να σε διώχνουν, να βρωμάς, να είσαι ζητιάνος. Έμαθε πώς να αποφεύγει τα άλλα παιδιά που ζητιάνευαν και ήταν μεγαλύτερά του. Βρήκε ένα μέρος κρυμμένο από όλους, για να μπορεί να προστατεύεται. Για 3 χρόνια έμενε κάτω από δυο σκεπές που ενωνόντουσαν. Είχε ειδικευτεί στο να γίνει ο τέλειος ζητιάνος. Μάζευε λεφτά, αλλά ποτέ δεν ήξερε γιατί. Μέσα του όμως, αν και δεν το γνώριζε, ετοιμαζόταν  για τη μέρα που θα εκπλήρωνε το όνειρα του. Δε θα μιλήσω για το πώς πέρασε και το τι έζησε. Δε θέλω να το ζήσω ξανά. Καλύτερα να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
            Μέσα από ένα γεγονός, ο Κβοθ επιτέλους, δέχτηκε τον θάνατο των γονέων του. Όταν, επιτέλους ένιωσε ότι αξίζει να πάει να σπουδάσει,  πήρε την απόφαση να δανείσει το βιβλίο του φίλου Μπεν, που ήταν το τελευταίο κομμάτι που τον κρατούσε συνδεδεμένο με την προηγούμενη ζωή του.
            Όταν έφτασε στο πανεπιστήμιο μέσα από κάποιες ευχάριστες καταστάσεις, που θα ανακαλύψετε στις σελίδες του βιβλίου, συνειδητοποίησε τη διαφορά που είχε με τους άλλους σπουδαστές. Δεν ήταν η ευφυΐα που κατείχε, αλλά το ότι δεν είχε κανέναν. Θα έπρεπε να σκέφτεται για τα χρήματα των σπουδών, το μέρος που θα έμενε και όλα τα άλλα έξοδα που θα του επέβαλλαν.
            Δε θα σας πω πώς βρήκε τα χρήματα. Θα σας πω ότι οι δάσκαλοί του τον αγάπησαν, όλοι εκτός από έναν. Τον Χέμε που τον μισούσε. Στο πρώτο ενδεκαήμερο (η λέξη έχει λόγο που χρησιμοποιείται, θα το καταλάβετε όταν διαβάσετε το βιβλίο) παραλίγο να τον κάψει. Πέρα από αυτόν το δάσκαλο του, είχε δημιουργήσει ακόμα έναν εχθρό. Τον Αμπρόουζ.
            Ο Αμπρόουζ ήταν τόσο πλούσιος που θα μπορούσε να αγοράσει ακόμα και το πανεπιστήμιο. Ευτυχώς που οι διδάσκαλοι, σε αυτό το σημείο, παρέμεναν αμέτοχοι στο θέμα των χρημάτων. Το πανεπιστήμιο ήταν για όλους. Κανένας δε μπορούσε με τα λεφτά να διώξει ένα μαθητή. Αυτή η δικλείδα ασφαλείας προστάτεψε πολλές φορές τον ήρωα μας.
            Ο Κβοθ μας πολλές φορές ένιωσε μόνος του. Έκανε όμως λάθος. Είχε πολλά άτομα γύρω  του που τον αγαπούσαν και σεβόντουσαν τη δύναμη του μυαλού του. Εκείνος, όμως, στα τρία χρόνια σαν ζητιάνος, είχε νιώσει τόση μεγάλη απέχθεια, που πίστευε ακόμα ότι ήταν μόνος του.
