Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

«ΧΡΥΣΗ ΛΑΣΠΗ», της Ελισάβετ Ιακωβίδου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


«ΧΡΥΣΗ ΛΑΣΠΗ», της Ελισάβετ Ιακωβίδου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 336
Τιμή: 13,50 €

            Κάποιες φορές διαβάζουμε ορισμένα βιβλία τα οποία γίνονται κομμάτι του εαυτού μας, μας ‘διαβρώνουν’ με την καλή έννοια και μας ‘διαποτίζουν’ με το λογοτεχνικό τους άρωμα τόσο πολύ έτσι ώστε, ακόμα και όταν ολοκληρώσουμε την ανάγνωσή τους, αυτά να εξακολουθούν να μας συντροφεύουν για καιρό. Ένα από αυτά τα βιβλία είναι πλέον για μένα η «Χρυσή Λάσπη» της Ελισάβετ Ιακωβίδου, ένα μυθιστόρημα το οποίο, αν και δεν αναφέρεται σε κάποιο υπαρκτό πρόσωπο του παρελθόντος και της ιστορίας, θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ιστορικό, διότι βρίθει αμέτρητων ιστορικών στοιχείων και ενδελεχούς έρευνας εκ μέρους της συγγραφέως, η οποία θεώρησε αναγκαίο, και σωστά, να συμπεριλάβει στο τέλος του βιβλίου ολόκληρη την βιβλιογραφία και τις πηγές από όπου άντλησε τα απαραίτητα στοιχεία και πληροφορίες για τη συγγραφή αυτού του, ομολογουμένως, εντυπωσιακού μυθιστορήματος.
            Η «Χρυσή Λάσπη» είναι όντως μια ιστορία που διαδραματίζεται στα βάθη των αιώνων στα Βαλκάνια και αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια συναρπαστική διαδρομή κατά τη διάρκεια της οποίας ο αναγνώστης παρακολουθεί μαγεμένος την πορεία μιας τσιγγανοπούλας Ρομά, της Καρμελίτας, και κατ’ επέκταση ολόκληρης της φυλής της. Η ιστορία μας ξεκινά από τους πρόποδες της Πίνδου αρκετούς αιώνες πριν σε έναν καταυλισμό Ρομά, όπου μεγαλώνει η μικρή και πανέμορφη Καρμελίτα μέσα σε μια πολυάριθμη οικογένεια, όπου η μητέρα της δεν νοιάζεται καθόλου για το συγκεκριμένο παιδί της, ο πατέρας της ο αρκουδιάρης ‘πίνει’ ό,τι βγάζει από τις υπαίθριες χορευτικές παραστάσεις της κόρης του με το θηρίο, ο θείος της δεν την αφήνει να χαρεί την παιδική της αθωότητα και τα μοναδικά της στηρίγματα είναι η γιαγιά της και ο παιδικός της φίλος Γκόριαν.
            Η Καρμελίτα μεγαλώνει και ανθίζει και, πέρα από τα ξεχωριστά εμφανισιακά της προσόντα που κάνουν τους άντρες να την ορέγονται και τις γυναίκες να την φθονούν, έχει και κάποια ιδιαίτερα χαρίσματα τα οποία θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για να μπορέσει να κυνηγήσει μια διαφορετική, αξιοπρεπή ζωή, μακριά από την καταδικασμένη, στιγματισμένη και περιθωριοποιημένη φυλή της. Η μοίρα δε στέκεται καλή μαζί της πάντα και τα αλλεπάλληλα  πλήγματα τα οποία δέχεται την κάνουν να γονατίζει, να ματώνει, να καταριέται θεούς και δαίμονες, αλλά τελικά να ορθώνεται ξανά και να αντιμετωπίζει το δύσβατο πεπρωμένο της με μεγαλύτερη δύναμη, απύθμενη καρτερικότητα και περίσσιο θάρρος.  
            Μέσα από την ηρωΐδα του μυθιστορήματός της η συγγραφέας ξεδιπλώνει την ιστορία ολόκληρων φυλών και περιοχών, ηθών, εθίμων, θρησκειών, νοοτροπιών, συμπεριφορών, δεισιδαιμονιών και τρόπων ζωής του μακρινού παρελθόντος. Η αφήγηση είναι ολοζώντανη και παραστατική αναβιώνοντας έτσι ένα μαγευτικό σκηνικό που ποικίλει από τους πρόποδες της Πίνδου στην Ελλάδα, τη μακρινή και παγωμένη χώρα της Ρωσίας, έως την μεγαλοπρεπή και επιβλητική ατμόσφαιρα της Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης. Σε όλη αυτή την περιπλάνηση, παντού και πάντοτε, υπάρχουν οι περιθωριακοί αθίγγανοι, οι ‘ανέγγιχτοι’, φυλές που έχουν τις προαιώνιες ρίζες τους στη μακρινή και εξωτική Αίγυπτο και που πάντα περιπλανώνται, στην κυριολεξία ζουν όπου τους οδηγούν οι ρόδες της άμαξάς τους, υπομένουν στωικά αμέτρητες αντιξοότητες και διωγμούς, χωρίς όμως να χάνουν τον κατάδικό τους ‘πολύχρωμο’ πολιτισμό, την αγάπη τους για τη μουσική και το χορό, την ικανότητα να βλέπουν το μέλλον και να διαβάζουν την τύχη του κάθε ανθρώπου κοιτώντας απλά την παλάμη του…
            Μέσα από την πολυκύμαντη ζωή της Καρμελίτας και την αέναη προσπάθειά της να βρει και να κρατήσει την αγάπη, την αποδοχή της από τους ομόφυλους και τους αλλόφυλούς της, τους ‘γκατζό’, την συμφιλίωση με τις ρίζες της αλλά και το ρίζωμα το δικό της σε έναν τόπο κοντά στο Θεό, η Ελισάβετ Ιακωβίδου μας φέρνει αντιμέτωπους με τις δικές μας προκαταλήψεις και ξενοφοβίες απέναντι στους αιώνια κατατρεγμένους και μισητούς τσιγγάνους. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα βαθιά αντιρατσιστικό, το οποίο αν και είναι τοποθετημένο σε παρελθοντικές, μακρινές εποχές είναι πέρα για πέρα επίκαιρο και επιβάλλεται να διαβαστεί από όλους.
Πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα για το εξαιρετικό μυθιστόρημά της και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Χρυσή λάσπη είναι η έννοια του χώματος σαν ζωή, πορεία, δημιουργία και θάνατος.

