Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

«ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΨΕΜΑΤΑ, ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ», της Σούλας Παπαλάμπρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΨΕΜΑΤΑ, ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ», της Σούλας Παπαλάμπρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 360
Τιμή: 15,28 €

            Είναι κοινό μυστικό πιστεύω, για όλους εμάς τους λάτρεις του βιβλίου, το γεγονός πως κάποιες φορές ορισμένα βιβλία μάς κεντρίζουν το ενδιαφέρον από τον τίτλο τους και μόνο, πριν ακόμα διαβάσουμε την υπόθεσή τους στο οπισθόφυλλο. Όταν δε, προστεθεί στον σαγηνευτικό τίτλο και ο υπότιτλος "μια αληθινή ιστορία" τότε το ενδιαφέρον μας κεντρίζεται ακόμα περισσότερο και όχι άδικα νομίζω. Αυτό ακριβώς αισθάνθηκα αντικρίζοντας το συγκλονιστικό βιβλίο της Σούλας Παπαλάμπρου από την Άνεμος Εκδοτική και διαβάζοντας τον πολλά υποσχόμενο τίτλο του «Ολόκληρα Ψέματα, Μισές Αλήθειες». Ένας τίτλος που μας βάζει σε σκέψεις καθώς, προσωπικά, θεωρώ πως κάθε ψέμα είναι ένα "ολόκληρο" ψέμα, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι αυτό, ενώ μια αλήθεια είναι κάποιες φορές δυνατό να μην μας αποκαλύπτεται ολόκληρη αλλά μόνο η "μισή", έτσι δεν είναι; Σκόπιμα μπορεί ένα μέρος της να αποκρύπτεται από φόβο να μην πληγωθεί αυτός που θα την μάθει, ή να μην υποστεί τις συνέπειες αυτός που θα την πει. Πόσο πρωτότυπος και βαρυσήμαντος τίτλος για ένα βιβλίο που βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία, την ιστορία της ίδιας της συγγραφέως, η οποία αν και αληθινή ξεπερνά ακόμα και την πιο ευρηματική φαντασία.
            Η συγγραφέας μέσα από μία μυθιστορηματική βιογραφία μας αφηγείται την απίστευτη, συγκλονιστική, αληθινή ιστορία δύο ανθρώπων ανώριμων και ανεύθυνων, του Άρη και της Ελπίδας, που έφεραν στον κόσμο τρία κορίτσια των οποίων η μοίρα ήταν προδιαγεγραμμένη από την γέννησή τους ακόμα, απλώς και μόνο εξαιτίας του φύλου τους. Ο ανεύθυνος και εγωκεντρικός πατέρας δεν δεχόταν ότι μπορεί ένα παιδί δικό του να είναι κορίτσι, κατά συνέπεια δεν υπήρχε καν στο μυαλό του η πιθανότητα να το αναγνωρίσει και να αναλάβει το μεγάλωμά του, όπως θα όφειλε. Από την άλλη, η ανώριμη και ανασφαλής νεαρή μητέρα, βιώνοντας τον απόλυτο έρωτα και την αρρωστημένη εξάρτηση στο αρρενωπό πρόσωπο του ερωτικού της συντρόφου, δεν δίσταζε να βάζει σε δεύτερη μοίρα κάθε ένα από τα νεογέννητα παιδιά της, προκειμένου να απολαμβάνει τα ψήγματα της ανειλικρινούς και φειδωλής αγάπης του. Τα κοινωνικά και οικονομικά υπόβαθρα των δύο νέων ήταν τελείως διαφορετικά και ασυμβίβαστα μεταξύ τους, όπως και οι οικογένειές τους, κάτι που δεν βοηθούσε ώστε να υπάρξει κάποια συμβιβαστική, δίκαιη λύση, παρά μόνο η αναγκαστική προσφυγή στην υιοθεσία των βρεφών.
            Υπάρχει μια έκφραση που λέει «το χάσιμο του ενός είναι κέρδος του άλλου» και στην περίπτωση της ιστορίας μας αυτό ίσχυε απόλυτα, καθώς και τα τρία νεογέννητα κορίτσια υιοθετήθηκαν από άτεκνες οικογένειες που ήθελαν διακαώς να αποκτήσουν δικό τους παιδί αλλά δεν μπορούσαν. Έτσι, μέσα στην ατυχία τους τα τρία βρέφη στάθηκαν τυχερά καθώς βρήκαν θετούς γονείς, "γονείς της καρδιάς" όπως πολύ σωστά τους αποκαλεί η συγγραφέας, που τα λάτρεψαν, τα έβαλαν στη ζωή και στην καρδιά τους και τους παρείχαν πολύ περισσότερα σε υλικό και ψυχικό επίπεδο από όσα θα μπορούσαν ποτέ να λάβουν από τους "ακατάλληλους" βιολογικούς γονείς τους. Ταυτόχρονα με την πράξη υιοθεσίας, φυσικά, διαγράφηκε οποιαδήποτε σχέση των παιδιών με τους γεννήτορές τους και οι θετοί γονείς τους προσπάθησαν να κρατήσουν το γεγονός επτασφράγιστο μυστικό. Για όλους τους ανθρώπους που μεγαλώνουν με τους βιολογικούς τους γονείς κάποια σχόλια τετριμμένα, χιλιοειπωμένα και φαινομενικά ασήμαντα – όπως η κλασσική ερώτηση ή διαπίστωση σε ποιόν μοιάζει το παιδί, ή η περιπέτεια της γέννησής του – δεν τυγχάνουν ιδιαίτερης προσοχής. Όταν, όμως, αυτά τα πολύ συνηθισμένα για άλλους σχόλια απουσιάζουν συστηματικά και επιμελώς από μια οικογένεια, όπως και η οποιαδήποτε φυσιογνωμική ομοιότητα με τους γονείς και το συγγενικό περιβάλλον, τότε μπορούν να εγείρουν δίκαια ερωτήματα και επικίνδυνες απορίες σε ένα εύστροφο παιδικό μυαλό. Και επειδή ισχύει απόλυτα το ρητό «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» κάποια φορά, με κάποιο τρόπο και σε ανύποπτη χρονική στιγμή το επτασφράγιστο μυστικό της υιοθεσίας θα αποκαλυφθεί. Πώς, όμως, είναι προτιμότερο να γίνει αυτή η αποκάλυψη ώστε να προστατευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο η αθώα και ευαίσθητη παιδική ψυχή; Και ποιά θα είναι η αντίδραση του υιοθετημένου παιδιού προς τους γονείς της καρδιάς του και προς τους βιολογικούς του γονείς, αν τελικά τους ανακαλύψει;
            Πολλά τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί που δημιουργούνται σε μία τέτοια περίπτωση και η Σούλα Παπαλάμπρου μας παρουσιάζει με περισσή ευαισθησία και ακρίβεια τις διάφορες περιπτώσεις αποκάλυψης ενός τέτοιου μυστικού και τις συνέπειες που μπορούν να υπάρξουν στο ίδιο το παιδί και τους γονείς του, θετούς και βιολογικούς. Μέσα από την δική της επώδυνη εμπειρία, αλλά και την βαθιά αίσθηση δικαιοσύνης και ανταπόδοσης της αγάπης προς εκείνους που της την χάρισαν απλόχερα, μας ξεναγεί στους ψυχισμούς, τις σκέψεις, τους φόβους και τις αγωνίες όλων των ηρώων του βιβλίου της. Άνθρωποι πραγματικοί οι οποίοι άλλοτε επιδεικνύουν σθένος, δύναμη, αποφασιστικότητα, δικαιοσύνη και μεγαλοψυχία, άλλοτε επικεντρώνονται μόνο στον εαυτό τους και το ανεύθυνο και εγωκεντρικό "σύμπαν" μέσα στο οποίο επιμένουν να στροβιλίζονται, άλλοτε πεισμώνουν, θυμώνουν και αγνοούν οτιδήποτε πέρα από τον προστατευμένο μικρόκοσμό τους και άλλοτε μετανιώνουν, ψέγουν τον εαυτό τους, τα πάθη, τις αδυναμίες και τα ασυγχώρητα λάθη τους και αποτραβιούνται για να γλείψουν τις ανίατες "πληγές" τους.
            Η συγγραφέας, μέσα από τον δικό της προσωπικό αγώνα αναζήτησης των ριζών της, μας παρασύρει σε ένα υπέροχο, αληθινό και συγκινητικό ταξίδι, μας διηγείται ανθρώπινες περιπέτειες που αν και μοιάζουν με μυθεύματα είναι απόλυτα αληθινές και μας αποδεικνύει πως ένα παιδί μπορεί να είναι ο πιο αδέκαστος κριτής με το αλάθητο ένστικτό του, το οποίο γνωρίζει πως την άδολη αγάπη, την συνεχή φροντίδα και την αληθινή ευτυχία δεν μπορεί ποτέ κανείς να την αγνοήσει, να την λησμονήσει, να την αντικαταστήσει ή να την διαγράψει από την μνήμη  και την καρδιά του. Αξίζουν πολλά και θερμά συγχαρητήρια στην Σούλα Παπαλάμπρου για το εξαιρετικό βιβλίο της «Ολόκληρα Ψέματα, Μισές Αλήθειες», για την πορεία του οποίου της εύχομαι καλή επιτυχία και, κυρίως, να εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε, να συμβάλλει ώστε να "φτάσει" η αστείρευτη αδερφική αγάπη τον τελικό "προορισμό" της!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Άρης, ένας ανεύθυνος άντρας, και η Ελπίδα, μια ανώριμη γυναίκα, έγιναν γονείς τριών παιδιών, που για κακή τους τύχη ήταν και τα τρία κορίτσια. Το φύλο τους ήταν αυτό που καθόρισε το μέλλον τους.
Τρεις οικογένειες, έχοντας περίσσευμα αγάπης, αγκάλιασαν αυτά τα παιδιά, καθεμία χωριστά, και τα μεγάλωσαν όσο πιο καλά μπορούσαν. Τα άδεια μέχρι τότε σπίτια τους γέμισαν παιδικές φωνές και χαμόγελα.
Όσο τα χρόνια περνούσαν χαρούμενα και ευτυχισμένα τόσο ο φόβος της αποκάλυψης του μυστικού της υιοθεσίας μεγάλωνε. Τίποτα όμως δεν μένει κρυφό.
Η Μαρίνα, το τρίτο παιδί, ξεκινά να ενώσει τα χαμένα κομμάτια του παζλ της ζωής της. Πολλά τα κομμάτια, όμως το πιο σημαντικό δεν το έχει ακουμπήσει ακόμη, κι ας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Θα της επιτραπεί να το ολοκληρώσει ή θα μείνει το παζλ μισοτελειωμένο;
Είναι κακό να πεις σε ένα παιδί «δεν σε γέννησα εγώ»; Θα σε απορρίψει; Ποιος λέει πως όταν μεγαλώνεις με αγάπη εγκαταλείπεις τους θετούς σου γονείς; Ποιος λέει πως η γυναίκα που σε μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια σταματάει να είναι η μητέρα σου αν γνωρίσεις την αλήθεια;
Θα σου το πω εγώ, ένα υιοθετημένο παιδί: ποτέ! Η αλήθεια λυτρώνει…»