            Όπως όλοι μας στην εφηβεία, έτσι και ο μικρός μας ήρωας ερωτεύτηκε. Μια κοπέλα της οποίας η ομορφιά ξεπερνούσε αυτή του ουρανού και του ήλιου. Όμως, εκείνος δεν έκανε ποτέ την κίνηση να την κατακτήσει γιατί φοβόταν ότι θα την τρόμαζε και θα την έχανε. Βλέπετε είχε πολλούς άντρες να τη θέλουν. Φίλο όμως; Και εκείνος την ήθελε κοντά του, ακόμα και αν παρέμενε φίλος της.
            Στο τέλος του βιβλίου μας ο Κβοθ έρχεται αντιμέτωπος με έναν εθισμένο δράκο, καλά διαβάσατε, εθισμένο δράκο. Σώζει μια ολόκληρη πόλη όμως, χάνει το κορίτσι των ονείρων του. Όχι, δεν πεθαίνει αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
            Ας μην κάνω άλλα spoiler και ας μιλήσω για το πώς τον απέδωσε ο συγγραφέας. Ο συγγραφέας μέσα από τον Κβοθ μας βάζει να ζήσουμε μια περιπέτεια. Σαν ένα άλογο που καλπάζει, προχωράει τα γεγονότα εκείνα που θα κούραζαν. Σαν χελώνα, εξηγεί εκείνα που έχουν σημασία. Τα πάντα βρίσκονται σε αρμονία. Γνωρίζει πώς να κλείσει ένα κεφάλαιο. Ή απαλά σαν το χάδι μιας μητέρας, ή έντονα σαν την φωνή ενός τροβαδούρου.
            Δε με κούρασε καθόλου με τις περιγραφές του. Ήταν φειδωλός μπορώ να πω. Ενώ το βιβλίο είναι 800, και βάλε, σελίδες δεν ήθελα να τελειώσει. Ο τρόπος γραφής του ήταν όχι επιτηδευμένος, όμως υπέροχος.  Το δεύτερο μέρος της σειράς έχει ήδη βγει σε βιβλίο με τον τίτλο «Όσα Φοβούνται Οι Σοφοί – Τόμος Α’» όμως, φοβάμαι ότι το τρίτο θα αργήσει να εμφανιστεί στα χέρια μας.
            Συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά ένα τόσο μεγάλο βιβλίο, όχι σε σελίδες αλλά σε περιεχόμενο, δεν μπορούσε να σχολιαστεί σε λίγες σειρές. Εύχομαι να το απολαύσετε και να ζήσετε μαζί του όλα όσα έζησα και εγώ μέσα από τις σελίδες του!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«"Το όνομά μου είναι Κβοθ.
Έχω κλέψει πριγκίπισσες από στοιχειωμένους βασιλιάδες. Έκαψα συθέμελα την πόλη του Τρέμπον. Βάδισα στο φεγγαρόφωτο σε μονοπάτια που άλλοι φοβούνται ακόμα και να τα αναφέρουν κατά τη διάρκεια της μέρας. Έχω μιλήσει με θεούς, έχω αγαπήσει γυναίκες και έχω γράψει τραγούδια που κάνουν τους τροβαδούρους να δακρύζουν.
Ίσως με έχετε ακουστά..." 
Με τα λόγια αυτά ξεκινά μια αφήγηση που αφήνει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στη σύγχρονη λογοτεχνία φαντασίας. Μια ιστορία σκοτεινή και λυρική, μια ιστορία εκδίκησης και εσωτερικής αναζήτησης, μια ιστορία ατσάλινης θέλησης, επιβίωσης και ηρωικών πράξεων. Αυτή είναι η ιστορία ενός αληθινού ήρωα - ενός ανθρώπου που έγινε θρύλος... 

