Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Συνέντευξη με τον ΙΣΙΔΩΡΟ ΖΟΥΡΓΟ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Ισίδωρος Ζουργός
   Τον αγαπητό κ. Ζουργό είχα την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά στην παρουσίαση του βιβλίου του «Ανεμώλια», στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου πριν από τρία περίπου χρόνια. Εντυπωσιάστηκα, πραγματικά, διαπιστώνοντας πως αυτός ο μεγάλος λογοτέχνης είναι ταυτόχρονα και ένας άνθρωπος εξαίρετος, ευγενέστατος και φιλικός, χαμογελαστός και προσιτός. Οι πρώτες μου αυτές εντυπώσεις μετατράπηκαν σε αδιαμφισβήτητες πεποιθήσεις κατά την προσέλευσή μου, μετά από έναν χρόνο, στην επόμενη παρουσίαση που διοργανώθηκε από το ίδιο βιβλιοπωλείο για το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά του «Σκηνές Από Τον Βίο Του Ματίας Αλμοσίνο».
         Το έργο του εξαίρετου συγγραφέα "μιλάει" από μόνο του φυσικά, όμως είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για αυτή την μοναδική και δυσεύρετη ευκαιρία που μου έδωσε παραχωρώντας μου την ακόλουθη συνέντευξη και απαντώντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας». Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσε, του εύχομαι καλή επιτυχία σε κάθε έργο του, πολλές και αστείρευτες εμπνεύσεις, ώστε να μας ταξιδεύει συχνά μέσα από τα αξιόλογα βιβλία του και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις του, ώστε να τον γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα!

1) Αγαπητέ  κ. Ζουργέ, μας έχετε ήδη χαρίσει επτά αξιόλογα μυθιστορήματα, με διαφορετική θεματολογία το καθένα, με πιο πρόσφατο το εξαιρετικό και πολυσυζητημένο «Σκηνές Από Το Βίο Του Ματίας Αλμοσίνο». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Όλα βέβαια ξεκινούν, όπως θα φαντάζεστε, από τη μέθη της ανάγνωσης. Έρχεται κάποια στιγμή που ο αναγνώστης διολισθαίνει και τελικά υποχωρεί στον πειρασμό της μίμησης. «Μήπως άραγε κι εγώ», αρχίζει κι αναρωτιέται. Συνήθως αυτή η δοκιμασία, η οποία μου φαίνεται να έχει κάτι το "φαουστικό", συμβαίνει σε νεαρή ηλικία. Ο αναγνώστης συχνά υποχωρεί στα κελεύσματα αυτής της υπερβατικής σαγήνης και ρίχνεται στην περιπέτεια της γραφής. Αν θα μείνει εκεί ή θα τραπεί σε φυγή δεν εξαρτάται, νομίζω, τόσο πολύ από το ίδιο το αποτέλεσμα αλλά από τη συνειδητοποίηση του αν μπορεί να ζήσει ή όχι μακριά από αυτή την περιπέτεια. Αν δεν μπορεί, γίνεται άνθρωπος της γραφής, συνήθως ως το τέλος.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και για κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Τη "μαγιά" της συγγραφής τη δίνει κατά κύριο λόγο η ζωή η ίδια, με τις λύπες, τις χαρές, τα αδιέξοδά της, την ίδια την τραγική υπόστασή της. Στο κτίσιμο όμως ενός μυθιστορηματικού κόσμου βοηθάνε πολύ και οι αναγνώσεις των άλλων βιβλίων. Υπάρχει ξέρετε ένα δίκτυο που ενώνει όλα τα βιβλία, ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα όπου μέσα του ρέουν λογοτεχνικοί χαρακτήρες, μικρές και μεγάλες αφηγήσεις, πάθη, τόποι και εποχές, έρωτες, μίση… Κάθε βιβλίο που πάει να γεννηθεί αρδεύεται από όλο αυτό το αρχαίο διαδίκτυο, αν μου επιτρέπεται την έκφραση.
Ως προς το άλλο σκέλος του ερωτήματός σας για τη συλλογή των απαραίτητων στοιχείων, η απάντηση μου είναι σύντομη: Ναι, είναι δύσκολο, για μένα τουλάχιστον, αλλά όχι και ακατόρθωτο.

3) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Η ίδια ιστορία της λογοτεχνίας μας δίνει την απάντηση: Υπήρξαν συγγραφείς που γύρισαν όλον τον κόσμο μαζεύοντας εικόνες και εμπειρίες. Ο Τζακ Λόντον, για παράδειγμα, αλλά και συγγραφείς που έμειναν στο σπίτι τους και στη γειτονιά τους για όλη τους τη ζωή. Τέτοια περίπτωση είναι ο Πεσόα, επομένως μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κανόνας σ’ αυτό δεν υπάρχει. Σε ό,τι αφορά αυτή τη "διεύρυνση των οριζόντων" που αναφέρατε θα ήθελα να σημειώσω ότι επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους και όχι αναγκαστικά και μόνο με τη φυσική μας παρουσία. Άλλωστε, ο Ιούλιος Βερν ζούσε μια πολύ στατική και μετρημένη ζωή αλλά κάθε βράδυ ταξίδευε γράφοντας στη σοφίτα του.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα και σε ποιά; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο και ψυχοφθόρο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Το να υπάρχουν προσωπικά βιώματα του συγγραφέα στα βιβλία του είναι αναπόφευκτο. Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε ότι τα βιώματα πολλές φορές μεταμφιέζονται και μένουν κρυφά και από τον ίδιο τον συγγραφέα. Γενικά στο μυθιστόρημα υπάρχει ένα συνεχές παιχνίδι με μάσκες, η ίδια η μεταμφίεση είναι συστατικό στοιχείο της γραφής.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί, κυρίως, με θέματα ιστορικού, κοινωνικού, δραματικού, μεταφυσικού και ερωτικού περιεχομένου. Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Εξαρτάται από το τι είδους βιβλίο θέλει να γράψει κανείς. Σε γενικές γραμμές, το επιστημονικό υπόβαθρο δε βοηθάει, εκτός κι αν θέλει κάποιος να γράψει μυθιστορήματα με εξειδικευμένα θέματα. Βοηθάει, όμως, πολύ η γνώση χωρίς να είναι απαραίτητα συγκροτημένη επιστημονικά. Πιο πολύ από όλα, νομίζω τελικά, ότι βοηθάει η αναγνωστική εμπειρία του ίδιου του συγγραφέα, γιατί μέσα σε όλα τον προφυλάσσει από αφελείς γενικεύσεις. Το ταλέντο, φυσικά, είναι ρυθμιστικός παράγοντας, αλλά δε αρκεί από μόνο του. Όπως όλων των ειδών οι δημιουργίες έτσι και η γραφή πρέπει να συμβαίνει μέσα από πείσμα και κοπιώδη προσπάθεια.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Θα συμφωνούσα μαζί σας με το τελευταίο που αναφέρατε, αυτό με τη συνεχή εσωτερική ροή. Φυσικά ο συγγραφέας οφείλει να μάθει να διαχειρίζεται με σύνεση το "ρουμπινέτο", τη βρύση για να το πούμε αλλιώς, αυτής της ροής αφού κανένα απόθεμα στη φύση δεν είναι ανεξάντλητο.

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Συνήθως χρειάζομαι μερικές γνώμες, είναι η αλήθεια, νομίζω ότι συμβαίνει στους περισσότερους. Έχω ένα κύκλο ανθρώπων που εκτιμώ την κρίση τους και συνήθως απευθύνομαι σε έναν δυο, όχι τους ίδιους κάθε φορά. Για να είμαι όμως απολύτως ειλικρινής έχω "ευήκοα ώτα", μόνο για επιμέρους ενστάσεις και υποδείξεις. Πολύ δύσκολα ένας συγγραφέας, από τη στιγμή που έχει τελειώσει ένα βιβλίο, θα προχωρήσει κατόπιν υποδείξεων σε ριζικές ανατροπές. Φαίνεται πως όταν φτάνω στο σημείο να κοινοποιώ ένα έργο μου στο σύνολό του είμαι μέσα μου αρκετά σίγουρος για το τέλος της διαδρομής και την τελική μορφή.