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

«Ο ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗΣ», του Τζακ Λόντον – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Ο ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗΣ», του Τζακ Λόντον – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Καρακώτσογλου
Σελίδες: 336
Τιμή: 13 €

          Παρά το γεγονός ότι την ομώνυμη ταινία της Disney με τον Ethan Hawke την έχω δει τουλάχιστον καμιά δεκαριά φορές, δεν είχε τύχει ποτέ να διαβάσω το πασίγνωστο βιβλίο του Τζακ Λόντον πάνω στο οποίο αυτή βασίστηκε. Πολύ πρόσφατα πήρα στα χέρια μου το βιβλίο «Ο Ασπροδόντης» των εκδόσεων Καρακώτσογλου, μία σκληρόδετη έκδοση πολύ προσεγμένη και με εξαιρετική μετάφραση, θέλω να πιστεύω, ολόκληρου του αρχικού κειμένου, χωρίς περικοπές. Ένα βιβλίο που έχει περάσει στη συνείδηση των περισσοτέρων από εμάς ως παιδική-νεανική λογοτεχνία, καθώς ο κύριος ήρωάς του είναι ένας γκρίζος λύκος, αλλά στην πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό αφού μπορούν να το διαβάσουν και να το λατρέψουν αναγνώστες όλων των ηλικιών. Ο πολυγραφότατος και αγαπημένος συγγραφέας του μας έχει χαρίσει πολλά αριστουργήματα στη σύντομη ζωή του, ένα έργο ογκώδες και σημαντικό, με τον «Ασπροδόντη» να είναι ίσως το πιο ξεχωριστό και αγαπημένο αλλά και μοναδικό στο είδος του. Η διαχρονικότητά του είναι αδιαμφισβήτητη, αν σκεφτούμε ότι πρωτοεκδόθηκε το 1906 και παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο αλλά και αντιπροσωπευτικό δείγμα λογοτεχνικής προσέγγισης του άκρως παρεξηγημένου και διεθνώς απειλούμενου είδους του λύκου, του προγόνου των τόσο αγαπητών κατοικίδιων μας, των σκύλων.
          Η ιστορία μας ξεκινά στις άγριες, αφιλόξενες και παγωμένες περιοχές της Αρκτικής, όπου δύο άντρες –μαζί με έναν άψυχο σύντροφό τους κλεισμένο μέσα σε μια ξύλινη κάσα– ταξιδεύουν με ένα έλκηθρο που το σέρνουν έξι σκυλιά και προσπαθούν να διασχίσουν μία μεγάλη απόσταση ακατοίκητης περιοχής ώστε να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους. Οι μέρες είναι εξαιρετικά μικρές και διαρκούν από τις εννέα το πρωί μέχρι τις τρεις το απόγευμα, ενώ οι δύο άντρες προσπαθούν μάταια να προστατεύσουν τον εαυτό τους, τα σκυλιά τους και το μακάβριο φορτίο τους από τις συντονισμένες και ολοένα πιο τολμηρές επιθέσεις μιας αγέλης εξαγριωμένων από την πείνα λύκων. Ο αδυσώπητος νόμος της Φύσης και της συγκεκριμένης Ερημιάς της Αρκτικής είναι σαφώς «η επιβίωση του ισχυρότερου» και όταν οι εξαγριωμένοι λύκοι διαθέτουν ένα παμπόνηρο θηλυκό που κατά το ήμισυ είναι σκύλος, τότε τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο για τους απροστάτευτους από την άγρια φύση συνταξιδιώτες. Ένα προς ένα τα ανυποψίαστα σκυλιά τους παρασύρονται μακριά από τη φωτιά και την προστασία των αφεντικών τους και, ακολουθώντας την «παιχνιδιάρα» λύκαινα, γίνονται τροφή για τους λύκους οι οποίοι διαφορετικά θα πέθαιναν από την ασιτία. Η πείνα, η ορμέφυτη πιεστική ανάγκη ενός ζωντανού οργανισμού να τραφεί για να επιβιώσει, δε γνωρίζει όρια, νόμους ή ηθικές αρχές. Εδώ υπερισχύει ο υπέρτατος νόμος της ζούγκλας «ο θάνατός σου η ζωή μου» και οι άγριοι λύκοι ξέρουν καλά πώς να επιβιώνουν και πώς να ακολουθούν τους δικούς τους απαράβατους νόμους.
          Ο συγγραφέας μάς ξεναγεί σε έναν άγριο, συναρπαστικό αλλά και τόσο θαυμαστό κόσμο, αυτόν της κοινωνίας των λύκων. Ο Ασπροδόντης, ο γιος της πονηρής λύκαινας που οι ινδιάνοι είχαν εξημερώσει και ονομάσει Κίτσε, γίνεται ο ξεναγός μας σε αυτήν τη συγκλονιστική, άγρια αλλά ανείπωτα όμορφη περιπλάνησή του στις χιονισμένες εκτάσεις των δασών της Αρκτικής και στην πολυτάραχη ζωή του. Από τη στιγμή που γεννήθηκε γνώρισε τη στοργή και την αγάπη της μητέρας του και την πατρική, συγκρατημένη φροντίδα του πατέρα του, του Μονόφθαλμου, ενός ηλικιωμένου λύκου. Στα γονίδιά του υπήρχαν κατά το ένα τέταρτο αυτά του σκύλου από την Κίτσε, ώστε να του δίνουν τη δυνατότητα να σκέφτεται λίγο διαφορετικά από τους υπόλοιπους λύκους, αλλά και ταυτόχρονα να έχει μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα και ικανότητα εξημέρωσης από ότι οι «ατόφιοι αντιπρόσωποι» της ράτσας του. Ο Ασπροδόντης μαθαίνει τον κόσμο, τη φύση, το κυνήγι και το κυρίαρχο ένστικτο αυτοσυντήρησης δίπλα στη μητέρα του που τον εκπαιδεύει και τον προετοιμάζει διαρκώς. Η ώρα που θα αποχωριστούν οι δυο τους δεν αργεί και ο Ασπροδόντης πλέον ανήκει στον δικό του προσωπικό «θεό», τον ινδιάνο με το όνομα «Γκρίζος Κάστορας». Η ζωή του δεν είναι καθόλου εύκολη, καθώς διαπιστώνει από νωρίς ότι ο «θεός» του τού επιβάλλεται με τα ξύλα, τις πέτρες και τα τουφέκια, ενώ συχνά το κρέας που του δίνει συνοδεύεται από δυνατές ξυλιές. Στον ινδιάνικο καταυλισμό και τη νέα του οικογένεια, ο νεαρός σκύμνος αγωνίζεται να επιβιώσει όχι όπως τον προστάζει το άγριο και ανυπότακτο ένστικτό του –το οποίο οφείλει να τον προετοιμάσει επαρκώς για την επιβίωσή του στην Ερημιά– αλλά όπως του υπαγορεύει ο άνθρωπος ο οποίος του έχει επιβληθεί, μέσα από την επίδειξη της ανωτερότητάς του και της επικράτησής του στην Φύση.
          Ο αξεπέραστος Τζακ Λόντον πλάθει ένα μυθιστόρημα αλησμόνητο, γεμάτο από συναισθήματα, ανθρωπιά, θάρρος, καρτερικότητα και αυτοσυγκράτηση, πίστη, γενναιότητα και δύναμη, αλλά και πραγματική ανιδιοτελή αγάπη και αφοσίωση. Όλα αυτά τα αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά τα επιδεικνύει ένας λύκος, κυρίως αυτός, και όχι οι άνθρωποι-χαρακτήρες του βιβλίου όπως ίσως θα περιμέναμε. Γιατί ο Ασπροδόντης είναι ένα αγέρωχο, περήφανο και νοήμον ζώο το οποίο γνωρίζει πώς να επιβιώσει στην άγρια Φύση, πώς να εξασφαλίσει την τροφή του, πώς να υπομείνει τη σκλαβιά και την ανείπωτη σκληρότητα των «πολιτισμένων» ανθρώπων με στωικότητα και εγκαρτέρηση, πώς να επιβληθεί και να επικρατήσει στο είδος του και στους εχθρούς του, αλλά και πώς να ανταποδώσει την καλοσύνη, την αγάπη, την πίστη και την αφοσίωση που θα του δείξουν αυτοί που θεωρεί «θεούς» του, δίνοντας ακόμα και την ίδια τη ζωή του για να το αποδείξει. Ένα ανεπανάληπτο, αριστουργηματικό κλασσικό βιβλίο το οποίο αξίζει να διαβαστεί από όλους!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Ασπροδόντης είναι ένα μυθιστόρημα από τον Αμερικανό συγγραφέα Τζακ Λόντον που αφηγείται τις περιπέτειες ενός μικρού λύκου στον παγωμένο αρκτικό κόσμο που από μικρό κουτάβι πλησίασε τους ανθρώπους, οι οποίοι του πρόσφεραν προστασία, ζεστασιά και τροφή.
Σιγά-σιγά εγκαταλείπει τον κόσμο της άγριας φύσης και υποτάσσεται σε αυτούς. Σύντομα όμως θα γνωρίσει τον βίαιο κόσμο των άγριων ζώων και τον εξίσου βίαιο κόσμο των ανθρώπων.
Η δύναμη της περιγραφής και η περίτεχνη πλοκή κάνουν το μυθιστόρημα αυτό μια συναρπαστική περιπέτεια, δικαιώνοντας τη φήμη του Τζακ Λόντον σαν έναν από τους δημοφιλέστερους πεζογράφους.»