"Αυτός Rothfuss είναι φοβερός." George R.R. Martin,  συγγραφέας του Game of Thrones


"...η γραφή του διαθέτει την ακρίβεια που κατά τη γνώμη μου είναι απόλυτα αναγκαία στη λογοτεχνία φαντασίας και ταυτόχρονα ηχεί σαν αληθινή μελωδία... Τι αγαλλίαση!" Ursula K. Le Guin

"Ένα μοναδικό βιβλίο, μια εξαίσια ιστορία που σε καθηλώνει και διαβάζεται μονομιάς." Anne McCaffrey

"O νέος μεγάλος συγγραφέας που όλοι περιμέναμε... ένα εκπληκτικό βιβλίο." Orson Scott Card

"Πλημμυρισμένο μουσική, έρωτα και σκοτεινά γεγονότα, το μαγευτικό βιβλίο του Patrick Rothfuss μάς συγκλόνισε." Αmazon.com



Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

«ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ», του Πολυχρόνη Κουτσάκη - Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΡΙΤΟΥ

«ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ», του Πολυχρόνη Κουτσάκη
Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΡΙΤΟΥ
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 328
Τιμή: 10,71 €

Ένα βιβλίο που έχει πολλά στοιχεία μπορεί ή να σε κουράσει, ή να σε μπερδέψει, ή να σε μαγέψει. Όταν ένα βιβλίο περιέχει έναν εφηβικό έρωτα, μια αυτοκτονία, μια δολοφονία, ένα άρρωστο παιδί, μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα, ένα φόνο και την αβεβαιότητα της εφηβείας τότε μπορεί να δημιουργήσει και να σκηνοθετήσει είτε μια υπέροχη ιστορία, που είναι γεμάτη χιούμορ, αγάπη, σαρκασμό, αδερφοσύνη, φιλία και πάνω από όλα ανθρωπιά, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, ένα βιβλίο μέτριας απόδοσης. Ευτυχώς στην περίπτωση μας, το βιβλίο ανήκει στην πρώτη κατηγορία.  
            Μιλάω για το βιβλίο «Καιρός για ήρωες» του συγγραφέα Πολυχρόνη Κουτσάκη. Γέλασα τόσο πολύ με τις σκέψεις του κεντρικού ήρωα, αναπολώντας τις στιγμές εκείνες, όταν ήμουν στην εφηβεία μέχρι το τέλος του σχολείου, όπου το μόνο που με απασχολούσε ήταν ο εαυτός μου και το πόσο σημαντικές ήταν οι ερωτικές απογοητεύσεις, σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο πάνω στη γη. Επανήλθαν, όμως, στη σκέψη μου και οι στιγμές εκείνες που, συχνότερα στην εφηβεία, κάποια παιδιά παίρνουν την απόφαση να αυτοκτονήσουν, διότι πιστεύουν ότι δεν τους αγαπούν ή ότι δε λαμβάνουν την ανάλογη προσοχή που επιθυμούν.
            Με εξέπληξε η ροπή των γεγονότων. Έξυπνος τρόπος γραφής. Έξυπνη η ιστορία. Μέσα από τις αναζητήσεις των νέων, που δεν είναι ερωτικές απογοητεύσεις, προβληματιζόμαστε για την κοινωνία που βρισκόμαστε αλλά και για την κρίση που μαστίζει τα τελευταία χρόνια της ζωές μας.
            Λάτρεψα τον κολλητό του Γιώργου. Μια ιδιοφυία που γνώριζε τα πάντα και βοήθησε, έσωσε αρκετές φορές τον ήρωα μας. Στα δύσκολα, όσο και αν δεν τα πηγαίνουμε καλά με τα αδέρφια μας, έρχεται εκείνη η στιγμή που η έκφραση «το αίμα νερό δε γίνεται» εμφανίζεται στην επιφάνεια.  Ο συγγραφέας, μας δείχνει ότι ακόμα και μέσα από τις βρισιές και τα πειράγματα ανάμεσα σε δυο αδέρφια η αγάπη υπάρχει, αν και καλυμμένη. 
            Πληγώθηκα που χάθηκαν κάποια άτομα όμως, ως γνωστόν, σε ένα καλό βιβλίο ο συγγραφέας «επιβάλλεται» να σκοτώσει έναν, ή δυο ήρωες οι οποίοι είναι αγαπητοί. Όταν κάποια στιγμή  μέσα στην ιστορία εμφανίζεται το υπερφυσικό, κάτι για το οποίο δε θα πω τίποτα παραπάνω, μου άρεσε που η επιτέλους η ελληνική γραφή ξεφεύγει από τα στερεότυπα της.
            Ο συγγραφέας επισήμανε την ανθρωπιά που ευτυχώς στις μέρες, και παρά τις αντίξοες συνθήκες, ή τις δυσκολίες που ζούμε, υφίσταται ακόμα σε μεγάλο βαθμό.  Αυτό μας δείχνει ότι σαν είδος έχουμε ακόμα τη δύναμη να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Περιμένω με αγωνία το δεύτερο μέρος το οποίο βγαίνει το φθινόπωρο.
            Για όποιον αναγνώστη ενδιαφέρεται ο συγγραφέας έχει ανεβάσει τα δυο πρώτα κεφάλαια στο
blog του. Εγώ δεν τα έχω διαβάσει από εκεί, διότι είναι σαν να βάζω το δάχτυλο μέσα στο μέλι μόνο για να πάρω μια γεύση…!
  
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:


«Ο Γιώργος Δάντης είναι 16 χρονών.
Τρελά ερωτευμένος, με μια κοπέλα που φαίνεται να αγνοεί την ύπαρξή του. Οι γονείς του δεν έχουν χρόνο γι' αυτόν, και στο σχολείο πασχίζει να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά.
Γύρω του, η χώρα καταρρέει από την κρίση.
Μετά, αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα.
Γιατί η αγαπημένη του κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.
Γιατί λίγο πριν την απόπειρα είδε κάτι που την κάνει στόχο των πιο επικίνδυνων ανθρώπων στην πόλη.
Γιατί μια συμμαθήτριά τους έχει εξαφανιστεί και οι γονείς της παριστάνουν πως τίποτα δεν έχει συμβεί.
Γιατί ο κολλητός φίλος του -μια ατρόμητη μοναχική ιδιοφυΐα που αγνοεί τα κορίτσια που τον λατρεύουν- έχει τους λόγους του να είναι πιο απόμακρος από ποτέ, τώρα που εκείνος χρειάζεται τη βοήθειά του.
Σε μια πόλη γεμάτη μυστικά, ο Γιώργος Δάντης θα ανακαλύψει πως το μόνο χειρότερο από το να έχεις αδίστακτους ανθρώπους με εξωπραγματικές ικανότητες στο κατόπι σου είναι να μην έχεις ιδέα για τους πραγματικούς λόγους που σε κυνηγάνε.
Λόγους που χάνονται στα βάθη του χρόνου.»