Το χώμα αναμεμειγμένο με το νερό γίνεται λάσπη και βούρκος κι ένα μοναδικό παιχνίδι στα χέρια των παιδιών των τσιγγάνων όταν χρυσίζει την άνοιξη κάτω από τα χρώματα του ήλιου.
Δεμένοι αναπόσπαστα με τη λάσπη είναι οι τσιγγάνοι, από την οποία οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν ποτέ να δραπετεύσουν.
Η τσιγγανοπούλα Καρμελίτα όμως το κατορθώνει περνώντας σε μια άλλη διάσταση χάρη στο ταλέντο της και τη δύναμη της αγάπης, δαμάζοντας έτσι τη μοίρα της.
Στο διάβα της αυτό θα δοκιμαστεί και θα ματώσει ανεπανόρθωτα...
Η κάθαρση επέρχεται με τον καθαγιασμό της από εκείνους που είχε ευεργετήσει κι ανέλπιδα αγαπήσει.
Μια βαθιά διείσδυση στη ζωή των κατατρεγμένων Ρομά σε μια ιστορική πραγματικότητα στα βάθη των αιώνων με αφετηρία τον ελλαδικό χώρο, ενδιάμεσα περάσματα τα Βαλκάνια και τη χώρα των Ρως και τέλος την Κωνσταντινούπολη των ευγενών και των αυτοκρατόρων.»

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

«ΟΔΟΣ ΑΙΣΧΥΛΟΥ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ», του Ανδρέα Κυριάκου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΟΔΟΣ ΑΙΣΧΥΛΟΥ – ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ», του Ανδρέα Κυριάκου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Ίαμβος
Σελίδες: 262
Τιμή: 11,52 €