8) Από τα επτά μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Θα μας έπαιρνε πολλές σελίδες να μιλούσαμε για όλα τα βιβλία μου ξεχωριστά. Κάθε μυθιστόρημα είναι σα θεατρική παράσταση, έχει σκηνή, παρασκήνιο και την ιστορία της δημιουργίας του μέσα στη μεγάλη ιστορία της αφήγησης. Καμιά φορά, ξέρετε, και ο ίδιος ο συγγραφέας δεν έχει απόλυτη επίγνωση των εσωτερικών συντεταγμένων που τον έσπρωξαν να φτιάξει μια ιστορία. Μπορεί να φτάσει στα δικά του έγκατα ύστερα από ενδοσκόπηση και, γιατί όχι, καμιά φορά και ψυχανάλυση. Ένα είναι το σίγουρο, ότι πίσω από κάθε βιβλίο υπάρχει το "making of", όπως το λένε στον κινηματογράφο, αλλά ξέρετε δεν ενδιαφέρει πάντα τον αναγνώστη. Είναι σα να πηγαίνεις σε κάποιο εστιατόριο και αντί να σχολιάζεις την ποιότητα των πιάτων που δοκίμασες, να θέλεις εμμονικά να ανιχνεύσεις και την κουζίνα.

9) Ο συγγραφέας  Ισίδωρος Ζουργός  βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Αλίμονο αν εξοστρακίσουμε την αναγνωστική ευχαρίστηση από την καθημερινότητά μας. Σίγουρα υπάρχουν τα "σταβλισμένα" αναγνώσματα τα οποία επιλέχθηκαν βάσει κάποιου συγγραφικού σχεδίου αλλά οφείλουμε να κρατάμε και τη χαρά της ελεύθερης ανάγνωσης, της ανυστερόβουλης, της ερωτικής, που μας εξακοντίζει σε όλα τα σημεία του ορίζοντα.

10) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, Έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Αυτή η ερώτηση, ξέρετε, πάντα με αγχώνει, γιατί συχνά ανακαλύπτω κατόπιν εορτής ότι ξέχασα να αναφέρω σημαντικούς για μένα συγγραφείς και βιβλία. Είναι πραγματικά πολλοί οι συγγραφείς στους οποίους οφείλω πολλά, πάρα πολλά. Σε γενικές γραμμές, οι αναγνωστικοί μου έρωτες δεν ομαδοποιούνται και συχνά ανήκουν σε πολύ διαφορετικές παραδόσεις γραφής. Σε μια προσπάθεια ταξινόμησης σας αναφέρω τους Ρώσους κλασικούς, τη δική μας γενιά του τριάντα, την αμερικάνικη λογοτεχνία του δρόμου, τους Ιρλανδούς φυσικά… Όλα αυτά όμως είναι πολύ γενικά, και δεν μπορούν να εκφράσουν το αίσθημα ευγνωμοσύνης που νιώθω για συγκεκριμένα πρόσωπα.

11) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει και "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και το οποίο θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Νομίζω πως απαραίτητη προϋπόθεση της δημιουργίας είναι ο θαυμασμός και η παραγωγική  ζήλεια. Μέσα από αρκετά που θυμάμαι ότι μου προκάλεσαν τέτοιο συναίσθημα θα σας αναφέρω τη «Μητέρα Του Σκύλου» του Παύλου Μάτεση και πολύ πρόσφατα το «Χόμερ και Λάνγκλευ» του E.L. Doctorow.

12) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Υπάρχουν πολλά είδη γραφής και δεν είναι φυσικά όλα λογοτεχνία. Προσωπικά επιδιώκω τη λογοτεχνία, αυτή τη γραφή που είναι ιδιοπρόσωπη, ή δυνατόν συνώνυμο της αναπνοής μου. Μια οποιαδήποτε τυραννισμένη γραφή φιλοδοξεί να θρονιαστεί για πάντα στη μνήμη του αναγνώστη, να του διευρύνει έστω κι ελάχιστα τη θέαση του κόσμου, να τον σύρει από τυποποιημένα συναισθήματα σε βαθιές συγκινήσεις.
Είναι νομίζω άστοχο και άχαρο να εστιάζει κάποιος εξαρχής σε ένα κομμάτι του αναγνωστικού κοινού. Οι αναγνώστες είναι αυτοί που θα βρουν αυτά τα βιβλία που τους αφορούν, η από αρχής σκόπευση ίσως να ενδιαφέρει τις μεγάλες εκδοτικές εταιρείες που εκδίδουν βιβλία σε γλώσσες που μιλιούνται από δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους και έχουν προτάξει το μάρκετινγκ ως τον πιο ρυθμιστικό παράγοντα. Ο πραγματικός συγγραφέας έχει να διαχειριστεί τους σπασμούς του και δεν έχει χρόνο για τέτοια. Έχει μόνο μια στόχευση, να είναι συνεπής και γεμάτος πάθος στα συγγραφικά του οράματα.

13) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να πειραματίζεται θεματολογικά, ρισκάροντας να χάσει κάποιο από το ήδη υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Δεν υπάρχουν "πρέπει" σε τέτοιες επιλογές. Είναι γνωστό ότι ο πειραματισμός και η διακινδύνευση συνήθως έχουν ως τελική έκβαση κάτι θετικό για την ίδια τη δημιουργία αυτή καθαυτή, όμως δε μπορεί να αποκλείσουμε και τις τυχόν αστοχίες και αποτυχίες. Η πορεία όμως στην καλλιτεχνική δημιουργία γίνεται έτσι κι αλλιώς πάνω σε τεντωμένο σχοινί.

14) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να υποβάλετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση και πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η έκδοσή του; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Είχα δύσκολη αρχή, όχι τόσο στη γέννηση του καινούριου βιβλίου όσο στην έκδοσή του. Ήταν η ώρα που ένας νέος συγγραφέας δε μαθαίνει μόνο να γράφει αλλά και να περιμένει. Στην περίπτωσή μου ο χρόνος αναμονής κράτησε τρία χρόνια, περισσότερο από όσο χρειάστηκε να γραφεί το πρώτο μου μυθιστόρημα. Δεν υπήρχαν λοιπόν ενδοιασμοί από τη μεριά μου, μόνο υπομονή και αγωνία φυσικά, ήθελα πολύ να περπατήσω τον δρόμο της συγγραφής, απλά δεν γνώριζα τι σκέφτονταν οι άλλοι.
Όσο για τη θεματολογία έχει κι αυτή τον ρόλο της  στην πορεία ενός βιβλίου, χωρίς να είναι καθοριστική η σημασία της.

15) Θεωρείτε πως η πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως τελικά, το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την πεζή πραγματικότητα;

Πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι και το ένα και το άλλο, βέβαια γεννιούνται διαφορετικά είδη βιβλίων κάθε φορά. Να σας θυμίσω πως όταν ο Φλωμπέρ στα μέσα του 19ου αιώνα έγραψε τη «Σαλαμπώ», μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην αρχαία Καρχηδόνα, δήλωσε κατόπιν ότι το έκανε γιατί επιθυμούσε να ξεφύγει από την πεζή και ανιαρή εποχή στην οποία ζούσε. Αντίθετα, ο Τολστόι έγραψε την «Ανάσταση» γιατί ήθελε να κάνει μια τομή στην κοινωνία της εποχής του, το ίδιο και στην «Άννα Καρένινα». Το αποτέλεσμα δικαίωσε πανηγυρικά και τους δυο συγγραφείς.

16) Η συγγραφική σας ενασχόληση με την απαιτητική εκπαιδευτική, επαγγελματική σας ιδιότητα, πώς συνδυάζονται, αλληλοεπηρεάζονται ή, τυχόν, αλληλοβοηθούνται; Έχει τύχει ποτέ να εμπνευστείτε κάποιον ήρωα βιβλίου σας από άτομο του επαγγελματικού σας χώρου;

Αυτό το τελευταίο έχει γίνει στον «Φράουστ», στο πρώτο μου μυθιστόρημα. Ένας από τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες είναι δάσκαλος. Γενικότερα όμως προσπαθώ, όσο είναι αυτό δυνατό, να αφήνω σε απόσταση τις δυο ιδιότητες. Το έχω αναφέρει πολλές φορές και θα το επαναλάβω και εδώ. Η τέχνη της γραφής απαιτεί πειραματισμό, εικονοκλασία, σπάσιμο του αξιακού κώδικα και επανασυναρμολόγηση. Ο ρόλος του δασκάλου και η εκπαίδευση γενικότερα απαιτεί αντίθετα βεβαιότητες και σίγουρα πατήματα σε κάθε βήμα.

17) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να ασχοληθούν με τη γραφή και να επιμείνουν με όλη τους τη δύναμη κάτω από μια προϋπόθεση: Να έχουν σιγουρευτεί τυραννώντας σκληρά τον εαυτό τους για το ότι είναι αδύνατο να ζήσουν χωρίς αυτή. Νομίζω πως τότε είναι πραγματικά απαραίτητο, όταν είναι για αυτούς υπαρκτική συνθήκη.

18) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο πιο πρόσφατο εξαιρετικό μυθιστόρημά σας, «Σκηνές Από Τον Βίο Του Ματίας Αλμοσίνο», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Δεν έχω να σας απαντήσω κάτι σε αυτό γιατί το συγγραφικό τοπίο είναι ακόμη αρκετά ασαφές. Στη γραφή αξίζει μερικές φορές να κρατάμε τη σιωπή με τον τρόπο του χειμώνα, όπως αυτός επωάζει τον σπόρο βαθιά στο κρύο χώμα.
Σας ευχαριστώ πολύ!

Βιογραφία  Ισίδωρου Ζουργού:

Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε παιδαγωγικά και από το 1988 εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Έχει δυο παιδιά και σήμερα εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορα περιοδικά δημοσιεύοντας ποίηση και πεζογραφία, καθώς και βιβλιογραφικά κριτικά σημειώματα. Έχει επίσης ασχοληθεί με θέματα διδασκαλίας της λογοτεχνίας στο δημοτικό σχολείο και ιστορίας της εκπαίδευσης. Το 1996 συμμετείχε στη συλλογική έκδοση κειμένων για την εκπαίδευση με τον τίτλο «ΑΝΑΠΝΕΟΝΤΑΣ ΚΙΜΩΛΙΑ – Γραφές Εκπαιδευτικών» από τις εκδόσεις ΣΑΒΑΛΛΑΣ. Το 2009 συμμετείχε στη συλλογή διηγημάτων «Ζωολογία Του Πάνω Και Του Κάτω Κόσμου» στη σειρά Hotel ένοικοι γραφής από τις εκδόσεις Πατάκη. Το 2011 συμμετείχε στη συλλογή κειμένων «Τάξη + Αταξία - Οι Νέοι Φωνάζουν» από τις εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ. Έχει γράψει τα παρακάτω βιβλία: «ΦΡΑΟΥΣΤ» μυθιστόρημα πρώτη έκδοση από τις εκδόσεις «Νέα Σύνορα» - Α.Α. Λιβάνη 1995 , «ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη, 2000 - Νέα έκδοση Νοέμβριος 2007 από τις εκδόσεις Πατάκη, «Η ΨΙΧΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2002, «ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2005, «Η ΑΗΔΟΝΟΠΙΤΑ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2008, «ΦΡΑΟΥΣΤ» μυθιστόρημα, νέα έκδοση αναθεωρημένη από τις εκδόσεις Πατάκη 2010, «ΑΝΕΜΩΛΙΑ» μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Πατάκη 2011 (Βραβείο Αναγνωστών 2011 του Ε.ΚΕ.ΒΙ) και «ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑΣ ΑΛΜΟΣΙΝΟ» μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Πατάκη 2014. «ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2017.

Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα στο επίσημο προφίλ του στο site των εκδόσεων Πατάκη: 
http://www.patakis.gr/SearchTableLookupVirtual.aspx?TableId=1&val=415759

Βιβλιογραφία Ισίδωρου Ζουργού:

«ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ» (2017)
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 576
Τιμή: 19,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Την άνοιξη του 1909 ο έκπτωτος σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ο Β΄ εξορίζεται στη Θεσσαλονίκη και μένει έγκλειστος σε μια εντυπωσιακή έπαυλη.  Εκεί, κατά το μυθιστόρημα και μόνο, θα διηγηθεί για μερικές νύχτες σ’ ένα μικρό κορίτσι τη ζωή του. Ένα εντεκάχρονο όμως αγόρι κρυφακούει…

Εβδομήντα χρόνια μετά θα υπάρχει ακόμη μια νύχτα, μάλλον μια ζωή ολόκληρη σε μία μόνο νύχτα, άλλωστε στον 20ο αιώνα συχνά αργούσε να ξημερώσει.

Το Λίγες και μια νύχτες παίρνοντας αφορμή από την ερωτική ιστορία που φωλιάζει στην καρδιά της αφήγησης, είναι ένα μυθιστόρημα για το κυνήγι του πλούτου και την αναζήτηση της ευτυχίας. Το βιβλίο αναπλάθει μια μαγευτική συνοικία έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης, αυτή των Εξοχών, που έσβησε για πάντα. Είναι ακόμη μια γραφή για τα σπίτια, φτωχικά και πλούσια, για το μέσα και το έξω τους, για τους τοίχους και τα έπιπλα όπου υφαίνονται οι ανάσες ζώντων και τεθνεώτων.

Το Λίγες και μία νύχτες εμπεριέχει ακόμη με κάποιο τρόπο τον σχολιασμό του, διερωτάται πίσω από την κουίντα για τα άγονα χωράφια της γραφής, τα εργαστήριά της, τις αστοχίες και τα πάθη της, είναι με άλλα λόγια το κοίταγμα του ίδιου του μυθιστορήματος στον καθρέφτη.


Πέρα όμως και πάνω από όλα είναι ένα βιβλίο για την ανήκεστο βλάβη της ύπαρξης που προκάλεσε ο πιο δημεγέρτης αιώνας, ο εικοστός.»

Διαβάστε την προδημοσίευση αποσπάσματος από το πρώτο κεφάλαιο του νέου βιβλίου «ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ» στον ακόλουθο σύνδεσμο των «ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ»:

«ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑΣ ΑΛΜΟΣΙΝΟ» (2014)
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 784
Τιμή: 14,98 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Το μυθιστόρημα "Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο" είναι η ανοιχτή παλάμη ενός χεριού που ακουμπάει στον χάρτη της Ευρώπης του 17ου αιώνα, ενώ κάθε δάχτυλο της αφήγησης δείχνει και διαφορετικό σημείο του ορίζοντα - η Αγγλία του Νεύτωνα και της Βασιλικής Εταιρείας, το ανεξίθρησκο Άμστερνταμ των εμπόρων, η παγωμένη Πετρούπολη του τσάρου μεταρρυθμιστή, η Βενετία της μάσκας... Ο καρπός του χεριού αγγίζει την οθωμανική απεραντοσύνη, τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και τον Χάνδακα, τα όρια της Ευρώπης. Ο Ματίας Αλμοσίνο, κρυπτοεβραίος στη Βασιλεία της Ελβετίας, διασχίζει από τρυφερή ηλικία τη Republica Christiana, τη χριστιανική επικράτεια, ορφανός με τον τρόπο του Ντίκενς και δέσμιος της θεοκρατικής καταδυνάστευσης της εποχής του. Χτίζει την ενηλικίωσή του μέσα από περιπέτειες, καθώς αλλάζει μάσκες θρησκευτικής και φυλετικής ταυτότητας, διχασμένος σχεδόν ως το τέλος από το μέγα διακύβευμα που εγκαινιάζει ο αιώνας του: τη γέννηση του επιστημονικού λόγου και την ανάφλεξη του ορθολογισμού απέναντι στη νοσταλγία του θαύματος και στις πιο ακραίες μεσσιανικές προσδοκίες. Ο Σπινόζα κι απέναντί του οι πιο μισαλλόδοξες συγκρούσεις, ο Ντεκάρτ και ο Σαμπετάι Σεβί, το σύμπαν με τα μάτια της νέας επιστήμης ως μια καλοκουρδισμένη μηχανή και αντίκρυ της η αναμονή του τέλους του κόσμου στα 1666 μ.Χ.
Οι τόποι των ταξιδιών αλλάζουν ραγδαία σε μια πλούσια σκηνογραφία: μια διάβαση στις Άλπεις, η Βενετία της παροικίας των Εβραίων και των Γραικών, η Θεσσαλονίκη του Σαμπετάι Σεβί, η Πάντοβα και το φημισμένο της πανεπιστήμιο, το Τζάντε, η πτώση του Χάνδακα, η Κωνσταντινούπολη των θαυμάτων, το Λονδίνο της νέας επιστήμης, τόποι της Γερμανίας, οι ρουμανικές χώρες των ορθόδοξων ηγεμόνων, η επικράτεια του Μεγάλου Πέτρου με τις στέπες και τα ξεχειλισμένα ποτάμια και, τέλος, ένα όρος που το είπανε Άγιο.
Το μυθιστόρημα εξιστορεί τη ζωή ενός προικισμένου ανθρώπου, γιατρού και πολυπράγμονα στοχαστή, που δρασκελίζει χώρες, γλώσσες, πολιτισμούς, που περιπλανιέται σε ανθρώπους και ιδέες. Ένα βιβλίο για την ιστορία της ιατρικής και της Ευρώπης, ένα χρονικό της νοσταλγίας του Θεού και της συνάντησης των θρησκειών, ένα οδοιπορικό στη μελαγχολία, στην αναζήτηση της φιλοσοφικής καταφυγής στον άλλο άνθρωπο και στο πρόσωπό του.
Όλα είναι σκηνές από τη διάρκεια μιας ζωής - σκηνές μόνο, γιατί ακόμη και το μυθιστόρημα αδυνατεί να αναπαραστήσει τον ανθρώπινο βίο στην ολότητά του.»