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

«ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΑΓΓΙΞΕ Ο ΗΛΙΟΣ», της Τάνιας Θεοδοσίου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


«ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΑΓΓΙΞΕ Ο ΗΛΙΟΣ», της Τάνιας Θεοδοσίου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Δυάς Εκδοτική
Σελίδες: 632 και Τιμή: 15 €

            Η Τάνια Θεοδοσίου είναι μια συγγραφέας που εκτιμώ πολύ, για την ευγένεια, το ήθος της και κυρίως τη συγγραφική της δεινότητα! Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο της που διάβασα και ομολογώ πως, και πάλι, με άφησε εντυπωσιασμένη από την όμορφη, γλαφυρή γραφή της, τον πλούτο του λεξιλογίου που χρησιμοποιεί, την πλοκή της υπόθεσης, τους ολοζώντανους χαρακτήρες και τη μοναδική της ικανότητα να μεταφέρει τον αναγνώστη σε άλλους τόπους και εποχές, μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της.
            Το νέο βιβλίο της μας μεταφέρει στην ηπειρώτικη γη της εποχής μετά τον Εμφύλιο, γύρω στο 1950, σε ένα μικρό, ξεχασμένο από Θεούς και ανθρώπους ορεινό χωριό, το Λυχνάρι, τόπο καταγωγής του ήρωα μας, του Χρήστου. Οι συγκυρίες και οι κακόβουλες πράξεις κάποιων ανθρώπων που δε μπορούν να ανεχτούν την σαφή ανωτερότητα του Χρήστου στο αντικείμενό του, την Ιατρική και τη χειρουργική συγκεκριμένα, αλλά και τις δημοκρατικές, και ανοιχτά εκφρασμένες  αντιλήψεις του στον εργασιακό του χώρο, οδηγούν τον ήρωά μας σε απόγνωση, ανέχεια και, εν τέλει, επιστροφή στη γενέτειρά του, το Λυχνάρι, μακριά από όλα όσα τον πλήγωσαν και τον αδίκησαν. Όμως, οι καιροί είναι πολύ επικίνδυνοι και ύπουλοι μια και οι εμπάθειες, τα μίση και οι αδικίες που διαπράχτηκαν κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου στη χώρα μας, από όλες τις πλευρές, ήταν πολυάριθμες και οι «πληγές» που προκάλεσαν πολύ νωπές ακόμα.
            Η συγγραφέας μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε την ίδια την ψυχή του ήρωα και να μετρήσουμε τα «τραύματα» που του άφησαν άνθρωποι και καταστάσεις, όπως επίσης και τους χαρακτήρες που τον πλαισιώνουν. Η μητέρα του η Βγενιώ, η αδερφή του η Λενού, η παιδική του φίλη Σμαραγδή, ο παπά Φώτης, ο ενωμοτάρχης και ο δάσκαλος, αλλά και πολλοί άλλοι ήρωες μας παρουσιάζονται ολοζώντανοι, με τα ελαττώματα και τα χαρίσματά τους, με τα πάθη και τα μίση τους, με τις μικροψυχίες και τις αλτρουϊστικές τους πράξεις. Άλλοι έχουν σκοπό της ζωής τους να βοηθήσουν, να θεραπεύσουν, να απαλύνουν, να συνδράμουν, να παρηγορήσουν και να χαρίσουν μόνο την αγάπη και την ευτυχία και άλλοι έχουν μοναδικούς  τους στόχους  να αδικήσουν, να διασύρουν, να κατηγορήσουν, να εκδικηθούν, να πολεμήσουν, ακόμα και να δολοφονήσουν.
            Η Τάνια Θεοδοσίου με μαεστρία μας απογυμνώνει τη ψυχή του κάθε ήρωά της, τα κίνητρά του, τις σκέψεις και τις επιθυμίες του και μας εξηγεί γιατί ο καθένας τους προβαίνει στις συγκεκριμένες πράξεις, ενώ μέσα μας προκαλούνται συναισθήματα χαρμολύπης, θυμού, οίκτου, αγωνίας και λύτρωσης όταν φτάνουμε στην τελική έκβαση αυτού του περίτεχνου και πλούσιου σε νοήματα μυθιστορήματός της.
            Τα μηνύματα και τα συμπεράσματα, όπως και οι διδαχές που προκύπτουν μετά από την ανάγνωση αυτού του εξαίρετου μυθιστορήματος είναι πολλά και ποικίλουν ανάλογα με το τί είναι έτοιμος ο κάθε αναγνώστης να εισπράξει. Κάποιες αναμφισβήτητες αλήθειες  είναι, κατά τη γνώμη μου, οι ακόλουθες:  Οι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν να επιδείξουν κάποια δικά τους χαρίσματα και τους λείπει το ήθος, έχουν την τάση να κατηγορούν και να συκοφαντούν αυτούς που έχουν εμφανή και ξεχωριστά ταλέντα και ικανότητες, προσπαθώντας να τους μειώσουν  και να «λιγοστέψουν» τη δική τους μικρότητα. Επίσης, όταν ένα χωριό, μια πόλη, μια χώρα, ένα έθνος είναι διαιρεμένα σε αντιφρονούντες τότε τίποτα καλό δεν πρόκειται να προκύψει, παρά μόνο η διαιώνιση της εχθρότητας, του μίσους, της διαβολής και ο κύκλος του αίματος δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει. Τέλος, ένα ακόμη σημαντικό μήνυμα που παίρνει ο αναγνώστης μέσα από αυτό το ξεχωριστό βιβλίο είναι ότι για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο πρέπει εμείς οι ίδιοι να πασχίσουμε, να αγωνιστούμε, να κοπιάσουμε. Αν δεν το κάνουμε εμείς δεν πρέπει να περιμένουμε από άλλους ελεημοσύνες. Αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι και το κυριότερο δίδαγμα που θα πρέπει να αποκομίσουμε όλοι μας και να εφαρμόσουμε, ειδικά στις τωρινές δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε ως χώρα.
            Οφείλω πολλά και θερμά συγχαρητήρια στην αγαπημένη συγγραφέα για το νέο της πόνημα και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