            Είναι κάποιες φορές που, καθώς πέφτει το βλέμμα μου πάνω στο εξώφυλλο ενός βιβλίου, αισθάνομαι ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο βιβλίο το οποίο έχει να ‘πει’ πολλά. Αυτό μου συνέβη παίρνοντας στα χέρια μου το εξαιρετικό, αληθινό, μεστό βιβλίο του κ. Κυριάκου. Είναι αυτό ακριβώς που αναγράφεται στο εξώφυλλο: ‘Ιστορικό Μυθιστόρημα’· τιμά την πραγματική και όχι την καταχρηστική έννοια του όρου. Η αλήθεια γύρω από την πολύπαθη Κύπρο και τα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν από την κατοχή της από τους Άγγλους στην κατοχή του μισού νησιού από τους Τούρκους, ύστερα από τους απαράδεκτους ‘Αττίλες’ το 1974.
            Έχουμε ακούσει πολλά, έχουμε δει στιγμιότυπα και έχουμε διαβάσει ίσως ακόμα περισσότερα άρθρα και βιβλία, κάποια δήθεν ιστορικά μυθιστορήματα, που πραγματεύονται τις συνθήκες, τις αιτίες και τις αφορμές που οδηγήθηκε ένα καθαρά ελληνικό νησί, έστω κι αν ονομάζεται Κύπρος, στα χέρια μιας βάρβαρης κατοχής από τους γείτονες Τούρκους. Λίγα από όλα αυτά έχουν πραγματικά ψήγματα αλήθειας και αντικειμενικότητας. Τρανό παράδειγμα το πρόσφατο βιβλίο ξένης πασίγνωστης συγγραφέως που μικρή σχέση με την αλήθεια είχε, καθώς ασφυκτιούσε μέσα στην σκόπιμη υποκειμενικότητα που της υπαγορεύει η καταγωγή της… Γι’ αυτό το λόγο, όταν εντοπίζω ένα βιβλίο για την Κύπρο γραμμένο από κύπριο συγγραφέα ξεκινώ να το διαβάζω με ιδιαίτερο σεβασμό και προσήλωση, όπως το «Οδός Αισχύλου – Αμμόχωστος».
            Ο συγγραφέας με λόγο μεστό, παραστατικό και περιεκτικό μας παραθέτει όλα τα γεγονότα πολλών δεκαετιών, μας αναλύει τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν τον κυπριακό λαό να επαναστατήσει κατά των Άγγλων αποικιοκρατών. Η ΕΟΚΑ έγινε το μέσο που τους οδήγησε σε έναν αιματηρό ένοπλο αγώνα κατά της αγγλικής κυριαρχίας και των Τούρκων αρωγών της και ένα σύμβολο για κάθε πατριώτη Κύπριο που κατά βάθος αισθανόταν Έλληνας.  Άντρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι οι αγνοί Ελληνοκύπριοι συμμετείχαν με όποιον τρόπο μπορούσαν, άλλοτε φανερά και άλλοτε συγκαλυμμένα, σε έναν δίκαιο αγώνα ενάντια στην αλαζονική κυριαρχία της πάλαι ποτέ κραταιάς Μεγ. Βρετανίας. Μια ψυχρή και φλεγματική αυτοκρατορία που ανέκαθεν χρησιμοποιούσε την πετυχημένη στρατηγική του ‘διαίρει και βασίλευε’. Έτσι έπραξε και τότε, χρησιμοποιώντας τους Τουρκοκύπριους ως δυνάμεις περιφρούρησης και αστυνόμευσης των κλυδωνιζόμενων  συμφερόντων τους. Διαίρεσε έναν πληθυσμό που μέχρι τότε συμβίωνε σχετικά αρμονικά θέτοντας τους Κύπριους αγωνιστές, όπως οι Καραολής, Δημητρίου, Αυξεντίου και άλλοι, ανάμεσα σε δύο πυρά, των Άγγλων και των Τούρκων.
            Οι ιστορικές εξελίξεις και οι διαβουλεύσεις μεταξύ των εμπλεκομένων μερών δεν δικαίωσαν, δυστυχώς, αυτόν τον καθ’ όλα δικαιολογημένο και ηρωϊκό αγώνα των Κυπρίων με τα απαράδεκτα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε και την ανήκουστη διχοτόμηση της ιστορικής Κύπρου. Ο συγγραφέας κατορθώνει με επιτυχία και γλαφυρότητα να αναπαραστήσει όλα τα γεγονότα εκείνων των χρόνων μέσα από τις ζωές των ηρώων του με τους οποίους ταυτιζόμαστε και συμπάσχουμε. Ήρωες και ηρωΐδες ολοζώντανοι που μας συμπαρασύρουν στον αγώνα τους για μια ελεύθερη Κύπρο, κάτι που ακόμα παραμένει δυστυχώς άπιαστο όνειρο. Τους αγάπησα όλους, πόνεσα, μάτωσα, έκλαψα μαζί τους, με μια ιδιαίτερη συμπάθεια στον Γουλφ, τον τετράποδο ήρωα του εξωφύλλου.
            Το ιστορικό μυθιστόρημα «Οδός Αισχύλου – Αμμόχωστος», του εξαίρετου Ανδρέα Κυριάκου, είναι ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες ώστε να μάθουν τα ιστορικά γεγονότα όπως ακριβώς συνέβησαν, χωρίς σκόπιμες διαστρεβλώσεις, αλλά και από όσους ξένους συγγραφείς τολμούν να καταπιαστούν με ένα ιστορικό θέμα το οποίο αξίζει ιδιαίτερο σεβασμό και αντικειμενικότητα. Πολλά συγχαρητήρια στον αγαπητό συγγραφέα και σας προτείνω να το διαβάσετε άμεσα Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:


«Στην οδό Αισχύλου, δρόμο της Αμμοχώστου, άλλως Βαρώσι ή Βαρώσια, δεκαετία του 1950, συνυπάρχουν το άντρο της φοβερής στρατιωτικής αστυνομίας των Άγγλων και το σπίτι μιας οικογένειας αγωνιστών. Πτυχές του Κυπριακού Αγώνα (1955-59) αναδεικνύονται μέσα από τη δράση των ηρώων, με επίκεντρο την πόλη. Το τελευταίο τραγούδι μιας γενιάς νέων, απογόνων Αχαιών και Ιώνων, Ελλήνων ακριτικής γης, με ασύλληπτο ήθος και πνεύμα, αδιανόητο στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης...

«…Ερατώ μου ναι, ο έρωτας είναι η στιγμή! Αυτό που ζούμε μερικά δευτερόλεπτα στο τώρα, το απροσδιόριστο, το φευγάτο. Έρχεται ηδονικά, ευχάριστα, σαν φωτιά, προσφέρει μια χαρά στην ψυχή και φεύγει, χάνεται τις περισσότερες φορές με πόνο. Γι’ αυτό μη βιάζεσαι, είσαι μικρή ακόμη! Η αγάπη για την πατρίδα αγγίζει την αιωνιότητα…»

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

«ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», της Χρυσηίδας Δημουλίδου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», της Χρυσηίδας Δημουλίδου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 408
Τιμή: 14,94 €