«ΑΝΕΜΩΛΙΑ» (2011)
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελίδες: 464
Τιμή: 13,87 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τα Ανεμώλια είναι ένα βιβλίο για την αντρική φιλία και τη φυγή. Μια παρέα φίλων από παιδιά δραπετεύει μ' ένα ιστιοπλοϊκό στην αρχή του καλοκαιριού, αφήνοντας πίσω για πάντα όλη την προηγούμενη ζωή τους. Μέσα από τις περιπέτειες του ταξιδιού, το πικρό χιούμορ, τα απρόοπτα και την παλινδρομική μνήμη του αφηγητή αναδύεται ο πρόσφατος νεοελληνικός μηδενισμός και η δίνη της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια. «Ανεμώλια» στη γλώσσα του Ομήρου είναι τα λόγια του ανέμου, τα μάταια, τα ανώφελα. Σ' αυτό το μυθιστόρημα, που το διατρέχει μια συνεχής συνομιλία με τον ομηρικό κόσμο, ανεμώλια είναι η διαφυγή από τον κόσμο της αρσενικής απελπισίας, η απόδραση από την ασφυκτική καθημερινότητα αλλά και η δίψα για την αναζήτηση της νεότητας κι εκείνης της ομορφιάς που καταλύει τον χρόνο.»
 
«ΦΡΑΟΥΣΤ» (Αναθεωρημένη έκδοση 2010, πρώτη έκδοση 1995)
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελίδες: 398
Τιμή: 10,24 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Το "Φράουστ" είναι το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα και επανεκδίδεται είκοσι χρόνια ύστερα από τη συγγραφή του. Πρόκειται για μια ακόμη εκδοχή του φαουστικού μύθου και της μεταμφίεσης του Κακού καθώς αυτό τρυπώνει από τις χαραμάδες στα εργαστήρια των βιβλίων. Η θεματική του, που χαρτογραφεί την αγωνία της γραφής και την αναπαράσταση ενός κόσμου που ακούει τους τριγμούς του, καθιστά το έργο διαχρονικό, αφού το πρόπλασμα κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας παραμένει για πάντα ανοχύρωτο.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

«Η ΑΗΔΟΝΟΠΙΤΑ» (2008)
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελίδες: 600
Τιμή: 15,62 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η περιήγηση ενός Αμερικανού φιλέλληνα στον κόσμο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και η μανική του προσήλωση στον αγώνα των λαών ενάντια στην απολυταρχία δίνουν την αφορμή να ξεδιπλωθούν πέντε χρόνια πολέμου και ονείρων, από τον ξεσηκωμό της Μακεδονίας ως τα βουνά του Ασπροπόταμου, της Ρούμελης κι από κει στο έγκλειστο Μεσολόγγι. Η «Αηδονόπιτα» είναι το μυθιστόρημα μιας μεγάλης περιπέτειας, που στις σελίδες του συναντάμε τον Νικόλαο Παπάφη, τον Κασομούλη, οπλαρχηγούς της Ρούμελης και του Ολύμπου, τον Μπάιρον, ακόμα και τον Ανώνυμο, τον συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας». Είναι ένα βιβλίο στραμμένο στον αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία και αυτοδιάθεση, μα πιο πολύ στο ζεστό κουκούλι του έρωτα, που είναι ο δρόμος και ο βατήρας της άλλης ελευθερίας, της υπαρκτικής. Όλα αυτά συμβαίνουν στις ατραπούς μεγάλων ταξιδιών, καθώς η ανθρώπινη μοίρα, δεμένη πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι, χαρτογραφεί με το βλέμμα της τα έσχατα του ωκεανού.»

"Ο Ζουργός γεμίζει 597 σελίδες αυτή τη φορά εγκαταβυθιζόμενος στη βαθύτερη ιστορία στα χρόνια στα οποία ξεκινούν οι υπόνοιες περί εθνικιστικών εξάρσεων. "Πάντα υπήρχε τάση εξιδανίκευσης του παρελθόντος σε σχέση νοήματος με το σήμερα. Τον 19ο αιώνα υπήρχε νοηματοδότηση της ζωής. Εκείνες οι εποχές ήταν λιγότερο επώδυνες υπαρξιακά. Σήμερα, κάτι πρέπει να βρούμε για να συντηρούμαστε. Αυτή η πορεία υπαρξιακού ιλίγγου και ζόφου όλων μας έχει την Ιστορία ως αφορμή" λέει στα "ΝΕΑ". Αρνείται κατηγορηματικά το απολιτίκ που του καταλογίζουν. Δηλώνει πως θεωρεί παγίδα τον εγκλωβισμό της λογοτεχνίας στην επικαιρότητα. Όσο για το πολιτικό στοιχείο; Ισχυρίζεται πως υπάρχει με τον χαρακτήρα της ταξικής ανισότητας. "Οι ήρωές μου βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη σκιά της ταξικής τους μοίρας. Κανείς δεν κατάφερε να ξεφύγει από την ταξική του μοίρα".
"Είμαι της γενιάς των κομπάρσων. Ούτε ήρωες, ούτε αντιήρωες. Σ' όλους τους τομείς. Είμαι περισσότερο θλιμμένος και λιγότερο αγανακτισμένος" μου έλεγε πρόσφατα. "Πριν από την οικονομική κρίση μ' ενοχλούσε η ηθική και αισθητική κατάρρευση. Βιώσαμε ως γενιά πολλές εγκατακρημνίσεις ζώντας σε κοινωνίες χωρίς αξιολογικούς μηχανισμούς. Τώρα ξυπνήσαμε. Ίσως είναι μια ευκαιρία να ενηλικιωθούμε".
(ΒΙΚΥ ΧΑΡΙΣΟΠΟΥΛΟΥ, τα Νέα, 18/6/2011)

«ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ» (2005)
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελίδες: 698
Τιμή: 15,62 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Το βιβλίο αυτό είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα του ευρύτερου βορειοελλαδίτικου χώρου μέσα από το χρονικό δύο οικογενειών που απλώνεται σε τρεις ολόκληρες γενιές. Από την Ανατολική Ρωμυλία και την Αδριανούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα και από τα καμένα χωριά των φυλετικών ανταγωνισμών στη Μακεδονία της ίδιας εποχής, έως τη σημερινή Θεσσαλονίκη, οι πόλεμοι, η προσφυγιά, ο ιδρώτας και τα πάθη τόσων χρόνων έρχονται και στραγγίζουν στη συνάντηση ενός άντρα και μιας γυναίκας έναν τριήμερο καύσωνα του Αυγούστου κάτω από περίεργες συνθήκες. Είναι ακόμη ένα μυθιστόρημα - έπος του αγώνα της καθημερινής ζωής, καθώς και μια ελεγεία των «αποτυχημένων», του έρωτα και του χρόνου που περνά. Πιο πολύ όμως είναι το εκτενές μυθιστόρημα της Θεσσαλονίκης. Τα κτίρια, οι δρόμοι, τα στέκια, οι γωνιές της, οι εξοχές της, τα περίχωρα, το δέρμα της ολόκληρο, με το αποτύπωμα ενός ολόκληρου αιώνα.»

«Η ΨΙΧΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ» (2002)
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελίδες: 224
Τιμή: 9,02 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Πόσο κρατάει ένα καλοκαίρι; Γιατί εκείνο ειδικά το καλοκαίρι φαινόταν ατελείωτο; Γιατί τα δάχτυλα του εντεκάχρονου Νικόλα πίεζαν την ψίχα και την έκαναν ζυμάρι; Ίσως γιατί ένας πόλεμος φυσούσε από μακριά και έσερνε μαζί του κι έναν άλλο φόβο, αυτόν της ενηλικίωσης. Όλα αυτά, μέσα σε παρέες όμοιες με συμμορίες, με αρχηγούς επικούς, που τρεχοβολούσαν στα καλντερίμια του χωριού και φόβιζαν τα τζιτζίκια. Τα ξύλα, οι σαΐτες, τα τόξα, ένα κουρεμένο κεφάλι, ένα όμορφο φουστάνι, ο έρωτας: μνημεία του καλοκαιριού και μιας εποχής ανεξίτηλης. Τότε που, ενώ τα κουκουνάρια έσκαζαν τα μεσημέρια απ’ τη ζέστη σαν χειροβομβίδες, τα ραδιόφωνα παιάνιζαν εμβατήρια. Πάντα στο ξεψύχισμα του Αυγούστου έπιαναν τα πρωτοβρόχια. Ήταν καλοκαίρι του 1974.»

«ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ» (2000)
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελίδες: 244
Τιμή: 11,49 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τα «Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού» είναι ένα μυθιστόρημα που φωτίζει με μαγικό τρόπο τη Μεσόγειο Θάλασσα, την ιστορία της και κυρίως, τους αρχετυπικούς της μύθους. Ένα βράδυ, ύστερα από μια δυνατή καταιγίδα, σ’ ένα μικρό νησί του Αιγαίου κάποιος άγνωστος διηγείται αποσπάσματα ενός βιβλίου που δε γράφτηκε ποτέ. Μιλά για ένα ιστιοφόρο που ξεκίνησε από τη Σύρα το τελευταίο καλοκαίρι του 19ου αιώνα με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Πάνω σ’ αυτό, ένας γέρος Ανατολίτης παραμυθάς αφηγείται κάθε βράδυ στους συνταξιδιώτες του τους δικούς του μύθους για το Αρχιπέλαγος: ιστορίες πλαισιωμένες από μυθικά όντα της λαϊκής παράδοσης, δράκους, νάνους, ξωθιές, βρικόλακες, μοίρες, σε τόπους ιστορικούς αλλά και στα παλάτια του κάτω κόσμου, σε στοιχειωμένους ανεμόμυλους, σε ξεροπήγαδα, σε ελαιώνες με ξωτικά. Οι αφηγήσεις αυτές βουτούν τα χέρια τους σε δυο λεκάνες, μπλέκοντας τον παγανισμό και τις ιερές αφηγήσεις της Μεσογείου με την ιστορία και το σμίξιμο των πολιτισμών της. Ένα μυθιστόρημα για τους ταξιδιώτες και τους ναυαγούς του ωκεανού της Ιστορίας, μια εν πλω αλληγορία της υπαρκτικής μοναξιάς. Σημαία αυτού του καραβιού είναι η νοσταλγία για το παντοτινά χαμένο γήτεμα των παραμυθιών αλλά και μια ελεγεία για τη στέγνια των νέων χρόνων.»

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Συνέντευξη με την ΘΑΛΕΙΑ ΚΟΥΝΟΥΝΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Θάλεια Κουνούνη
            Την αξιαγάπητη, γλυκύτατη συγγραφέα Θάλεια Κουνούνη είχα την χαρά να την γνωρίσω από κοντά πριν από τρία χρόνια. Ενθουσιάστηκα, πραγματικά, συναντώντας την και συνομιλώντας για πολλά θέματα με έναν άνθρωπο πρόσχαρο, ευγενέστατο, καλλιεργημένο και με πηγαίο, καυστικό χιούμορ, που κάνει τους άλλους να νιώθουν άνετα από την πρώτη στιγμή. Ακόμα δεν είχα διαβάσει κανένα της βιβλίο, όμως τα είχα σχεδόν όλα όσα είχαν εκδοθεί έως τότε, διότι μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Εκτιμώντας, λοιπόν, την ξεχωριστή προσωπικότητά της ξεκίνησα την ανάγνωση των έργων της από το πολύ πρωτότυπο και αξιομνημόνευτο βιβλίο της «Κράτα Με… Η Κιβωτός Σαλπάρει». Σύντομα ακολούθησαν και άλλα βιβλία της και, ομολογώ, πως εδραιώθηκε η άποψή μου πως πρόκειται για μία συγγραφέα ταλαντούχα, με πρωτότυπες εμπνεύσεις και μοναδικό τρόπο έκφρασης. Ανακάλυψα μια συγγραφέα χαρισματική, με μια γραφή ολοζώντανη και περιεκτική και με πρωτόγνωρη έμπνευση, η οποία δημιουργεί έργα τα οποία αφήνουν το δικό τους στίγμα στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας. Με αφορμή το πιο πρόσφατο έργο της, το εξαιρετικό μυθιστόρημα «Η Παναγιά Των Δελφινιών», η αγαπητή συγγραφέας απάντησε στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» με τον γνωστό άμεσο, φιλικό και χιουμοριστικό τρόπο της, επιτρέποντάς μας να μάθουμε τις απόψεις της για πολλά θέματα που άπτονται του αντικειμένου μας. Την ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που διέθεσε, της εύχομαι καλή επιτυχία σε κάθε λογοτεχνικό της έργο και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο περισσότερο την αγαπητή συγγραφέα Θάλεια Κουνούνη.

1) Αγαπητή κ. Κουνούνη,  μας έχετε ήδη χαρίσει επτά εξαιρετικά μυθιστορήματα, με διαφορετική και πρωτότυπη θεματολογία το καθένα.  Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Έγραφα διάφορα από μικρή και κάποια στιγμή δοκίμασα να γράψω ένα μυθιστόρημα.  Μου άρεσε η διαδικασία, είδα πως μου πρόσφερε πάρα πολλά και… το συνέχισα.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και για κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Το έχω ξαναπεί, η έμπνευση έρχεται απροσκάλεστη εκεί που δεν την περιμένεις και γεννιέται από το οτιδήποτε, ακόμα και από το υποσυνείδητο μας. Κάποιες φορές έρχεται για να με σπρώξει να γράψω μία ιστορία και κάποιες άλλες για να ταιριάξει με το θέμα που έχω ήδη διαλέξει να ασχοληθώ. Η έρευνα απαιτεί πολύ χρόνο και συνέπεια. Και ο βαθμός δυσκολίας της έρευνας δε συγκρίνεται, επ’ ουδενί, με αυτόν που αντιμετώπιζαν οι συγγραφείς προ Ίντερνετ.

3) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Με την ίδια λογική θα έπρεπε ένας συγγραφέας να βιώσει ο ίδιος την πράξη ενός εγκλήματος για να την περιγράψει, ο ίδιος μία συναισθηματική κατάσταση την οποία ξεδιπλώνει στο χαρτί μέσα από έναν ήρωα του. Όμως αυτό δεν γίνεται. Όχι πάντα. Η γνώση δεν έρχεται μόνο μέσα από προσωπικές εμπειρίες, αλλά και μέσα από ακούσματα, μέσα από σωστή έρευνα. Το ίδιο ισχύει, λοιπόν, και για τις τοποθεσίες τις οποίες περιγράφει. Η άμεση πρόσβαση στην πληθώρα πληροφοριών που υπάρχουν στο διαδίκτυο είναι σήμερα για τον συγγραφέα πολύτιμη βοήθεια.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Δεν το επιδιώκω, αλλά σπάνια, ναι, το κάνω. Και ναι, κάποιες φορές είναι επώδυνο. Όσο για τη δυσκολία, όταν ψυχογραφείς τρίτους γύρω από σένα, τότε θέλει πολλή προσοχή να πετύχεις αντικειμενικότητα. Όταν όμως ψυχογραφείς ένα κομμάτι του εαυτού σου, τότε η λέξη "υποκειμενικά" ταυτίζεται αυτόματα. Υποσυνείδητα ίσως να βάζω δικά μου βιώματα, περισσότερο από όσο νομίζω.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί, κυρίως, με θέματα κοινωνικού,  μεταφυσικού και ερωτικού περιεχομένου. Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Για τη συγγραφή ενός λογοτεχνικού βιβλίου χρειάζεται απαραίτητα σωστή χρήση της γλώσσας. (πρακτική)
Ο κάθε συγγραφέας με τον δικό του μοναδικό τρόπο γραφής θα περιγράψει την ιστορία που έχει επιλέξει – εμπνευστεί. (ταλέντο – πρακτική)
Η φαντασία του (ταλέντο) και το πώς θα τη χρησιμοποιήσει, ή καλύτερα, το πώς θα τη συνδέσει με τις γνώσεις  που έχει, όπως επίσης και με αυτές που θα αποκομίσει από την έρευνά που θα κάνει, μαζί με τα δύο προηγούμενα που ανέφερα, δίνουν την αξία στο αποτέλεσμα. Τώρα, το θέμα "αξία" ενός βιβλίου είναι ανεξάντλητο. Προσωπικά, ως αναγνώστρια, αποφεύγω να συγκρίνω βιβλία μεταξύ τους, αλλά προσπαθώ να παίρνω ξεχωριστά από το καθένα αυτό που έχει να μου δώσει. Από κάποια λιγότερα, από άλλα περισσότερα.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Α, αν περιμένετε ωραιοποιημένη απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, ατυχήσατε. Προσωπικά εμπνέομαι ακόμα και την ώρα που πλένω πιάτα. Σίγουρα υπάρχουν οι στιγμές που ένας ήχος, μία ωραία εικόνα, μία σκηνή… μπορούν να ερεθίσουν τις σκέψεις και να οδηγήσουν στη λεγόμενη "έμπνευση της στιγμής", όμως δεν είναι πάντα έτσι. Άρα; Ρέει αβίαστα από μέσα μου συνέχεια; Χμ… ίσως ναι. Ίσως και πάλι όχι. Άλλωστε, ό,τι και να ισχύει τώρα, δεν θα ήθελα να το παραδεχτώ για να μη με πληγώσει στο μέλλον. Θα ήταν σκληρό να ανακαλύπτεις μετά από χρόνια πως ενώ κάποτε ένιωθες γεμάτος ενέργεια, γεμάτος ανάγκη και πάθος για δημιουργία, τώρα έχεις πέσει σε μία κατάσταση… ηρεμίας. Οπότε (και μ’ αρέσει που απαντώ ενώ το επεξεργάζομαι ταυτόχρονα, χα-χα) ας πούμε απλά πως πιστεύω πως έχω να δώσω πολλά, αλλά τα περιμένω να έρθουν σιγά-σιγά, σταθερά και με… διαλλείματα.