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

Συνέντευξη με τους ΜΑΡΙΝΑ & ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Μαρίνα και Γιάννης Αλεξάνδρου
            Ένα πολύ αγαπημένο, πολυγραφότατο και ευρέως καταξιωμένο ζεύγος στη ζωή και στη συγγραφή αποτελούν οι Μαρίνα και Γιάννης Αλεξάνδρου. Πολλά από τα βιβλία τους με έχουν "ταξιδέψει" αναγνωστικά κατά καιρούς με πρώτο και εξαιρετικά αγαπημένο μου το «Απλά Σ’ Αγαπώ», ενώ αξέχαστο μου έχει μείνει και το συναρπαστικό «Τα Παλάτια Του Βοσπόρου». Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη το νέο τους, ολοκαίνουριο βιβλίο «Δύο Άλλοι Κόσμοι», καθώς και το «Για Μια Ελπίδα» το οποίο αποτελεί ανατύπωση και διασκευή δύο παλαιότερων μυθιστορημάτων τους. Με αφορμή, λοιπόν, την έκδοση του νέου τους βιβλίου οι αγαπητοί συγγραφείς είχαν την καλοσύνη να απαντήσουν στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» με τον δικό τους γλαφυρό και άμεσο τρόπο. Τους ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσαν, τους εύχομαι καλή επιτυχία στο τελευταίο τους πόνημα «Δύο Άλλοι Κόσμοι», όπως και σε κάθε άλλο έργο τους, και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις τους ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την Μαρίνα και τον Γιάννη Αλεξάνδρου!

1) Αγαπητοί κυρία και κύριε Αλεξάνδρου, μας έχετε ήδη χαρίσει πολλά εξαιρετικά βιβλία σας, τα περισσότερα δε από αυτά από κοινού, με πιο πρόσφατο το νέο σας μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Λιβάνη με τίτλο «Δύο Άλλοι Κόσμοι». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Η Μαρίνα ξεκίνησε πριν από είκοσι και περισσότερα χρόνια όταν ο Γιάννης έλειπε μερικούς μήνες για δουλειά στη Σαουδική Αραβία. Έγραψε δυο-τρεις μικρές ιστορίες για να γεμίσει το χρόνο της. Όταν ο Γιάννης γύρισε και τις διάβασε, την παρότρυνε να αρχίσει να γράφει συστηματικά. Και η Μαρίνα έγραφε και έγραφε και ο Γιάννης ήθελε και ήθελε να βάλει τα δικά του, αυτά που είχε ζήσει στη Μέση Ανατολή…. και το βιβλίο ήταν «Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου» τελικά… όπως και όλα τα επόμενα… 

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η Μαρίνα αρχίζει να γράφει ό,τι σκεφτεί, ανακατεμένες σκηνές, χαρακτήρες και δράση. Αφού γράψει σαράντα-πενήντα σελίδες φωνάζει το Γιάννη και του τις διαβάζει. Μόλις τελειώσει του ζητάει να τη βοηθήσει να βγει μια πλοκή που να συμπεριλαμβάνονται όλα τα ανακατεμένα. Τότε αρχίζει ο καυγάς που διαρκεί μερικές ώρες και τελειώνει όταν έχει "δέσει η σούπα" και έχει καθοριστεί η βασική πλοκή, η βασική ιδέα, οι βασικοί χαρακτήρες.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών, κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας, καθώς επίσης και πόσο εύκολη είναι η συγγραφική σας συνύπαρξη;

Ο μεγαλύτερος διηγηματογράφος όλων των εποχών, ο Τσέχωφ, ήταν γιατρός επιδημιολόγος και ο μεγαλύτερος μυθιστοριογράφος, ο Ντοστογιέφσκι, σπούδασε μηχανικός σε στρατιωτική ακαδημία. Εμείς δεν έχουμε ούτε το ένα δέκατο από το ταλέντο τους. Τους μοιάζουμε, όμως, γιατί η Μαρίνα έχει τελειώσει σχολή καλών τεχνών και ο Γιάννης είναι μηχανικός. Η συγγραφική μας συνύπαρξη είναι πολύ εύκολη γιατί περνάμε καλά γράφοντας και πολύ δύσκολη γιατί όλο τσακωνόμαστε για τη διαμόρφωση της υπόθεσης.
  
4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ σε βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Για τη δουλειά μας (την τεχνική εταιρεία μας) έχουμε ταξιδέψει σε πολλά μέρη, έχουμε γνωρίσει ενδιαφέροντες ανθρώπους, έχουμε ακούσει πολλές ιστορίες από αυτούς και ό,τι μας άγγιξε το μεταφέραμε στο χαρτί.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η κοινωνική πραγματικότητα και η Ιστορία. Θεωρείτε, ίσως, ότι η ζωή και η Ιστορία αποτελούν σημαντικές "πηγές ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Ο Σαίξπηρ είχε πει: «το μεγαλύτερο θέατρο είναι η ζωή». Η ιστορία πάλι η ζωή είναι.
Και ένας συγγραφέας, δύο στη περίπτωσή μας, πρέπει να προσπαθήσει να αντιγράψει τη ζωή έστω και λίγο, αν θέλει να καταφέρει κάτι.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Επιστημονικότητα στη συγγραφή δεν υπάρχει. Μας θυμίσατε βέβαια τον τίτλο μιας παλιάς ιταλικής κινηματογραφικής επιτυχίας «Pane, Amore e Fantasia». Μήπως, λοιπόν, δώσουμε στη συγγραφή τη δική μας ένα αντίστοιχο τίτλο «Ιστορία, Έρωτας και Φαντασία»!