            Η επανέκδοση αυτού του βιβλίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός μου έδωσε την ευκαιρία να διαβάσω αυτό το παλαιότερο μυθιστόρημα της αγαπημένης συγγραφέως. Είχα ακούσει τόσα πολλά και καλά λόγια, διθυραμβικές κυριολεκτικά κριτικές για «Τα Δάκρυα Του Θεού», που αδημονούσα να το πάρω στα χέρια μου. Τελικά, διαβάζοντάς το διαπίστωσα πως οι αναγνώστες είχαν δίκιο να το εξαίρουν και να μιλούν τόσο κολακευτικά γι’ αυτό, καθώς πρόκειται για ένα βιβλίο ξεχωριστό.
            Η Χρυσηίδα Δημουλίδου είναι μια πολυγραφότατη συγγραφέας που μας έχει αποδείξει πως διαθέτει αστείρευτη φαντασία και ικανότητα μυθοπλασίας, ενώ δεν διστάζει να ασχοληθεί και να θίξει θέματα – ταμπού, όπως στο παρόν βιβλίο της αλλά και στο ανεπανάληπτο «Φιλί Του Δράκου». Η εμβάθυνση της συγγραφέως σε αυτό το ‘ευαίσθητο’ θέμα της πορνείας στη χώρα μας και συγκεκριμένα στον Πειραιά του 1950 γίνεται με κατανόηση, ευγένεια και προσπάθεια διάγνωσης και επισήμανσης των βαθύτερων αιτιών  και όχι επιφανειακά, ή με διάθεση κρίσης και απόρριψης.
Η γνωστή σε όλους μας περιοχή της Τρούμπας, η «βασίλισσα του αγοραίου έρωτα», που άνθισε κατά τη δεκαετία 1950 – 1960 γίνεται το κύριο σκηνικό για αυτό το εξαιρετικό, ολοζώντανο μυθιστόρημα, τουλάχιστον στο πρώτο μέρος του. Η συγγραφέας ‘σκύβει’ με τρυφερότητα πάνω από την βασανισμένη ηρωίδα της, την Ευγενία Φράνκου, από την αρχή στη γενέτειρά της σε ένα αιγαιοπελαγίτικο ξερονήσι έως το τέλος της ζωής της στην πανέμορφη, γραφική Καστοριά και ξεδιπλώνει με γλαφυρότητα και αληθοφάνεια μια ολόκληρη εποχή που σφράγισε την ελληνική κοινωνία.
Γινόμαστε μάρτυρες μιας από τις πολλές ιστορίες των γυναικών αυτών που στόλιζαν για χρόνια τη νυχτερινή ζωή της κακόφημης Τρούμπας, μια ζωή που οι περισσότεροι αξιοσέβαστοι κάτοικοι του Πειραιά και των περιχώρων καταδίκαζαν δημόσια, αλλά επέλεγαν να γευτούν στα κρυφά, καθώς εκεί τους δινόταν η δυνατότητα να ικανοποιήσουν τα πιο διεστραμμένα, ακόρεστα και αχαλίνωτα πάθη τους. Οι γυναίκες της Τρούμπας, οι «πεταλούδες της νύχτας» όπως η ηρωίδα μας, δεν ήταν συνήθως πλάσματα μιαρά και εξωπραγματικά,  τα οποία έκαναν αυτό το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο από επιλογή τους, αλλά κυρίως πλάσματα αδικημένα από τον κοινωνικό τους περίγυρο, φτωχά, ορφανά και εξαπατημένα από επιδέξιους και πλάνους άντρες που τους υπόσχονταν ένα καλύτερο αύριο, έχοντας όμως ως απώτερο και μοναδικό σκοπό τη στυγνή εκμετάλλευσή τους.
Πόσες από αυτές τις γυναίκες δεν πείστηκαν και δεν ενέσκηψαν στο δυσοίωνο μέλλον τους, όπου έκαναν ό,τι έκαναν αποσκοπώντας στην αποκατάστασή τους από τον δήθεν «προστάτη» τους και στην φυγή από αυτό τον ανέντιμο τρόπο ζωής, μέχρι που πέρασαν τα χρόνια, η νιότη, το κομπόδεμα και η ομορφιά τους εξανεμίστηκαν, όπως και οι ελπίδες τους για ένα καλύτερο αύριο μαζί με τον άφαντο αγαπητικό τους, ο οποίος, αφού τις «έστυψε» όσο περισσότερο μπορούσε, εξαφανίστηκε προς αναζήτηση άλλου, πιο φρέσκου «θύματος» για να απομυζήσει.
Αυτές οι ιστορίες είναι και οι πιο συνηθισμένες, οι οποίες ίσως δεν είναι ικανές να αιχμαλωτίσουν το ενδιαφέρον μας, καθώς εκφράζουν απλά τα στερεότυπα. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος στρέψει την προσοχή μας σε μια άλλη εκδοχή της γνωστής ιστορίας των εκδιδομένων γυναικών; Όταν διαπιστώσουμε ότι όλα δεν είναι «άσπρα» ή «μαύρα» αλλά υπάρχουν και οι ενδιάμεσες καταστάσεις; Αυτό επιτυγχάνει η συγγραφέας, καθώς μας παρουσιάζει τη ζωή στο «βούρκο» μέσα από τα μάτια της ηρωίδας της, η οποία διαθέτει, πέρα από την προαπαιτούμενη ομορφιά, εξυπνάδα, ηθική – όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο – τόλμη, τσαγανό, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα να δρομολογήσει τη ζωή της διαφορετικά και με τους δικούς της όρους. Βλέπουμε την αγωνία μιας γυναίκας, που πίστεψε, ερωτεύτηκε και προδόθηκε από τον λάθος άνθρωπο, να επιβιώσει, να αφήσει οριστικά στο παρελθόν την ανέχεια, τον φόβο και την πείνα, να εξασφαλίσει το μέλλον το δικό της και του παιδιού της με μοναδικό μέλημά της να μην μάθει κανείς ποτέ το προσωπικό, ένοχο παρελθόν της.
«Τα Δάκρυα Του Θεού» είναι ένα μυθιστόρημα ευρηματικό, γλαφυρό, ολοζώντανο και συγκινητικό που θα μιλήσει στην καρδιά σας και θα σας δείξει πως είναι δυνατό να υπάρχει ανθρωπιά, ευγένεια, αξιοπρέπεια, αγάπη, αλληλεγγύη και τρυφερότητα ακόμα και στα πιο «βρώμικα» και ανήθικα επαγγέλματα, ακόμα και στο μεγαλύτερο «βούρκο» της κατά τα άλλα αξιοπρεπούς και ηθικής κοινωνίας μας. Πολλά συγχαρητήρια στη Χρυσηίδα Δημουλίδου για το εξαιρετικό βιβλίο της και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, Φίλοι μου.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Λένε πως κάθε φορά που ο Θεός βλέπει εμάς τις πουτάνες, δακρύζει. Δακρύζει από ντροπή, μια και σ’ εμάς δεν περισσεύει. Mα αν ο Θεός δακρύζει, ο Θάνατος μας χρωστάει! 