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Το τι θα γράψω το ξέρουν πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα. Εμπιστεύομαι την κρίση και άποψή τους και μαζί τους συζητάω το θέμα, το πώς έχω σκοπό να εξελίξω την ιστορία. Στην έρευνα που θα κάνω έχω συμμάχους. Όταν ξεκινάω γράψιμο, είμαι μόνη μου, αν και κάποιες φορές θα μοιραστώ μερικά αποσπάσματα με τους αγαπημένους μου.  Το τελικό αποτέλεσμα πάει άμεσα στην επιμελήτριά μου και στη μητέρα μου. Κι εκεί αρχίζει η σημαντική διαδικασία της διόρθωσης. Προσωπικά, δέχομαι παρατηρήσεις που θα φέρουν κάποιες αλλαγές, αν διαπιστώσω πως αυτές θα δώσουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

8) Από τα επτά μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Κάθε φορά που γεννιέται ένα καινούριο βιβλίο μου του έχω αδυναμία. Λογικό, αφού είμαι πνευματικά δοσμένη σ’ αυτό. Όταν περάσει κάποιο διάστημα και αποστασιοποιηθώ από την ένταση που φέρνει η δημιουργία του, τότε μπορώ να πω πως μπαίνει ισάξια στη λίστα των έργων μου. Το κάθε βιβλίο μου έχει τη δική του ιστορία και είμαι συνδεδεμένη με το καθένα για διαφορετικούς λόγους, εκτός φυσικά από την πηγαία αγάπη μου γι’ αυτό. Και αφού δεν αναφέρομαι σε ένα συγκεκριμένο βιβλίο, ας μην πω κάτι περισσότερο τώρα. Ας αφήσω τον αναγνώστη να επιλέξει ένα βιβλίο μου γιατί ο τίτλος και το οπισθόφυλλο θα του κεντρίσουν το ενδιαφέρον και όχι επειδή τον παρότρυνα εγώ.

9) Η συγγραφέας  Θάλεια Κουνούνη βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Διαβάζω τα πάντα. Λατρεύω τα βιβλία που είναι καλογραμμένα και με τέτοιο τρόπο ώστε να νιώθω πως όσο τα διαβάζω εξελίσσομαι, όπως και τα βιβλία που θα ερεθίσουν τις σκέψεις μου. Σίγουρα αν η ιστορία ενός βιβλίου είναι πρωτότυπη, είναι ένα μεγάλο συν για μένα, όχι όμως και αυτό που θα καθορίσει την επιλογή μου. Θα ήθελα όμως να έχω τον χρόνο να διαβάζω περισσότερο νέους συγγραφείς. Νιώθω πολύ όμορφα όταν βρίσκομαι μπροστά στην ανακάλυψη ενός νέου ταλέντου.

10) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Όσο προχωράω στα χρόνια, οι αγαπημένοι μου συγγραφείς μεταβάλλονται, και είναι λογικό να γίνεται αυτό, αφού οι "απαιτήσεις", αυξάνονται. Επιρροές σίγουρα θα έχω δεχτεί υποσυνείδητα, ειλικρινά όμως, δεν θα μπορούσα να τις προσδιορίσω.

11) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και που  θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Πολλά βιβλία λογοτεχνίας έχω λατρέψει. Κανένα όμως δεν θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Αυτό θα μου αφαιρούσε την ταυτότητα του δημιουργού και θα μου κολλούσε αυτήν του επιχειρηματία. "Ζηλεύω", με την καλή έννοια, έξυπνες κινήσεις, επιχειρηματικές κινήσεις, ακόμα και μία επιχειρηματική δημιουργία, (αχ τι καλά που θα ήταν να είχα δημιουργήσει το FB), ποτέ όμως μία δημιουργία τέχνης.

12) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Ένας συγγραφέας οφείλει να γράψει αυτό που του υπαγορεύει  η συνείδηση και η έμπνευσή του. Δεν είναι απαραίτητο μέσα από το έργο του να βγαίνουν μηνύματα ζωής. Υπάρχουν και τα βιβλία που σκοπό έχουν να σε κάνουν να περάσεις ευχάριστα κάποιες ώρες, χωρίς να πρέπει να προβληματιστείς. Και αυτά τα βιβλία έχουν τη δική τους "αξία", αυτό που ανέφερα σε προηγούμενη απάντηση. Τώρα εγώ, προς το παρόν, μέσα από όλα μου τα βιβλία, επιδίωκα να κεντρίσω τις σκέψεις του αναγνώστη και συνειδητά ήθελα να τον κάνω να προβληματιστεί και να αρπάξει τίτλους μηνυμάτων για να τους επεξεργαστεί. Συχνά, και μέσα από την ιστορία τους.  Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως το πέτυχα με όλους τους αναγνώστες. Ο συγγραφέας με το να τολμήσει να ξεδιπλώσει ένα κομμάτι της ψυχής του στο χαρτί, πρέπει να είναι έτοιμος να πάρει αυτό το ρίσκο. Θα χαρεί και θα "τραφεί" με αυτούς που άγγιξαν και βυθίστηκαν σε όσα ήθελε να δώσει και ταυτόχρονα έχει υποχρέωση να δεχτεί τις όποιες αρνητικές κριτικές. Κι αυτό το λέω για να το συνδυάσω με το τελευταίο σκέλος της ερώτησης. Για μένα το αναγνωστικό κοινό είναι ένα. Εγώ γράφω για όλους! Εκπτώσεις στον τρόπο που γράφω δεν θα κάνω ποτέ για να στοχεύσω σε μία συγκεκριμένη κατηγορία αναγνωστών (είπαμε, δεν θέλω, άλλωστε, να διαχωρίζω τους αναγνώστες) και, πολύ απλά, απευθύνομαι σε όλους!

13) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Νομίζω πως η μέχρι τώρα πορεία μου δείχνει το τι εγώ κάνω. Κανένα από τα επτά βιβλία μου που έχουν εκδοθεί δε μοιάζει το ένα με το άλλο. Αυτό όμως, δεν είναι ούτε το «πρέπει» ούτε το "δεν πρέπει". Ο κάθε συγγραφέας κάνει αυτό που επιθυμεί.

14) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Κανέναν απολύτως ενδοιασμό. «Το τέλος ήταν μόνο η αρχή» είναι ένα βιβλίο που μιλάει για το χαμένο ερωτικό στοιχείο στις μακροχρόνιες σχέσεις και όλα όσα περιστρέφονται γύρω από αυτό το θέμα. Το αγαπώ γιατί είναι αυτό που με σύστησε στους αναγνώστες, αυτό που μου άνοιξε το δρόμο για τα επόμενα και, φυσικά, γιατί αυτό που ήθελε να "πει" το πέτυχε, άσχετα αν δεν είναι αυτό το βιβλίο που αντιπροσωπεύει τη λογοτεχνική γραφή μου, αφού, αν το συγκρίνεις με όλα τα υπόλοιπα βιβλία μου, είναι το μόνο που τη στερείται. Όμως αυτό έγινε συνειδητά από μένα. Και δεν το έχω μετανιώσει γιατί θεώρησα πως η ιστορία θα αποτυπωνόταν καλύτερα με μία γραφή τύπου "καθημερινής, ρεαλιστικής ομιλίας".
Όσο για το αν παίζει ρόλο η θεματολογία των βιβλίων μου με την αποδοχή που έχω από το αναγνωστικό κοινό, πιστεύω πως μέχρι ενός σημείου, σίγουρα. Κι αυτό ισχύει  περισσότερο στους νέους αναγνώστες που δεν με έχουν γνωρίσει ακόμη. Για μένα όμως, θα το επαναλάβω, μεγαλύτερη σημασία έχει στην πορεία να με επιλέγουν γιατί εμπιστεύονται τη γραφή μου.