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η Μαρίνα κάθεται και λέει: «τώρα θα γράψω» και ξεκινάει χωρίς να έχει κάτι στο μυαλό της και γράφει αυθόρμητα ή και αυτόματα. Ο Γιάννης σκέπτεται, ανοίγει εγκυκλοπαίδειες, ψάχνει στο διαδίκτυο. Γράφει με το μυαλό, ενώ η Μαρίνα με τη καρδιά.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Ε, εδώ πλεονεκτούμε γιατί έχει εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Άμα συμφωνήσουμε τελείωσε, προχωράμε.

9) Από τα πολυάριθμα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Πάντα ο Βενιαμίν συγκεντρώνει την αδυναμία των γονιών. Έτσι και εμείς έχουμε αδυναμία στο τελευταίο μας βιβλίο. Το «Δύο Άλλοι Κόσμοι» ξεκίνησε σαν ένα μεγάλο στοίχημα ζωής δύο συμφοιτητών από δύο άλλους κόσμους. Ο κόσμος του γιου ενός φτωχού μετανάστη και ο κόσμος ενός πλουσιόπαιδου συναντώνται, αφού βρέθηκαν συμφοιτητές στη Νέα Υόρκη. Είναι σε αδρές γραμμές μια αληθινή ιστορία.

10) Οι συγγραφείς Μαρίνα και Γιάννης Αλεξάνδρου βρίσκουν το χρόνο να διαβάζουν και για δική τους ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο τους; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστες και γιατί;

Η Μαρίνα διαβάζει μοντέρνα ξένη και ελληνική λογοτεχνία και ο Γιάννης είναι κολλημένος με τη κλασική λογοτεχνία του 19ου αιώνα.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Ό,τι μας ενθουσιάζει μας επηρεάζει. Μπορεί να είναι μια σκηνή από ένα θεατρικό έργο που θα δούμε, μια σελίδα από ένα βιβλίο, τα λόγια ενός τραγουδιού, ή η αυθόρμητη εξομολόγηση ενός αναγνώστη.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει, το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

Όχι ένα ούτε δύο αλλά πολλά ζηλεύουμε και θαυμάζουμε, αλλά δεν ονειρευόμαστε να τα είχαμε συγγράψει γιατί ξέρουμε ότι με τα όνειρα δεν γίνεται κανείς καλύτερος.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Εμάς τα ταξίδια μας γίνανε βιβλία και προσπαθούμε, αν μπορέσουμε έστω και λίγο, να "διευρύνουμε τους ορίζοντες" των αναγνωστών μας.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Κάθε συγγραφέας, μικρός ή μεγάλος, είναι φυλακισμένος στον εαυτό του. Από τον εαυτό του πηγάζει το έργο του, ο εαυτός του καθορίζει το έργο του και δεν μπορεί να ξεφύγει με τίποτα, αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Πιστεύουμε ακράδαντα πως από το βιβλίο μας πρέπει να βγαίνει ένα ηθικό δίδαγμα και όποιος το τελειώσει να έχει μάθει κάτι όμορφο.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Ο κάθε ισορροπημένος άνθρωπος ζητάει τη "φυγή" από τη καθημερινότητά του, ακόμα και αν ζει στο παράδεισο. Και αυτή τη φυγή, δηλαδή το όνειρο, θέλουμε και προσπαθούμε να δώσουμε στους αναγνώστες μας.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Αδιόρθωτα αισιόδοξοι πάντα και από την αρχή! Βέβαια παλεύουμε σκληρά να βγάλουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και θεωρούμε καθήκον μας να δώσουμε στους αναγνώστες μας ένα βιβλίο γεμάτο «Pane, Amore e Fantasia».

18) Εσείς, με  την ευρεία έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να διαβάζουν καλά βιβλία, να προσπαθούν να γράφουν και να ονειρεύονται.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Δύο Άλλοι Κόσμοι», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Κάθε χρόνο ένα καινούργιο βιβλίο έκπληξη.

Βιογραφία της Μαρίνας και του Γιάννη Αλεξάνδρου:

O Γιάννης και η Mαρίνα Aλεξάνδρου γεννήθηκαν στην Aθήνα. Mόλις παντρεύτηκαν, έβαλαν μπροστά την τεχνική εταιρεία που έχουν, στην οποία εργάζονται μαζί μέχρι σήμερα. Oι δυο τους έχουν έναν γιο.
O Γιάννης σπούδασε μηχανολόγος ηλεκτρολόγος στο Πολυτεχνείο του Άαχεν στη Γερμανία και έκανε διδακτορικό στους αυτοματισμούς στο Πολυτεχνείο του Mιλάνου. Mιλάει γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και αγγλικά.
H Mαρίνα σπούδασε διακόσμηση στη Σχολή Bακαλό στην Aθήνα και στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών του Mιλάνου. Mιλάει γαλλικά και ιταλικά. Ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς 2008» του περιοδικού Life & Style.
Tο πρώτο τους μυθιστόρημα, «Tο Mυστικό της Eρήμου», κυκλοφόρησε το 1996, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Από τις εκδόσεις μας κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία τους «Το Μυστικό της Παλιάς Αυλής», «Το Μαγικό Ταξίδι», «Παραμύθι ο Έρωτας», «Aπό την Aνατολή στη Δύση», «Aπλά Σ’ Aγαπώ», «Παλάτια του Bοσπόρου», «Το Πετράδι της Ιωνίας», «Άξενος Πόντος», «Το Κύμα του Έρωτα», «Το Σπίτι του Κάμπου», «Το Λουλούδι της Λίμνης», «Συναντηθήκαμε στο Τρένο» (ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Στο Όνομα της Αγάπης, Ζήσε Μαζί μου, Το Κλειδί της Εδέμ) και «Για Mια Ελπίδα» (ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Το Χάραμα Mιας Ελπίδας και Η Γη της Ελπίδας), καθώς και τα βιβλία της Μαρίνας «Η Βαθιά Πολυθρόνα» (συλλογή παραμυθιών) και «Επιστροφή στις Παλιές Αγάπες».

Για περισσότερες πληροφορίες για τους συγγραφείς Μαρίνα και Γιάννη Αλεξάνδρου, καθώς και για το συνολικό συγγραφικό τους έργο επισκεφτείτε το επίσημο προφίλ τους στο site των εκδόσεων Λιβάνη, στον ακόλουθο σύνδεσμο:

Βιβλιογραφία της Μαρίνας και του Γιάννη Αλεξάνδρου:

«ΔΥΟ ΑΛΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ»
Εκδόσεις: Λιβάνη (2016)
Σελίδες: 432
Τιμή: 13,95 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Διονύσης, ένας ισχυρός χρηματιστής στη Νέα Υόρκη, και ο Πέτρος, επιχειρηματίας στην Ελλάδα, μπαίνουν στο σκοτεινό μονοπάτι του ανταγωνισμού και της ζήλιας, με αφορμή ένα στοίχημα. Ρίχνονται σε μια μονομαχία χωρίς όρια, που καθορίζει τη ζωή τους. Ποιος θα γίνει πιο πετυχημένος και δυνατός; Δεν τους σταματά τίποτα μπρος στον στόχο. Στο πέρασμά τους αφήνουν θύματα...
Η Άνδρια και η Νάντια μένουν στο περιθώριο. Ανώφελα τους αγαπούν, τους ποθούν, τους μισούν και τα δίνουν όλα…
Από την κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη, τις βουνοκορφές της Πελοποννήσου και τα γαλανά ακρογιάλια, τα αισθήματα συγκλονίζουν. Μια κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά φουντώνει την αντιπαράθεση, με αποκορύφωμα μια σκληρή δικαστική διαμάχη, όπου το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και το FBI κυριαρχούν. Παράλληλα, η Μαφία στα πλοκάμια της σφίγγει τα παιδιά τους. Είναι νέοι, ερωτευμένοι και μέσα από περιπέτειες τελικά βγαίνουν αδιάφθοροι.
Η δημιουργία ενός οικολογικού πάρκου τούς οδηγεί στην Πελοπόννησο. Φτάνουν στη Μονεμβασιά, όπου σε ένα βενετσιάνικο κάστρο ανακαλύπτουν μια ιστορία όμοια με αυτήν του Διονύση και του Πέτρου, στην Αναγέννηση. Οι ήρωες είναι γοητευτικοί, ακαταμάχητοι και ευάλωτοι. Η αγάπη, ο φθόνος και ο ανταγωνισμός οδηγούν τις καταστάσεις στα άκρα.
Ταξιδεύουμε μαζί τους, μέχρι το φως να νικήσει το σκοτάδι και να φανεί το ουράνιο τόξο…»