Δεκαετία του 1950. Πάνω στις πληγές μιας Ελλάδας που ακόμη αιμορραγεί από τον πόλεμο, σε μια γειτονιά του Πειραιά, την περίφημη Τρούμπα, ανάμεσα σε καπνούς στριφτών τσιγάρων και φθηνών ποτών, ο έρωτας εναποθέτει στα κορμιά γυναικών τα ξεφτισμένα όνειρά του και την ελπίδα πως η ζωή είναι μαγική κι ωραία. Μέρα και νύχτα οι πόρνες σουλατσάρουν στα στενοσόκακα, πουλώντας τα κορμιά τους για ελάχιστα χρήματα. Λίγα βήματα πιο πέρα οι τάχα προστάτες τους καραδοκούν σαν γύπες να αρπάξουν τη λεία τους, πουλώντας τους υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο, φτιαγμένο με χρυσόσκονη και αγγέλους. Η κάθε μια από αυτές τις γυναίκες έχει να σου πει και μια διαφορετική ιστορία, που μπορεί να ξεκίνησε από τα καλύτερα σπίτια ή ακόμη κι από έναν γάμο, έναν αρραβώνα, έναν μεγάλο έρωτα. Μια από αυτές τις γυναίκες υπήρξα κι εγώ, γνωστή με το όνομα μαντάμ Τζένη, που από απλή πόρνη έφτασα να έχω το πιο διάσημο μπορντέλο της Τρούμπας.

Όχι, η ζωή δε μου στάθηκε στα δύσκολα. Εύκολα δεν υπήρχαν. Μια νύχτα δική μου ολόκληρη η ζωή σου… Αυτή τη νύχτα θα σου διηγηθώ. Πλέον στα ογδόντα μου, εδώ και πολλά χρόνια, είμαι η Ευγενία Φράνκου, μια αξιοσέβαστη γυναίκα που χαίρει μεγάλης εκτίμησης από την οικογένεια και το περιβάλλον της. Κανείς δεν έμαθε ποτέ ποια πραγματικά ήμουν. Γιατί το κάνω τώρα αυτό; Γιατί σε μένα ο θάνατος χρωστάει ακόμη…»

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

«ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ», του Corban Addison – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ», του Corban Addison – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη 
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 568
Τιμή: 14,88 €