15) Θεωρείτε πως η πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την πεζή πραγματικότητα;

Φυσικά και μπορεί να αποτελέσει έμπνευση η πραγματικότητα, αν και, κατά τη γνώμη μου, κακώς τη θεωρούμε πεζή. Όσες δυσκολίες και να φέρνει η ζωή, υπάρχουν τρόποι να τη χρωματίσουμε. Και για όσους δεν μπορούν να το κάνουν, οφείλουμε να χρωματίσουμε και τη δική τους. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε ένα βιβλίο. Ο συγγραφέας μπορεί να ασχοληθεί με ένα καυτό θέμα, μπορεί να αποτυπώσει τη σκληράδα που κρύβεται πίσω από αυτό, χωρίς όμως να ξεχάσει να το "πασπαλίσει" στο τέλος με έναν αέρα αισιοδοξίας. Και η αισιοδοξία, μαζί με όλα όσα φέρνει μαζί της -δύναμη, τόλμη, αποφασιστικότητα…- είναι ίσως και η πιο αποτελεσματική "φυγή" που θα έχει ο αναγνώστης. Παρ’ όλα αυτά, είναι αλήθεια πως όλοι μας αποζητούμε, κατά καιρούς, προσωρινές "φυγές" απλά για να ηρεμήσουμε, να χαλαρώσουμε, να περάσουμε καλά. Και όχι μόνο στο θέμα βιβλίο. Θέλεις να δεις στο θέατρο έργο του Γιουτζήν Ο’ Νηλ, θέλεις όμως και την επιθεώρησή σου.

16) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Αχ, είναι αλήθεια πως λόγω κρίσης οι εκδόσεις έργων νέων συγγραφέων έχει μειωθεί κατά πολύ. Οι Εκδοτικοί Οίκοι, παλεύοντας με τις άσχημες συνέπειες που φέρνει η ασταθής οικονομία, επενδύουν περισσότερο στους ήδη αναγνωρισμένους συγγραφείς τους. Και είναι κρίμα (ασχέτως με το αν αυτή η κίνησή τους επιχειρηματικά θεωρείται πιο ασφαλής) γιατί παραμένουν στην αναμονή χαρισματικοί και ταλαντούχοι άνθρωποι. Εγώ δεν θα τους έλεγα το κλισέ "υπομονή". Τελευταία έχει αρχίσει και γίνεται εκνευριστική αυτή η λέξη. Θα τους έλεγα να μην απογοητεύονται αν ένα έργο που έδωσαν προς αξιολόγηση έχει τύχει απόρριψης. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως το έργο τους δεν αξίζει και σίγουρα δεν πρέπει να αφήσουν αυτό το γεγονός να τους μειώσει το πάθος τους για δημιουργία. Να συνεχίσουν. Να δουλέψουν περισσότερο, να βάλουν τον πήχη ψηλά και να το δουν σαν πρόκληση το να κατορθώσουν να ξεχωρίσουν μέσα σε αυτούς τους λίγους που θα επιλεχθούν. Και ποτέ να μην κάνουν το λάθος να συγκρίνουν τις δυνατότητες τους με τις δυνατότητες που έχει ένας, κατά τη γνώμη τους άδικα, επιτυχημένος συγγραφέας. Να προσηλωθούν στους δικούς τους στόχους και να παλέψουν. Ένα βιβλίο τους που είναι τώρα κλεισμένο στο συρτάρι, αν αξίζει πραγματικά, κάποια στιγμή θα το δουν στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου. Και η γλύκα που θα φέρει όλη η αναμονή, πιστέψτε με, θα είναι κάτι το ανεπανάληπτο.

17) Η επιστημονική σας ιδιότητα είναι Ακουολόγος και διευθύνετε μια εταιρεία με αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής. Επίσης, είστε παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων παιδιών, αλλά ταυτόχρονα και μια πολυγραφότατη και επιτυχημένη συγγραφέας. Πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών;

Η όλη βοήθεια που έχω από το περιβάλλον μου τον κάνει να είναι αρμονικός. Όχι πάντα βέβαια, υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές, αλλά με σωστή μεθοδικότητα όλα γίνονται.

18) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο πιο πρόσφατο εκπληκτικό  μυθιστόρημά σας «Η Παναγιά Των Δελφινιών», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Κλειώ μου, σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, όπως και για τη φιλοξενία σου, μέσα από τις ερωτήσεις που μου έκανες. Όσο για τα σχέδιά μου, θα τα μάθετε σύντομα. Το σίγουρο είναι πως… γράφω! Αλλά, ας μοιραστώ μαζί σας πως μέσα στους επόμενους μήνες θα κυκλοφορήσει σε επανέκδοση το δεύτερο βιβλίο μου «Κράτα με… η Κιβωτός σαλπάρει».

Βιογραφία Θάλειας Κουνούνη :

Η Θάλεια Κουνούνη  γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει μαζί με το σύζυγό της και τα τέσσερα  παιδιά τους στην Κύπρο. Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής. Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν, επίσης, τα βιβλία της «Το Τέλος Ήταν Μόνο η Αρχή» (2009), «Κράτα με... Η Κιβωτός Σαλπάρει» (2010),  «Όπου Και Να’ Σαι Σ’ Αγαπώ» (2010), «Τα Χρώματα της Ζωής μου» (2011),  «Ευτυχία Εδώ Ή Λίγο Πιο Πέρα» (2013), «Δεν Υπήρξα Ποτέ» (2014) (Παράλληλη Λογοτεχνία με το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου «Χωρίς Εσένα») και  «Η Παναγιά Των Δελφινιών» (2015).

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: akoun@cytanet.com.cy

Βιβλιογραφία Θάλειας Κουνούνη:

«Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ», της Θάλειας Κουνούνη (2015)
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 624
Τιμή: 17,01 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο ήχος των δελφινιών... ήταν ό,τι πιο όμορφο είχε ακούσει στη ζωή της. Από εκείνη τη μέρα, η Θεοδώρα ήξερε! Από εκείνη τη στιγμή που πρόσεξε το βλέμμα μιας γυναίκας να τη σκεπάζει από ψηλά. Από την κορυφή του βράχου... Λίγα χρόνια αργότερα, εκεί θα την οδηγούσαν τα βήματά της. Στο μοναστήρι της Παναγιάς της Ψυχοκρατούσας. Εκεί όπου θα έδινε μορφή στο μεγάλο της όραμα... Τρεις χούφτες θάλασσα θα τη χώριζαν από την αμμουδιά που γέννησε τον θρύλο, από τους αμπελώνες της Νήσου όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια, πλάι στα δύο πρόσωπα που αγάπησε τόσο πολύ. Το αχώριστο τρίγωνο. Έτσι τους έλεγαν όλοι. Φίλιππος, οπαδός της αμφιβολίας και της αναζήτησης. Σαπφώ, οπαδός της ζωής και του σήμερα. Εκείνη, οπαδός Του. Μαζί γεύτηκαν τη ζεστασιά της φιλίας τους, τη δροσιά της αθωότητάς τους. Μαζί έγιναν θύματα Ενός Ονείρου Σιωπής και θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να αισθανθούν πως, τι κι αν κάποτε οι δρόμοι τους χώρισαν, οι πλευρές του τριγώνου που ζωγράφιζε η αγάπη τους θα ήταν για πάντα ενωμένες...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

«ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ ΠΟΤΕ», της Θάλειας Κουνούνη (2014)
(Παράλληλη Λογοτεχνία με το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου «Χωρίς Εσένα»)
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 352
Τιμή: 8,87 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Όλα ξεκινούν σε μία έπαυλη με μία τελετουργία. Εκείνος δεν περίμενε ποτέ πως ένα απλό πιόνι θα στοίχειωνε από εδώ και πέρα τη ζωή του. Η επιθυμία της αντιμέτωπη με τα σκοτάδια του. Οι ζωές τους προχωρούν παράλληλα κι εκείνος κάνει τα πάντα για να μην ενωθούν ποτέ. Άλλωστε, ποιος θα μπορούσε να γκρεμίσει τα τείχη που ύψωσαν οι τόσες ενοχές του παρελθόντος του; Κανείς.
Εκτός από τη δική του ανάγκη για λύτρωση. Τι περίεργο που κι αυτή ακόμη συμβάδιζε παράλληλα με τη δική της ανάγκη να τον τραβήξει στο φως... Εκείνη, μία γυναίκα παραδομένη στο φυλακισμένο πόθο της.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΕΜΑΘΕΣ. ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙΣ;
Ένα άλλο βιβλίο σε περιμένει...
Για πρώτη φορά δύο συγγραφείς ενώνουν τις πένες τους δημιουργώντας Παράλληλη Λογοτεχνία και έρχονται για να προσφέρουν στον αναγνώστη το απόλυτο μυστήριο κεντημένο με πάθος και έρωτα.»

«ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΔΩ Ή ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΑ», της Θάλειας Κουνούνη (2013)
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 544
Τιμή: 6,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια φορά κι έναν καιρό, πολλές φορές κι αμέτρητους καιρούς, με ήλιο ή με φεγγάρι, με ζέστη ή με κρύο, εδώ ή λίγο πιο πέρα, κοντά σε θάλασσα ή σε βουνό, μέσα σε κάστρα ή μέσα σε στάβλους, γεννιότανε ο άνθρωπος. Το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής.
Μα... Πως είναι δυνατό αυτό που μοιάζει τόσο απλό και εύκολο να θεωρείται το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής;
Πως είναι δυνατό αυτό που μοιάζει τόσο απλό και εύκολο κάποιοι άνθρωποι να μην μπορούν να το αποκτήσουν ποτέ;
Ναι, το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής!
Το μεγαλύτερο θαύμα για μια γυναίκα κι η μεγαλύτερη ανάγκη που θα έχει στη ζωή της. Γιατί μια γυναίκα, από τότε που κοριτσάκι θα ανακαλύψει τη φύση της, θα περιμένει τον έρωτα, έναν ιδανικό γάμο, όμως, περισσότερο απ' όλα, θα νιώσει ένα ξεχωριστό γαργαλητό στα σπλάχνα της που θα της ζητά να κρατήσει στην αγκαλιά της ένα μικρό μωράκι για να το νανουρίσει.
Μία κούκλα, δύο κούκλες, προσωρινά υποκατάστατα μέχρι να μεγαλώσει και να γίνει μάνα.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

«ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ», της Θάλειας Κουνούνη (2011)
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 464
Τιμή: 6,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Βράδυ του Ιούλη με χλωμό φεγγάρι. Ένας πατέρας κρατά ένα κοριτσάκι αγκαλιά και μπαίνει σε κάποιο κοιμητήριο. Λιγοστό το φως, δεν είναι σίγουρος... Ποιο αγγελούδι κρατά, αλήθεια; Και τα χρόνια περνούν και το φως λιγοστό και τα χρώματα τόσο πολλά. Χρώματα μιας ζωής! Ποιανής η ζωή, αλήθεια; Της Άλπεν ή της Ιωάννας; Κι αυτό δεν είναι απλώς ένα ερώτημα, απλά και ένα μεγάλο δίλημμα για το κορίτσι με τα τεράστια μπλε μάτια. Η Άλπεν ή η Ιωάννα πρέπει να πάρει μια απόφαση που χωρίς ένα μαγευτικό κι αληθινό έρωτα, χωρίς το αξεθώριαστο χρώμα της αγάπης, δε θα πάρει ποτέ. Κι αν γίνει αυτό, θα έχει στον καμβά της όλα τα χρώματα της ζωής της εκτός από ένα. Αυτό που έχει η ευτυχία...»

«ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ‘ΣΑΙ Σ’ ΑΓΑΠΩ»», της Θάλειας Κουνούνη (2010)
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 464
Τιμή: 6,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ιούλιος 1991, Λιμάνι Πειραιά. Μια περίεργη εξαφάνιση διαλύει μια ευτυχισμένη οικογένεια. Μάιος 2010. Εκείνος, ένας μοναχικός άνθρωπος. Εκείνη, μια πόρνη πολυτελείας. Η Βίβιαν πείθει τον Αποστόλη να δώσει ένα δείπνο γενεθλίων και να καλέσει κοντά του τα παιδιά του. Όμως, μετά το δείπνο αυτό, όλα αλλάζουν. Το παρελθόν βγαίνει στην επιφάνεια και δίνει μάχη με το μέλλον. Δύσκολη μάχη, με απώλειες. Πώς λες σε κάποιον που έχει φύγει ότι τον αγαπάς; Πού τον ψάχνεις; Πού τον γυρεύεις; Θέλεις να του το πεις, μα δεν είναι κοντά σου. Τι κάνεις; Απλώς κοιτάς ψηλά και ψιθυρίζεις: "Όπου και να 'σαι, σ' αγαπώ!" Και τότε νικητής δεν είναι το παρελθόν, μα ούτε και το μέλλον. Νικητής είναι μόνο το σήμερα!»

«ΚΡΑΤΑ ΜΕ… Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΑΛΠΑΡΕΙ», της Θάλειας Κουνούνη (2010)
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 432

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Είσαι άνθρωπος και είναι φυσικό να πονάς. . . Για τους δικούς σου λόγους, για τη δική σου ζωή, γι' αυτό που ζητάς και δεν έρχεται. . . Οχτώ διαφορετικοί άνθρωποι, οχτώ δαρμένες ψυχές, οχτώ διαφορετικά "ζητούμενα" παγιδεύονται σε μία σάλα από ένα μυστηριώδη άνθρωπο, μα ταυτόχρονα γι' αυτούς σανίδα σωτηρίας. . . Είναι πρόθυμος να τους δώσει ό,τι επιθυμούν, σε κάποιον ένα παιδί, σε κάποιον άλλο ένα παχυλό μεροκάματο, σ' άλλον ίσως τον ίδιο το θάνατο. . . Παίζει με τις ζωές τους και μέσα από έντονες συζητήσεις που αναζωπυρώνουν την αιώνια πάλη του καλού με το κακό κινεί τα νήματα για να ξεδιπλώσει τα μυστικά της ψυχής τους. . . Ποιος είναι; Γιατί το κάνει αυτό; Ίσως, αν ήξεραν τι τους περιμένει, αυτό που θα έλεγαν να ήταν: "Κράτα με. . . η Κιβωτός σαλπάρει". Κι εσύ, σαν άνθρωπος που επίσης πονά, θα ταξιδέψεις τώρα μαζί τους. Μπορείς να το αντέξεις;»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

«ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ», της Θάλειας Κουνούνη (2009)
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 332

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο άντρας της την αγαπάει, έχει δύο υπέροχα παιδιά, οικονομική ευχέρεια. Kι όμως, δεν είναι ευτυχισμένη. Την πληγώνει η αδιαφορία του και περισσότερο την πληγώνει που το ερωτικό στοιχείο στη ζωή της είναι πια ανύπαρκτο. Θέλει να δώσει ένα τέλος.

Το πετυχαίνει, σπρώχνοντας η ίδια τον άντρα της στην απιστία. Παίζει ένα βρόμικο παιχνίδι και, ταυτόχρονα, αισθάνεται πιο ερωτική από ποτέ. Πολύ σύντομα, θα ανακαλύψει ότι, με το τέλος αυτό, μια νέα ζωή την περιμένει· μια νέα ζωή που την ολοκληρώνει και την ανεβάζει ψηλά.

Στα σαράντα έξι της χρόνια, για πρώτη φορά, ανακαλύπτει τις δυνατότητές της, τοποθετώντας ταυτόχρονα τον έρωτα στην κορυφή. Το τέλος του γάμου της Άννας Σταματίου ήταν όχι μόνο η δική της αρχή στην επιτυχία, αλλά η αφορμή για χιλιάδες γυναίκες να σώσουν το δικό τους γάμο. Γυναίκες που την πίστεψαν, και διεκδίκησαν το δικαίωμά τους στον έρωτα, ακόμα κι όταν η ρουτίνα έχει το πάνω χέρι.

"Τα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Στο μυαλό μου στριφογύριζε διαρκώς το σενάριο που είχαν δημιουργήσει οι "ορμόνες" μου. Ήξερα την αρχή, αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ το τέλος. Ακόμα κι αν κατάφερνα να κλείσω λίγο τα μάτια μου, έβλεπα πάντα το ίδιο όνειρο. Εγώ κι ο Αλέκος σ έναν επίγειο παράδεισο, γεμάτο δέντρα και πρασινάδα, γυμνοί, με μόνο φύλλα αγριοσυκιάς να σκεπάζουν τη γύμνια μας, να κρατιόμαστε χέρι χέρι και να κόβουμε βόλτες κάτω από τα δέντρα. Ο Αλέκος δε μιλάει καθόλου σε όλο το όνειρο, εγώ όμως δεν το βουλώνω λεπτό. Δε θυμάμαι ακριβώς τι λέω, αλλά νομίζω ότι είμαι εκνευρισμένη για κάτι. Και, φυσικά, όταν περνάμε κάτω από τη μηλιά, να σου η Λένα με το φιδίσιο της κορμί, τυλιγμένη στα κλαδιά του δέντρου να μας κοιτάζει με τα πράσινα μάτια της. Εδώ εμφανίζεται και μια περίπτω­ση τερατομορφίας. Πώς ήταν οι κένταυροι με σώμα αλόγου και ανθρώπινη μορφή;
Ε, ένα τέτοιο πράγμα. Μόνο που εδώ εί­χαμε σώμα φιδιού και πρόσωπο θεάς! Κρατάει λοιπόν το "τέρας" για μένα ένα μήλο και το κουνάει επιδεικτικά μπροστά μου. Εγώ φυσικά το παίρνω και γυρνώντας προς τον άντρα μου του λέω: "Αγάπη μου, να σου καθαρίσω ένα μήλο;"»