"Την κοίταξε στα μάτια τόσο διεισδυτικά, σαν να έψαχνε την ψυχή της.
― Δε σκοπεύω να σε μοιραστώ με κανέναν. Δε σε διεκδικώ, σε έχω, γλυκιά μου, όπως με έχεις και εσύ… Το βλέμμα σου ουρλιάζει, θέλω να βγάλω το σκοτάδι από εκεί μέσα. Έσκυψε πάνω της και έγιναν ένα.
Η πλώρη του σκάφους έσκιζε τα κύματα. Της έδωσε το τιμόνι και εκείνη ενθουσιάστηκε. Το φεγγάρι τούς βρήκε αγκαλιασμένους να κοιτούν το φωτεινό του αυλάκι. Βελούδινη η νύχτα, με το κυματάκι να χτυπά στην καρίνα του ιστιοπλοϊκού.
― Έχουμε εντολές να σας οδηγήσουμε στο FBI για ανάκριση. Κατηγορείστε για εξαπάτηση του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, είπαν οι πράκτορες δείχνοντας το ένταλμα. Σε λίγο βρίσκονταν όλοι μαζί στα άδυτα των μυστικών υπηρεσιών. Τον ζόρισαν πολύ.
Τον προσκάλεσε στον τρύγο. Η Ερατώ, με γυμνά τα πόδια, μπήκε στο πατητήρι. Ήταν ζουμερή όσο τα σταφύλια της. Όμως δεν την κοιτούσε κρυφά μόνο ο κυβερνήτης, αλλά και ένας αϊτός, ο Μανιάτης πειρατής. Εκείνη έδωσε στον Βενετσιάνο το καλύτερο τσαμπί και, παίρνοντας με τα δάχτυλά της μια ρώγα σταφύλι, δάγκωσε τη μισή, ενώ την άλλη μισή την έβαλε στα χείλη του."

«ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ»
Εκδόσεις: Λιβάνη (2016)
Σελίδες: 640
Τιμή: 11,61 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Το Χάραμα Μιας Ελπίδας και Η Γη της Ελπίδας.
Έρωτας, λάμψη, περιπέτειες, άγρια πάθη στις ιστορίες δυο νέων γυναικών. Κοινό στοιχείο τους η Αυστραλία.
Η Σοφία και ο Δημήτρης ταξίδεψαν με το ίδιο καράβι στη μακρινή ήπειρο το 1920. Διέσχισαν τους ωκεανούς σε ένα ταξίδι που θα άλλαζε τη ζωή τους. Εκείνος στην πρώτη θέση, γόνος γνωστής οικογένειας, επιθυμούσε να ξεφύγει από τα πολιτικά μίση. Εκείνη, κάτω στα αμπάρια, απελπιστικά φτωχή, λαχταρούσε να γλιτώσει από τη μιζέρια και να σώσει τα αδέρφια της. Η μοίρα τούς ένωσε και αγαπήθηκαν δυνατά, αν και ανήκαν σε άλλους κόσμους.
Πορεύτηκαν μαζί, με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής.
Η Μαρία και η Χριστίνα, απόγονοί τους, επιστρέφουν σήμερα στην Ελλάδα. Ο έρωτας τις αγκαλιάζει και μέσα από αυτόν κερδίζουν το χαμογελαστό πρόσωπο της ζωής.
Στο θεσσαλικό κάμπο, ένα μυστήριο δένει το μεγαλοκτηματία Λάμπη με τους κληρονόμους του. Ποια η σχέση της νεαρής Ελληνοαυστραλέζας με τον Νίκο; Τι φοβούνται; Ποια κρυμμένα μυστικά τούς κυνηγούν; Τι έψαχνε ο Λάμπης τρέχοντας πάνω στο άλογό του; Ποια είναι η Ελένη και το πέπλο μυστηρίου που τη σκεπάζει; Το άγνωστο και τα δυνατά πάθη κυριαρχούν στον κάμπο, εκεί όπου η γη έχει ανάσα, έχει ψυχή...
Το βλέμμα της Σοφίας αγρίεψε. Ανακατεύτηκαν τα σωθικά της και υψώνοντας τα μάτια στον ουρανό έσφιξε τις γροθιές, ενώ μια βουβή κραυγή βγήκε από τα στήθη της.
«Εσύ εκεί πάνω δε μας βλέπεις; Δε μας λυπάσαι;» Έμπηξε τα νύχια στις παλάμες και αποφάσισε.
«Θα βγω σώα από αυτό το πλοίο, δε θα χάσω τα λογικά μου, θα νικήσω τη ζωή».
Έτσι όπως ατένιζε ψηλά, είδε στο πάνω κατάστρωμα έναν νέο να κοιτάζει προς τα κάτω. Φορούσε λευκό σακάκι και στο χέρι κρατούσε ένα πούρο.
Ήταν ψηλός, απόλυτα ξεχωριστός, όμορφος! «Οπτασία είναι», σκέφτηκε, «δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...»
Προχωρούσε με το άλογο και το κορμί της είχε γίνει ένα με το ζώο. Το φεγγάρι τούς συντρόφευε.
– Είσαι μαζί μου; τη ρώτησε. Δίπλα μου; Στα λάθη και στις επιτυχίες; Ήταν γεννημένος αρχηγός και εκείνη θα θυσίαζε τα πάντα για την αγάπη του.
– Κατάλαβα, έκανε ειρωνικά ο Λάμπης, θέλεις να σε παρακαλέσουν. Χάσιμο χρόνου! Κρίμα, νόμιζα πως ήσουν πιο ειλικρινής και ντόμπρα. Θα δείξει ποιος λοιπόν θα παρακαλέσει ποιον...
Ψηλά, μέσα στ’ αστέρια, ένα τρεμόπαιξε και έλαμψε.
Ο αέρας που κατέβαινε από την πλαγιά πήρε τα λόγια που αντιλάλησαν και τα ταξίδεψε...»

Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

«ΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ», της Kimberley Freeman – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ», της Kimberley Freeman – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 544
Τιμή: 15,86 €