            Υπάρχουν κάποιες φορές στη ζωή ενός αναγνώστη που ένα βιβλίο μπορεί να του ‘ανοίξει’ τα μάτια σε κόσμους που δεν φανταζόταν ότι μπορούν να υπάρχουν. Κάτι τέτοιο μου συνέβη διαβάζοντας αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο του Corban Addison, το οποίο με συνεπήρε από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα – χρονικό το οποίο καταβυθίζει τον αναγνώστη σε μια ανεπανάληπτη περιπέτεια στον άγνωστο και σκοτεινό κόσμο του εμπορίου λευκής σαρκός…
            Η σωματεμπορία είναι, δυστυχώς, ένα φαινόμενο τόσο παλαιό όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος και το οποίο εξακολουθεί να ευδοκιμεί σε όλες τις χώρες διεθνώς. Αποτελεί μια «επιχειρηματική δραστηριότητα» τόσο προσοδοφόρα ακριβώς διότι στοχεύει στην ικανοποίηση των πιο ποταπών αλλά και βασικών βιολογικών αναγκών του ανθρώπινου είδους. Εδώ η ‘εμπορεύσιμη ύλη’ είναι η γυναικεία σάρκα και, φυσικά, όσο πιο νεαρή, αχρησιμοποίητη και φρέσκια είναι, τόσο μεγαλύτερο είναι και το αντίτιμο που διατίθενται να καταβάλουν οι απανταχού πλούσιοι υποψήφιοι πελάτες για να την αποκτήσουν. Η ‘πρώτη ύλη’ βρίσκεται σε αφθονία παντού, ενώ η απόκτησή της είναι ευκολότερη στις λεγόμενες χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπως η Ινδία, έστω και αν αυτή θεωρείται η χώρα του έρωτα, και όχι του αγοραίου, αν αναλογιστούμε ότι από εκεί προέρχεται και το πασίγνωστο Κάμα Σούτρα.
            Η Ινδία όμως εκείνη, της ερωτικής λογοτεχνίας και του γοητευτικού μυστικισμού, απέχει παρασάγγας από τη σημερινή Ινδία της ανέχειας, της διαφθοράς και της βαρβαρότητας. Ο συγγραφέας, μετά από εκτεταμένη και ενδελεχή έρευνα των συνθηκών που επικρατούν στην εξωτική, μακρινή αυτή χώρα, αλλά και στην Ευρώπη και στην Αμερική, συνδύασε τα πολυάριθμα καταγεγραμμένα συμβάντα σωματεμπορίας ανά τον κόσμο και τα αδιάψευστα στοιχεία επίσημων υπηρεσιών και οργανισμών με μια ευρηματική μυθοπλασία, που μοιάζει δυσοίωνα αληθοφανής και μας προσέφερε ένα μυθιστόρημα, το πρώτο του, που συγκλονίζει με τις απίστευτες προεκτάσεις του.
Η Αχάλια και η Σίτα είναι δύο αγαπημένες αδερφές, δεκαεπτά και δεκαπέντε χρονών αντίστοιχα που ζουν με την εύπορη οικογένεια τους σε ένα ευκατάστατο, καλοβαλμένο, παραθαλάσσιο προάστιο στην Ινδία. Με βρεττανική παιδεία και καλή ανατροφή τα δύο κορίτσια μεγαλώνουν μέσα στο προστατευτικό, γεμάτο αγάπη κουκούλι της οικογένειάς τους, μέχρι τη στιγμή που ένας απρόσμενος σεισμός θα προκαλέσει το φονικό τσουνάμι το οποίο θα αφανίσει ολόκληρη την οικογένειά τους και θα τις οδηγήσει, παρά τη θέλησή τους, σε έναν λαβύρινθο βίας, σεξουαλικής εκμετάλλευσης, κακοποίησης και απόγνωσης, την ύπαρξη του οποίου δε θα μπορούσαν ποτέ να διανοηθούν.
Σε μια άλλη ήπειρο, στις ΗΠΑ και την αναπτυγμένη Ουάσινγκτον, ο δικηγόρος Τόμας Κλαρκ ζει την καλά δρομολογημένη ζωή του μέχρι που αποφασίζει, ή μάλλον περισσότερο εξαναγκάζεται, λόγω κάποιων δυσάρεστων προσωπικών και επαγγελματικών γεγονότων, να ταξιδέψει στη μακρινή Ινδία, πατρίδα της γυναίκας του Πρία, για να εργαστεί για έναν χρόνο στη μη κυβερνητική οργάνωση ΟΕΣΕ, της οποίας το αντικείμενο είναι η καταπολέμηση της σωματεμπορίας στην Ινδία και η διάσωση όσων περισσοτέρων από τα αθώα θύματα έχουν πέσει στα επικίνδυνα πλοκάμια της.
Οι δρόμοι των κοριτσιών και του δικηγόρου θα διασταυρωθούν απρόσμενα και εμείς παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα την κινηματογραφική πλοκή να εξελίσσεται ενώ οι ήρωές μας προσπαθούν να καταπολεμήσουν τη διαφθορά στην αστυνομία και το δικαστικό σώμα, την ανεξέλεγκτη και άδικη βία από καιροσκόπους που δε διστάζουν να πουλήσουν και να αγοράσουν ανθρώπινα πλάσματα με μόνο σκοπό τους το κέρδος και τη σεξουαλική απόλαυση, αλλά και τον απελπισμένο αγώνα των δύο κοριτσιών να επιβιώσουν και να ανακτήσουν τη χαμένη αξιοπρέπεια και αυτοδιάθεσή τους.