      «Η ζωή του Χρήστου δεν ήταν δυστυχώς καθόλου εύκολη. Γιατρός χειρουργός στο επάγγελμα, γνώρισε από νωρίς στην καριέρα του την προδοσία και τη συκοφαντία, που στόχο είχαν την επαγγελματική του εξόντωση. Εκμηδενίστηκε γρήγορα απ’ το επαγγελματικό του περιβάλλον εκεί γύρω στα 1950, όπου η κατάσταση γενικά ήταν πολύ ρευστή. 

        Κανένας οίκτος, καμιά τύψη κι όταν ο ένας τρώει τις σάρκες του άλλου, λιγοστεύει το ανθρώπινο. Άπιαστα έμεινα και του Θεού τα σήματα κι ο κόσμος γύρω γέμισε από θρύμματα διαβρωμένης συνείδησης. Πάλεψε, μα κάποια στιγμή δεν άντεξε κι έπεσε στην έσχατη ένδεια. Εξαθλιωμένος, στη συνέχεια γύρισε πίσω στον τόπο που γεννήθηκε. Κι εκεί, όμως, συνάντησε τις ίδιες κακίες, την ίδια σκληρότητα και το άδικο περίσσευε. Η μόνη του παρηγοριά, το ζεστό χέρι των δικών του ανθρώπων, της μάνας του και της αδελφής του. Δίπλα του στάθηκε κι η Σμαραγδή, η μικρή, όμορφη φίλη των παιδικών του χρόνων, που τον αγαπούσε κρυφά και περίμενε...
        Ο Χρήστος κατάφερε τελικά να ξανάβρει την χαμένη του ζωή, και να τη συνεχίσει από εκεί ακριβώς που την άφησε. Κι έτσι είναι. Κάποτε απ’ την άλλη μεριά της φωτιάς, το καμένο, το δυνατό χέρι θα χλωριάσει ξανά μια μέρα, για να ισιώσει τις ζάρες του παθημένου κόσμου. Κι εδώ, υπήρχε ένας άλλος παθημένος κόσμος ριγμένος μες στα στενά πλαίσια ενός χωριού. 

        Κι ο Χρήστος, για τους ανθρώπους αυτού του χωριού, έγινε ο στυλοβάτης του. Έγινε ελπίδα, φως, ο ήλιος που φάνηκε στα ξαφνικά πίσω από την καταχνιά κι έδιωξε τον κεραυνό και την βροχή! Κι εκείνοι, θα έλεγε εύλογα κανείς πως ήταν, οι…. «Οι ψυχές που τις άγγιξε ο ήλιος!»