            Διάβαζα εδώ και πολύ καιρό εγκώμια και ενθουσιώδη σχόλια για τα μυθιστορήματα της Kimberley Freeman. Ορισμένοι φίλοι, την γνώμη των οποίων εμπιστεύομαι απόλυτα, με παρότρυναν να αποκτήσω όλα της τα βιβλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα, αλλά έως τώρα δεν είχα επιλέξει να διαβάσω κάποιο από αυτά. Κακώς, πολύ κακώς οφείλω να ομολογήσω τώρα που διάβασα αυτό το εξαίρετο μυθιστόρημά της με τίτλο «Οι Καταρράκτες Των Ρόδων». Ένα βιβλίο συναρπαστικό από την αρχή έως το τέλος του, εμπνευσμένο από πραγματικά περιστατικά της ζωής της γιαγιάς της συγγραφέως, το οποίο "βρίθει" από μυστήριο, ανατροπές, έρωτα, μυστικά και ψέματα, αλλά και τραγικά, απρόσμενα γεγονότα από αυτά που αλλάζουν άρδην την πορεία της ζωής των ανθρώπων. Η συγγραφέας ακολουθεί και εδώ την γνωστή και επιτυχημένη συγγραφική τεχνοτροπία που την καθιέρωσε, αυτή δηλαδή των παράλληλων ιστοριών σε παρελθόν και παρόν, οι οποίες κάποια στιγμή διασταυρώνονται. Και γιατί άλλωστε να "πειράξει την τελειότητα", όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι…; Ο συνδυασμός του παλιού με το μοντέρνο είναι κάτι που γοητεύει τους περισσότερους αναγνώστες, αφού με αυτό τον τρόπο ο συγγραφέας μας δίνει την δυνατότητα να "ταξιδέψουμε" στον χρόνο και να "ζήσουμε" μαζί με τους ήρωες σε αλλοτινούς καιρούς, κάτι που δεν θα είχαμε διαφορετικά τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε.
            Η ιστορία του εξαιρετικού αυτού βιβλίου ξεκινάει στα Γαλάζια Όρη της Αυστραλίας το 2014, όπου η τριαντάχρονη Λόρεν Μπεκ ξεκινάει να δουλεύει ως σερβιτόρα στην καφετέρια του υπό ανακαίνιση παλιού, αρχοντικού ξενοδοχείου "Οι Καταρράκτες Των Ρόδων". Η κοπέλα βρίσκεται εκεί καθώς έχει πλέον απελευθερωθεί από την πολύχρονη και καταδυναστευτική αρρώστια του αδερφού της, η οποία είχε βάλει σε αναμονή και σε καραντίνα – κυριολεκτικά και μεταφορικά – ολόκληρη την οικογένειά της, από φόβο μετάδοσης σ’ αυτόν κάποιου τυχαίου, άγνωστου μικροβίου το οποίο θα μπορούσε να συντομεύσει τις έτσι κι αλλιώς μετρημένες μέρες του νεαρού Άνταμ. Η ανεξαρτητοποίησή της, η αποδέσμευσή της από τον οικογενειακό κλοιό και η απομάκρυνσή της από μια υπέρ του δέοντος καταπιεστική μητέρα, βοηθάει την κοπέλα να "αναπνεύσει" πλέον ελεύθερη, αλλά και να αναζητήσει τον έρωτα στο πρόσωπο του Δανού αρχιτέκτονα Τόμας, ο οποίος επιβλέπει τα έργα ανακαίνισης του ξενοδοχείου. Το αρχοντικό, μεγαλοπρεπές αν και εγκαταλελειμμένο εδώ και δεκαετίες ξενοδοχείο, φαίνεται να ασκεί μία ακατανίκητη σαγήνη στην άπειρη Λόρεν, η οποία – δοθείσης της ευκαιρίας – αποφασίζει να το εξερευνήσει. Μαζί με τις ξεθωριασμένες μνήμες, την παλιά αρχοντιά, τις ετοιμόρροπες σκάλες και τη διάχυτη σκόνη της εγκατάλειψης, η Λόρεν ανακαλύπτει μία σειρά ερωτικών επιστολών που χρονολογείται από το 1926. Η ταυτότητα των εραστών είναι άγνωστη και η μυστηριώδης αυτή σχέση, καθώς και τα μυστικά που κρύβει, κεντρίζουν την περιέργεια της νεαρής κοπέλας, η οποία βάζει ως στόχο της να ανακαλύψει ό,τι μπορεί από τα γεγονότα του παρελθόντος για την ιστορία των κρυφών εραστών. Ταυτόχρονα, όμως, αγωνίζεται να ρίξει φως και στο σύντομο, ανέμελο κι ευτυχισμένο παρελθόν του αδερφού της προτού αυτός αρρωστήσει, όταν τίποτα δεν φαινόταν να σκιάζει το μέλλον του.
            Η εξιστόρηση εναλλάσσεται ευρηματικά από το 2014 στο 1926, όπου ανακαλύπτουμε το πολυτελές θέρετρο "Οι Καταρράκτες Των Ρόδων" το οποίο, αν και αποκλειστικά καλοκαιρινός τουριστικός προορισμός, αποφασίζεται εκείνη την χρονιά να λειτουργήσει μέχρι την χειμερινή περίοδο. Ελάχιστοι οι ένοικοι που αποφασίζουν να γιορτάσουν "εκτός εποχής" τα χιονισμένα Χριστούγεννα στο χιονισμένο τοπίο του Ιουνίου της Αυστραλίας, αλλά και ακόμη λιγότεροι οι υπάλληλοι οι οποίοι παραμένουν ώστε να εξυπηρετούνται στο έπακρο οι καλομαθημένοι, πλούσιοι πελάτες του ξενοδοχείου. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και η πανέμορφη σερβιτόρα Βάιολετ Άρμστρονγκ, αλλά και τα δύο αδέρφια Σαμ και Φλόρα, πλούσιοι κληρονόμοι και λίγοι ακόμη εκλεκτοί ένοικοι, οι οποίοι αναπάντεχα θα εγκλωβιστούν όταν ο χειρότερος χειμώνας των τελευταίων χρόνων επέλθει αμείλικτος στους καταρράκτες του Έβεργκριν Φολς.
            Η συγγραφέας μας αποκαλύπτει σταδιακά τις σχέσεις μεταξύ των ηρώων του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, τα πάθη, τους έρωτες, τις καθαρά υπολογιστικές σχέσεις τους, αλλά και τις ανιδιοτελείς συμπεριφορές τους που ενίοτε φτάνουν τα όρια της αυτοθυσίας. Το τότε και το τώρα συνδέονται απρόσμενα, αποκαλύπτοντας καλά θαμμένα μυστικά, ένοχες συμπεριφορές, προδομένες υποσχέσεις και αυθαίρετες παρεμβολές, καθορίζοντας εσφαλμένα τις μοίρες ανθρώπων, αλλά και την μοιραία αποκάλυψη της αλήθειας η οποία λυτρώνει, απελευθερώνει και εξιλεώνει από τα λάθη του παρελθόντος. «Οι Καταρράκτες Των Ρόδων» είναι ένα μυθιστόρημα καθηλωτικό που θα σας συναρπάσει με την προσεχτικά δομημένη πλοκή του, θα σας μαγέψει με τα αλλεπάλληλα "ταξίδια" σε ένα άκρως γοητευτικό παρελθόν, θα σας σαγηνεύσει με τους άρτια σκιαγραφημένους του ήρωες, θα σας συγκινήσει με τις τραγικές, καταδικασμένες και άδοξες ερωτικές ιστορίες του και θα σας κρατήσει σε εγρήγορση με το σασπένς και τις καλά μελετημένες ανατροπές της υπόθεσής του μέχρι το τέλος. Διαβάστε το, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα λησμονημένο μυστικό, ένας απαγορευμένος έρωτας, ένας τόπος όπου οι ζωές δύο γυναικών θα αλλάξουν για πάντα...
1926: Η Βάιολετ Άρμστρονγκ είναι μία από τους λίγους υπαλλήλους που έχουν απομείνει στο πολυτελές ξενοδοχείο Οι Καταρράκτες των Ρόδων, που εκείνη τη χρονιά θα παραμείνει ανοιχτό και τη χειμερινή περίοδο. Ανάμεσα στους λιγοστούς ενοίκους που θα παρατείνουν την παραμονή τους στο ξενοδοχείο, βρίσκονται ένας πλούσιος κληρονόμος με την αδερφή του και τον αρραβωνιαστικό της. Όταν εγκλωβίζονται από μια χιονοθύελλα, κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για τα γεγονότα που θα επακολουθήσουν. Η μοναδική επιλογή που έχουν τώρα οι ένοικοι είναι να αφήσουν θαμμένα κάτω από το χιόνι όσα δεν τόλμησαν να ομολογήσουν. Κάποτε, όμως, το χιόνι λιώνει, αποκαλύπτοντας την αλήθεια που κρύβεται από κάτω...
2014: Η Λόρεν Μπεκ, που για χρόνια έδινε προτεραιότητα στις ανάγκες του άρρωστου αδερφού της, αφήνει το σπίτι της και πιάνει δουλειά στα Γαλάζια Όρη, σε μια καφετέρια που ανοίγει με την ανακαίνιση του ξενοδοχείου Οι Καταρράκτες των Ρόδων. Εκεί θα γνωρίσει τον Τόμας, έναν Δανό αρχιτέκτονα που επιβλέπει τα έργα, και ένας κεραυνοβόλος έρωτας θα γεννηθεί ανάμεσά τους. Σε μια πτέρυγα του παλιού ξενοδοχείου, η Λόρεν θα ανακαλύψει μια σειρά ερωτικών επιστολών με χρονολογία το 1926, κι έτσι θα φέρει στο φως μια κρυφή θυελλώδη σχέση και ένα τραγικό μυστικό. Οι απαντήσεις που θα βρει στα ερωτικά μυστήρια του παρελθόντος, θα την ωθήσουν να πάρει την πιο σημαντική απόφαση της ζωής της...
Εμπνευσμένη από περιστατικά της ζωής της γιαγιάς της, η Kimberley Freeman πλάθει ένα μυθιστόρημα γεμάτο έρωτα, μυστήριο και προδομένες υποσχέσεις, που, μέσα από αλλεπάλληλες ανατροπές, θα σας κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα.»

«Τ’ ΑΗΔΟΝΙΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥ», του Γεωργίου Ελ. Τζιτζικάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Τ’ ΑΗΔΟΝΙΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥ», του Γεωργίου Ελ. Τζιτζικάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Σελίδες: 608
Τιμή: 13,50 €

           Εάν υπήρχε η δυνατότητα να επιλέξω την γενέτειρά μου, τότε το μοναδικό άλλο μέρος που διάλεγα να γεννηθώ, πέρα από την μοναδική Ρόδο όπου και γεννήθηκα, θα ήταν η λεβεντογέννα Κρήτη. Ένα νησί τόσο μεγαλόπρεπο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το οποίο είναι νομίζω μοναδικό στον κόσμο. Τα Χανιά, ο τόπος καταγωγής του Γεωργίου Τζιτζικάκη, είναι το μοναδικό μέρος της Κρήτης το οποίο ακόμα δεν έχω επισκεφτεί, όμως είναι τόσα πολλά αυτά που έχω διαβάσει και ακούσει που είναι σαν να το έχω δει με τα μάτια μου. Αυτό τον υπέροχο, μοναδικό τόπο διαλέγει ο αγαπητός συγγραφέας για να διαδραματιστεί το κύριο μέρος της υπόθεσης του εξαιρετικού βιβλίου του «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Ένα βιβλίο το οποίο πραγματικά λάτρεψα, καθώς είναι από τα ελάχιστα που κατάφεραν να με συγκινήσουν αμέτρητες φορές και να με κάνουν να δακρύσω μαζί με τους αλησμόνητους ήρωές του. Ένα βιβλίο – ποταμός από αυτά που διαβάζονται απνευστί, παρά τον μεγάλο όγκο του, και τελικά μένουν βαθιά χαραγμένα στην μνήμη των αναγνωστών καθώς αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην καρδιά και αγγίζουν με τρυφερότητα την ψυχή τους.
            Η κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος, η Κλειώ, είναι μία γνήσια Κρητικοπούλα, γεννημένη σε ένα ορεινό χωριό των Χανίων, μοναδικό τέκνο των Αηδονάκηδων. Ξεκομμένη από τις ρίζες της, ακολουθεί τον έρωτα της ζωής της στην Αθήνα για να συνειδητοποιήσει ότι πλέον στα τριάντα της έχει τελματώσει σε έναν γάμο αδιάφορο, ο οποίος "φορτώνει" το σώμα και την ψυχή της με άχρηστα, περιττά και ανεπιθύμητα βαρίδια. Η Κλειώ ασφυκτιά μέσα σε καταστάσεις που απέχουν παρασάγγας από αυτές που ονειρεύτηκε όταν πρωτογνώρισε και αγάπησε τον άντρα της Αντώνη. Η ψυχή της είναι γεμάτη δύναμη η οποία, όμως, φαίνεται πως την έχει εγκαταλείψει, ενώ ο "εσώτερος" εαυτός της μοιάζει με ένα αγρίμι που βρίσκεται σε βαθύ λήθαργο. Ο άντρας της, ο οποίος ευθύνεται για την ατεκνία τους, δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο παρά μόνο για τις εξωσυζυγικές του περιπέτειες και η αδικημένη Κλειώ φαίνεται να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην στιγμιαία ηδονή που προσφέρουν οι γαστριμαργικές απολαύσεις. Τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να ταράξει τα νερά και να επαναφέρει τις χαμένες ισορροπίες σε αυτόν τον τελματωμένο γάμο, ή μήπως τελικά τα φαινόμενα απατούν και αρκεί μια στιγμιαία "σπίθα ανάφλεξης" για να αλλάξουν εκ βάθρων τα πάντα;
            Ο συγγραφέας, με μία άκρως επιτυχημένη εναλλαγή στην ιστορία του παρόντος και του παρελθόντος, εκτυλίσσει μία πλοκή ευφάνταστη, συγκινητική, γεμάτη ανατροπές και γνήσιο Κρητικό άρωμα. Γνωρίζουμε την οικογένεια των Αηδονάκηδων, της Κωστούλας και του Γιώργη Αηδονάκη, των γονιών της Κλειώς, αλλά και όλων όσων τους πλαισιώνουν. Ο Δρόσος, ο νονός της Κλειώς, με τον γραφικό καφενέ στην πλατεία του χωριού, ο αιωνόβιος και αινιγματικός Τυροθόδωρας, ο γεμάτος μίσος και στέρηση κάθε αγνού συναισθήματος Παπαδομανωλάκης, ο αμφιλεγόμενος Ζαμπετάκης, η μυστηριώδης και θεόπνευστη καλόγρια Σταυροκατίνα, η αλλήθωρη πονεμένη κυρά-Δήμητρα, η ψεύτικη και ύπουλη Μάρω, ο τίμιος και ειλικρινής Μακεδόνας Διονύσης και πολλοί ακόμα ολοζώντανοι χαρακτήρες που δημιουργούν μια αξέχαστη τοιχογραφία χαρακτήρων. Οι πολυάριθμοι αυτοί ήρωες, με πρωτοστατούντες τους Αηδονάκηδες, στήνουν τον δικό τους πεντοζάλη κι εμείς οι αναγνώστες δεν μπορούμε παρά να τους παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα να χορεύουν τον λεβέντικο αυτό χορό δίνοντας κυριολεκτικά την ψυχή τους και κάθε ικμάδα από την ζωή τους.
            Το ανθρώπινο με το μεταφυσικό συνυφαίνονται αριστοτεχνικά, καθώς οι κατάρες πέφτουν πάνω σε ανυποψίαστα κεφάλια και "δένονται" τρεις φορές για να απαιτήσει η ίδια η ζωή και οι τραγικές συμπτώσεις της να "λυθούν" άλλες τόσες. Άνθρωποι-πρότυπα, καθόλα συνηθισμένοι, που χάρη στο κουράγιο και την αυτοθυσία τους μετατρέπονται σε μυθικούς Κρητικούς ήρωες λόγω της αστείρευτης αγάπης προς την οικογένειά τους. Άνθρωποι-παράσιτα, που μετατρέπουν τις προσωπικές τους ελλείψεις και τα ψυχικά τους τραύματα σε ασπίδες μίσους για να απωθήσουν οποιοδήποτε αγνό και καλό ανθρώπινο συναίσθημα, ζηλεύοντας μία ευτυχία που δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν. Άνθρωποι-παραδείγματα που, αν και προσωρινά γονατισμένοι και λαβωμένοι, βρίσκουν στη ψυχή και στα γονίδιά τους το σθένος εκείνο και το πείσμα που τους δίνει την δύναμη να σταθούν ξανά στα πόδια τους, πιο περήφανοι και πιο δυνατοί από πριν, διεκδικώντας την ευτυχία που τόσο άδικα τους έχει στερηθεί.
            Δεν μπορώ, ειλικρινά, να σας περιγράψω τα εναλλασσόμενα συναισθήματα που διαδέχονταν το ένα το άλλο μέσα μου κατά την ανάγνωση αυτού του ανεπανάληπτου βιβλίου… Πότε δάκρυζα με τις πολλές, πηγαία συγκινητικές στιγμές και πότε γελούσα με την ξεχωριστή κρητική ντοπιολαλιά και το αστείο πρόσωπο της ζωής, πότε οργιζόμουν με τις αδικίες σε βάρος αθώων και πότε λυτρωνόμουν όταν αυτοί δικαιώνονταν από τον Θεό και από τους ανθρώπους. Κυρίως, όμως, ένιωσα πως ήμουν εκεί, δίπλα στους αξέχαστους ήρωες που έπλασε η χαρισματική πένα του Γιώργου Τζιτζικάκη και έζησα από πρώτο χέρι την μοναδική, καθηλωτική ιστορία της ζωής τους. Πόσο αληθινό το ακόλουθο μικρό απόσπασμα της ρήσης του Γιώργη Αηδονάκη προς την θυγατέρα του Κλειώ: «η ρίγανη μικιό, όσο γλυκά κι έντονα μυρίζει, τόσο πικρή ‘ναι! Έει άλλη γεύση φρέσκια κι άλλη σα ξεραθεί! Έτσα ‘ναι κι η ζωή!» Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στον Γιώργο Τζιτζικάκη και μην παραλείψετε να διαβάσετε «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ». Δεν θα το λησμονήσετε ποτέ!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα βρέφος που αργοσβήνει, μια κατάρα που πρέπει να λυθεί τρεις φορές, άνθρωποι που δοκιμάζεται το κουράγιο τους και ψυχές κυνηγημένες επί σαράντα χρόνια.
Ο Γιώργης και η Κωστούλα είχαν ρισκάρει τα πάντα για να σωθεί η μικρή τους κόρη, η Κλειώ, κι παρόλα όσα τους βρήκαν δεν λύγισαν στιγμή την αγάπη τους. Τριάντα χρόνια μετά η Κλειώ ζει παγιδευμένη σ’ έναν γάμο που βυθίζει τη ζωή της σε κινούμενη άμμο, ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και θεριεύει.
Σε δεύτερους ρόλους, η κυρά Δήμητρα με το αλλήθωρο μάτι της, ο γέροντας Τυροθόδωρας με τις συμβουλές του, ο Σήφης με το άσβεστο μίσος του και η καλόγρια Σταυροκατίνα πλέκουν όλοι μαζί το κρητικό υφαντό της οικογένειας Αηδονάκη. Μυστικά, χρησμοί, επαναστάσεις, λυτρωμοί, θαύματα, μαντινάδες, μπαλωθιές, χοροί και γύρω όλα να μοσχομυρίζουν άρωμα από ζεστό ψωμί, λάδι και ρίγανη.
Η απίστευτη ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη - ένας ζωντανός θρύλος στα Χανιά.»