Ο δικηγόρος ξεκινά μια προσωπική ‘σταυροφορία’ ενάντια στην πανίσχυρη και ‘διαβρωτική’ σωματεμπορία πασχίζοντας να σώσει τις δύο αδερφές αλλά και να τις φέρει κοντά ξανά. Γίνεται μάρτυρας όλου του συστήματος που υποθάλπει διεθνώς το εμπόριο της λευκής σαρκός και τη διακίνηση του αγοραίου έρωτα και, ταυτόχρονα, περιπλανιέται στην προσωπική του Οδύσσεια. Διαπιστώνει στην πράξη όλη αυτή την λογική του ‘παραλόγου’, όπως το γεγονός ότι όσο πιο ανέγγιχτα και νέα είναι τα ‘διακινούμενα’ κορίτσια τόσο υψηλότερη είναι και η τιμή που πιάνουν στην αδιανόητη αυτή ‘αγορά’. Μυστικές υπηρεσίες και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις στην Αμερική, στην Ινδία και στη Γαλλία συνεργάζονται ώστε να μπορέσουν να εξαρθρώσουν τις αμείλικτες σπείρες σωματεμπορίας που έχουν απλώσει παντού τα πλοκάμια τους, τροφοδοτώντας συνεχώς με φρέσκο ‘υλικό’ τη διεστραμμένη πελατεία τους. Το υλικό το οποίο εμπορεύονται, αν και έχει ανθρώπινη ψυχή, για αυτούς δεν έχει περισσότερη αξία από απλά αναλώσιμα, τα οποία με κάθε επιπλέον ‘χρήση’ χάνουν ολοένα και περισσότερη από την αρχική αξία τους.
Βλέπουμε τρεις διαφορετικές κουλτούρες, νοοτροπίες και πολιτισμούς να συγχωνεύονται, να αλληλεπιδρούν και να συνεργάζονται αρμονικά και με εξαιρετική ακρίβεια, ώστε να καταπολεμηθεί ένα μικρό τμήμα αυτής της τεράστιας διεθνούς μάστιγας. Και πρόκειται μόνο για ένα μικρό κομμάτι αυτού του τεράστιου διεθνούς κυκλώματος διότι, όσο υπάρχουν άνθρωποι και, συγκεκριμένα άντρες οι οποίοι επιθυμούν να αγοράσουν γυναίκες για να ικανοποιήσουν τα πιο ποταπά ένστικτά τους, τόσο θα ‘ανθούν’ και αυτές οι παράνομες, ανηλεείς και απαράδεκτες μισανθρωπικές δραστηριότητες.
Το «Βαδίζοντας Προς Τον Ήλιο» είναι ένα βιβλίο από αυτά που αξίζει να διαβάσετε τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σας, καθώς πρόκειται για μια εξιστόρηση συγκλονιστική, συγκινητική, ανθρώπινη που προκαλεί εναλλασσόμενα συναισθήματα απόγνωσης, λύπης, χαράς, αγωνίας, αισιοδοξίας και εξιλέωσης, με την ψυχή μας να μεταβαίνει από τα σκοτεινότερα και πιο ανήλιαγα σημεία της στα πιο φωτεινά και αισιόδοξα. Διαβάστε το Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
«Η Αχάλια και η Σίτα ζουν ευτυχισμένες στην Ινδία μέχρι τη στιγμή που η καταστροφή χτυπάει το σπίτι τους. Όταν το φονικό τσουνάμι αφανίζει την οικογένειά τους, οι δύο αδελφές πέφτουν στα χέρια αδίστακτων κυκλωμάτων σωματεμπορίας...

Στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Ουάσινγκτον, ο δικηγόρος Τόμας Κλαρκ, συντετριμμένος από τον θάνατο της κόρης του, αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ινδία και να εργαστεί σε μια μη κυβερνητική οργάνωση. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη φρίκη των κυκλωμάτων σωματεμπορίας και το διεφθαρμένο δικαστικό σύστημα που τα υποθάλπει. Όταν μαθαίνει την ιστορία των δύο κοριτσιών, ο Κλαρκ αποφασίζει να τις βοηθήσει και μπλέκει σε μια αμείλικτη αναμέτρηση με ένα διεθνές δίκτυο εγκληματιών.

Το Βαδίζοντας προς τον ήλιο ταξιδεύει τον αναγνώστη σε τρεις ηπείρους και δύο διαφορετικούς πολιτισμούς, σκιαγραφώντας τις πιο σκοτεινές αλλά και τις πιο ελπιδοφόρες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής…

Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία, δράση και ανατροπές, που αποκαλύπτει τον σκοτεινό κόσμο της σεξουαλικής εκμετάλλευσης.»