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

«ΚΙ ΑΛΛΟ», του Hakan Gunday – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

«ΚΙ ΑΛΛΟ», του Hakan Gunday – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Σελίδες: 528
Τιμή: 15,30 €

Το «Κι Άλλο» είναι η αγωνιώδης δίψα και πείνα του ανθρώπου για την επιβίωσή του. Είναι ο διακαής πόθος του ανθρώπου να είναι μια ξεχωριστή οντότητα κι όχι ένας αριθμός. Είναι το στοίχημα του ανθρώπου να ενταχθεί σε μια κοινωνία.
Ο Γκαζά είναι ένα 9χρονο παιδί που από νωρίς μαθαίνει την έννοια του θανάτου με τρόπο που θα τον στιγματίσει. Η μητέρα του πέθανε, όπως πιστεύει, στη γέννα ενώ ο πατέρας του θυσίασε κάποιον προκειμένου να ζήσει. Από αυτήν την συγκυρία γεννήθηκε ο Γκαζά. Μεγαλώνει και βλέπει τον πατέρα του να διοχετεύει λαθρομετανάστες στο Αιγαίο από την Ανατολή. Αναγκάζεται να παραμείνει στο πλευρό του προκειμένου να τον βοηθήσει παραμελώντας τα μαθήματά του. Στην πορεία αποφασίζει να παίξει πιο καθοριστικό ρόλο και πειραματίζεται με τους μετανάστες που κρατά έγκλειστους σε μια αποθήκη. Η ζωή θα του παίξει όμως ένα περίεργο παιχνίδι και θα μείνει μόνος. Μέσα από μια ακραία τραυματική εμπειρία ο ήρωας θα γίνει πιο κλειστός, πρόθυμος να εκμεταλλευτεί τον καθένα. Τα ψυχολογικά του προβλήματα θα τον οδηγήσουν στη βία, εκεί όπου πιστεύει ότι θα βρει τη λύτρωση. Θα τα καταφέρει τελικά;
Ο συγγραφέας αγγίζει ένα σύγχρονο πρόβλημα από πολλές οπτικές γωνίες. Αρχικά βλέπουμε την απανθρωπιά από το μέρος των δουλεμπόρων. Είναι άνθρωποι που πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες εκείνων που αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τον τόπο τους. Αντιμετωπίζονται σαν "προϊόντα", απλοί αριθμοί, ζημία ή κέρδος μιας καλοστημένης επιχείρησης. Φροντίζονται τόσο όσο πρόκειται να αποφέρουν χρήματα και, ως εκ τούτου, σταδιακά χάνουν την προσωπικότητά τους. Καταντούν το πιο αισχρό τμήμα της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας.
            Από την άλλη βέβαια βλέπουμε την ψυχολογία των μεταναστών. Είναι πρόθυμοι να χάσουν κάθε δικαίωμά τους, να αλλοτριωθούν μέσα στο πλήθος, αφού πάρουν έστω έναν "κόκκο" ελπίδας ότι θα καταφέρουν να κερδίσουν ένα καλύτερο μέλλον. Μόνο με την ελπίδα αρκούνται να στοιβάζονται σε αντίξοες συνθήκες. Η θλίψη και ο πόνος που τους ακολουθεί γίνεται η βορρά και η λεία σε ανθρωποφάγα αφεντικά. Η διαδρομή προς το άγνωστο τους κάνει ευκολόπιστους και ευάλωτους. Ασφαλώς και υψώνουν άμυνα ζώνης η οποία, όμως, κάμπτεται εύκολα με την απειλή της απουσίας κάλυψης βασικών αναγκών.
Στη συνέχεια ο συγγραφέας, μέσα από τα πειράματα του πρωταγωνιστή, μας παρουσιάζει τη δομή ενός κράτους. Μέσα από την μικρή ομάδα των λαθρομεταναστών βλέπουμε πόσο εύκολο είναι να συνωμοτήσει ένας άνθρωπος προκειμένου να υφαρπάξει την εξουσία, πόσο εύκολο είναι να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι παρέχονται προνόμια και πώς καλλιεργείται το επίπλαστο αίσθημα δικαίου και δημοκρατίας. Μέσα από τη συνεχή ανατροφοδότηση ελπίδας με παράλληλη θεοποίηση ενός μόνο προσώπου κατορθώνεται να καταχράται η δημοκρατία και να εγκλιματίζονται όλοι στο νέο καθεστώς. Με ψέματα και δήθεν προνομιούχους εφησυχάζονται άνθρωποι και συνειδήσεις και η μάζα που άγεται και φέρεται εξακολουθεί να υφίσταται.
Στην πορεία μια τραυματική εμπειρία του ήρωα μας μεταφέρει στα βάθη του ψυχικού του κόσμου που αντικατοπτρίζει ταυτόχρονα και την σύγχρονη κοινωνία. Η έντονη ανάγκη για απομόνωση οδηγεί σε κοινωνικό αποκλεισμό. Η φοβία για κοινωνικοποίηση επιφέρει ψυχαναγκαστικές κινήσεις και εμμονές. Κι όλο αυτό το φάσμα ανασύρει τα πιο άγρια και πρωτόγονα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Με αυτό τον τρόπο επέρχεται η ανάγκη του ανθρώπου να γίνει ένα με μια  ομάδα. Η μοναξιά διογκώνει την ανάγκη για ταύτιση με αποτέλεσμα τη σύγχρονη κοινωνική πληγή του πολιτισμού μας, την μαζοποίηση. Μέσα από την μαζοποίηση επέρχεται κι ο απολυταρχισμός και η βία. Εκεί είναι που ο άνθρωπος καλείται να κάνει το μεγάλο άλμα και να ανακαλύψει τη διαφορά του από τα υπόλοιπα είδη. Εκείνη είναι η στιγμή που απαιτείται να εξυψωθεί το πνεύμα και η ψυχή του.
Ο Χακάν Γκιουντάι έχει γράψει το βιβλίο της χρονιάς. Με τη λογοτεχνική του γραφή, το ωμό και άμεσο ύφος και τη σύγχρονη ματιά προσφέρει ένα μυθιστόρημα που θα στιγματίσει αγγίζοντας κάθε αναγνώστη. Αυτό το βιβλίο δεν είναι ένα απλό ανάγνωσμα. Είναι βιβλίο που θα αλλάξει τη ζωή σας καθώς θα βρείτε τον εαυτό σας στις σελίδες του. Θα αναρωτηθείτε σε πόσο κλειστό κόσμο ζείτε τελικά και πόσα σύνορα έχετε υψώσει…

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Αν είσαι μετανάστης, είσαι μόνο ένας αριθμός, δεν έχεις όνομα, δεν έχεις ταυτότητα, και θα σε γράψει η εφημερίδα μόνο αν πεθάνεις. Τέσσερις αράδες θα λένε ότι σήμερα ή χτες βούλιαξε μια λέμβος και πέθαναν 40 άτομα. Αυτό είναι όλο. Ο θάνατός σου θα είναι η ταυτότητά σου".
Χακάν Γκιουντάι

«Ο εννιάχρονος Γκαζά αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο και να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του, του Αχάντ, ο οποίος είναι διακινητής μεταναστών. Κάθε τόσο παραλαμβάνει ομάδες ταλαιπωρημένων ανθρώπων και τους οδηγεί στις ακτές της Τουρκίας, στο Αιγαίο, όπου άλλοι διακινητές αναλαμβάνουν την παράνομη μεταφορά τους στην Ελλάδα με σαπιοκάραβα, σε μια αλυσίδα παρανομίας που, μπροστά στο κέρδος, δεν υπολογίζει ζωές. Ο μικρός Γκαζά, αντιμέτωπος καθημερινά με την απελπισία, επιφορτισμένος με το καθήκον να καλύπτει τις απολύτως απαραίτητες ανάγκες των μεταναστών, ανακαλύπτει πως ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει σε αυτόν τον κόσμο είναι να θρέψει για τα καλά το μικρό δυνάστη που όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους. Όταν από αμέλεια προκαλεί το θάνατο ενός νεαρού Αφγανού που κρύβει μέσα στο φορτηγό του πατέρα του, του μοναδικού ανθρώπου που, μέσα στη δυστυχία του, του έδειξε λίγη ανθρωπιά, ο κόσμος του μικρού Γκαζά ανατρέπεται και τότε ο ίδιος έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα μιας ύπαρξης στερημένης από ένα χάδι, μια αγκαλιά, έναν λόγο παρηγοριάς κι αγάπης. Και τότε ο μικρός τύραννος γιγαντώνεται και ζητάει κι άλλο… κι άλλο… κι άλλο…»

"Το δουλεμπόριο σήμερα: τουρκικά παράλια, δοσοληψίες δίχως έλεος, ηγεσίες ανίκανες να δώσουν λύσεις, πορτοκαλί σωσίβια, βλέμματα τρομαγμένα, παιδιά πνιγμένα σε μια θάλασσα μίσους. Αυτό είναι το σκηνικό του μυθιστορήματος του Γκιουντάι, τόσο αληθινό όσο η αλήθεια."