Συνέντευξη με την ΦΩΤΕΙΝΗ ΝΑΟΥΜ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Φωτεινή Ναούμ

          Το νέο μυθιστόρημα της εξαίρετης Φωτεινής Ναούμ με τίτλο «Υγρή Πόλη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δίοπτρα, έγινε η αιτία για να της απευθύνω το ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» και την ευχαριστώ για την ιδιαίτερη προθυμία της να το απαντήσει άμεσα και περιεκτικά. Πρόκειται για μία συγγραφέα χαρισματική που έχει έναν ιδιαίτερο, σαγηνευτικό τρόπο γραφής και με την οποία η πρώτη αναγνωστική μου γνωριμία έγινε μέσα από το προηγούμενο, περσινό βιβλίο της, το οποίο μου άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις. Την ευχαριστώ θερμά, λοιπόν, για τον χρόνο που διέθεσε ώστε να απαντήσει στις ερωτήσεις μου, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία σε κάθε πόνημά της και ιδιαίτερα στο νέο μυθιστόρημά της «Υγρή Πόλη», και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της για να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την αγαπητή συγγραφέα Φωτεινή Ναούμ!

1) Αγαπητή κ. Ναούμ, τις θερμές μας ευχές για το νέο εξαιρετικό μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, με τίτλο «Υγρή Πόλη». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια κι αντεύχομαι να συνεχίσετε με τον ίδιο ζήλο κι ευγένεια, αυτό που τόσο αγαπάτε να κάνετε.

Πραγματικά εγκαινιάζω μια νέα, ιδιαίτερα ζεστή συνεργασία, μ’ ένα βιβλίο που πιστεύω κι αγαπώ.

Η λογοτεχνία υπήρχε στο σπίτι μας από τη γέννησή μου. Μια βιβλιόφιλη μητέρα, βιβλία ακουμπισμένα παντού κι εγώ να χάνομαι με τις ώρες στις σελίδες τους. Με το που κατέκτησα τη γραφή, η ανάγκη μου να διυλίσω τη ζωή μου μέσα από τις λέξεις, απλά φανερώθηκε.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Σπανίως ανατρέχω σε ιστορικά γεγονότα. Δεν μου χρησιμεύουν κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Κουβαλώ μέσα μου ιστορίες που έχω ακούσει ή απλά επινοώ άλλες.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Και στη δική μου περίπτωση δεν συνδυάζονται αρμονικά, ωστόσο λειτουργεί εξισορροπητικά. Τα τελευταία χρόνια εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας. Διατηρώ ένα κατάστημα στο κέντρο της πόλης.  Η οικογένεια του πατέρα μου υπηρετούσε το εμπόριο, μου αρέσει και το ακολουθώ κι εγώ. Το εμπόριο είναι ελευθερία. Όπως και η συγγραφή. Αγαπώ την δουλειά μου. Αγαπούσα όλες τις δουλειές που έκανα στο παρελθόν. Αποτελούν πηγή έμπνευσης κι αυτές.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Εάν έχει συμβεί αυτό ποτέ, πόσο εύκολη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Υπάρχω πολύ μέσα στα βιβλία μου, στον ίδιο βαθμό που δεν υπάρχω. Το εγώ φεύγει από το εγώ, ταξιδεύει κι ενσαρκώνει έναν νέο ήρωα. Θα ήθελα όλοι οι ήρωές μου να είμαι εγώ, σε πιθανές άλλες πτυχές μου. Ακόμη κι αυτούς που δεν αγαπώ, βρίσκω τρόπο να τους αγαπήσω. Να τους κατανοήσω.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά θέματα, κυρίως κοινωνικής φύσης. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Αυτό που αναφέρω στο νέο μου βιβλίο. Η ανάγκη να κατανοήσω τον κόσμο μου και ότι τον περιβάλλει. Με συγκινεί ο άνθρωπος. Μπαινοβγαίνω μέσα του, τον νταντεύω, του φωνάζω, μα πάντα τον παρατηρώ. Γενικότερα, παρατηρώ προς τα μέσα. Αυτό νομίζω πως με βοηθάει.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Όσα περισσότερα εργαλεία έχει κανείς, τόσο το καλύτερο. Οπωσδήποτε θα πρέπει να έχει μια πλούσια αναγνωστική παρακαταθήκη, να έχει εξασκηθεί σκαλίζοντας το ύφος του και ίσως να διακατέχεται από αυτή την άρρωστη εμμονή όπου τίποτα δεν ζει, δεν βιώνει, δίχως τη συγγραφή. Αν αυτό λέγεται ταλέντο, ναι, καλό είναι να το ‘χει.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Φοβάμαι όταν απαντώ σε τέτοιου είδους ερωτήσεις, μην τυχόν και κάποια στιγμή πάψει να ρέει. Με βρίσκει αβίαστα. Στην πραγματικότητα υπάρχει μόνιμα μέσα μου. Δεν της κλείνω την πόρτα ποτέ, μόνο που κάποιες φορές, της ζητώ απλά να περιμένει.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Έχω δύο τρία σταθερά άτομα στη ζωή μου, που διαβάζουν πάντα πρώτοι τα όσα γράφω. Είτε σκοπεύω να τα εκδώσω, είτε όχι. Η δική μου  αίσθηση, μαζί με τη δική τους, είναι ότι χρειάζομαι για αρχή.

9) Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων από αυτά;

Αγαπώ ιδιαίτερα το τελευταίο μου. Την «Υγρή Πόλη». Το αγάπησα από την πρώτη του σελίδα. Έχω την αίσθηση πως εσωκλείει έναν ολόκληρο κόσμο. Ένα σύμπαν δικό μου. Το νιώθω σαν προσωπική νίκη. Τα ‘βαλα με όλους και με όλα. Τράβηξα τα πάντα στα άκρα. Δεν είναι σωστό να πω άλλα…

Τα δυο μου πρώτα βιβλία, επίσης, σημαίνουν πολλά για μένα. «Το κορίτσι με τα κόκκινα παπούτσια» μου θυμίζει πόσο τρυφερή υπήρξα κάποτε, ενώ «ο Διαχειριστής» ανέδειξε μια πιο ωμή ευαισθησία.

10) Η συγγραφέας Φωτεινή Ναούμ βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Διαβάζω σε καθημερινή βάση, πάντα για ευχαρίστησή μου. Το τι είδος εξαρτάται από τη διάθεση και την εμμονή της περιόδου. Αγαπώ τα πολύ μεστά, συμπυκνωμένα μυθιστορήματα, το ίδιο όπως τα κοφτά και στακάτα διηγήματα. Μου αρέσει ο λυρισμός αλλά και ο ωμός ρεαλισμός.

 Όταν γράφω, συνήθως δεν διαβάζω. Είναι η μόνη περίοδος που κάνω μια μικρή αποχή.

11) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε την μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Δεν ήταν το πρώτο, αλλά θυμάμαι πάντα το «Όταν ο ήλιος…» της Ζωρζ Σαρρή. Κάπου στο δημοτικό είχε κάνει τεράστια αίσθηση μέσα μου. Το βρήκα επιτέλους "ενήλικο" για τα γούστα μου. Μέχρι σήμερα διαβάζω συνεχώς διαφορετικά είδη λογοτεχνίας με ιδιαίτερη προτίμηση στα λυρικά και τα εντελώς ωμά. Αντίθετα μεταξύ τους και όμως αγαπημένα. Έχω νιώσει απίστευτες επιρροές κατά καιρούς.

12) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Έχω θαυμάσει πολλά βιβλία. Αγαπώ διάφορους συγγραφείς για διαφορετικούς λόγους. Υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου έργα που ανατρέχω ξανά και ξανά. Κάποια από αυτά είναι το «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» του Ντάρελ και το «Underground ή ένας ήρωας του καιρού μας», του Μακάνιν. Δεν τα χορταίνω όσες φορές κι αν τα χω διαβάσει.

Το βιβλίο που ζήλεψα, το φαντασιώθηκα σε εικόνισμα να ‘χω να λατρεύω, είναι «Ο αμαρτωλός των Βαλκανίων», του Κίρκοφ. Δυστυχώς πέρασε για λίγο μόνο απ’ τα χέρια μου, είναι εξαντλημένο και δεν μπορώ να το ξαναπιάσω ώστε να βεβαιωθώ πως επρόκειτο για σπάνια αγάπη και όχι για κάτι κεραυνοβόλο, μα περαστικό.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Όσες περισσότερες εμπειρίες, τόσο το καλύτερο. Καλό είναι να ταξιδεύει, να αλλάζει σπίτια, δουλειές, να γνωρίζει ανθρώπους. Να αλλάζει το πετσί του, τη φόρμα, τη διάθεσή του.

Ακόμη κι αν δεν τα χρησιμοποιήσει φανερά ποτέ, θα έχουν κάνει τη δουλειά τους. Θα ‘χουν διαμορφώσει πρωτίστως τον ίδιο και κατ’ επέκταση, το συγγραφικό του ύφος.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Πολύ χαίρομαι για αυτή  την ερώτηση και θα σας απαντήσω ειλικρινά. Ως αναγνώστρια, θέλω να βρίσκω τον αγαπημένο μου συγγραφέα σε κάθε βιβλίο του. Τόσο σε θεματολογία, όσο και σε ύφος. Ωστόσο, απ’ την πλευρά του συγγραφέα, δεν μπορώ να πάψω να πειραματίζομαι. Αν έπαυα να το κάνω κάποια στιγμή, δεν θα ήμουν εγώ.

Καταπραΰνει κάπως τις αμφιβολίες μου, η αίσθηση, πως οι αναγνώστες όταν αγαπούν τη γραφή κάποιου, μπορούν να τον ακολουθήσουν.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Έχω πει επανειλημμένα, πως στόχος μου δεν είναι ποτέ να αφυπνίσω, να διδάξω. Ψάχνομαι πολύ μέσα στα βιβλία μου. Ίσως κάποιος αναγνώστης ακολουθήσει την διαδικασία μου. Ίσως κερδίσει κάτι από αυτό, ίσως όχι. Ίσως βγούμε κι οι δυο κάτι κερδισμένοι απ’ αυτό. Θα μου άρεσε κυρίως να το απολαύσει. Όχι αποκλειστικά και μόνο με την έννοια της διασκέδασης, αλλά ως κάτι ρεαλιστικό, που σπαρταράει στα χέρια.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Είναι και τα δύο. Υπάρχουν συγγραφείς που γράφουν για τον καιρό τους. Εγώ γράφω για τον καιρό μου σε άλλες εποχές. Ή τα κρατώ στο προσωπικό ημερολόγιό μου. Την αλήθεια μου γυμνή, με πραγματικές καταστάσεις και ονόματα, την κρατώ δική μου. Ίσως κάποια μέρα θελήσει να αποκαλυφτεί, αλλά και τότε, θα ‘χει χάσει την εποχή της.

17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Καλή ερώτηση με δύσκολη απάντηση. Σαφώς και περνάει κρίση. Μα φύση ρομαντική κι αισιόδοξη που είμαι, λέω, κάθε κρίση ακολουθεί φως. Το βιβλίο επιβίωσε αιώνες. Δεν γίνεται να πεθάνει σήμερα. Κάποια στιγμή, θα "κάτσει" η τεχνολογία μέσα μας. Ανάμεσα στις διεξόδους που θα αναζητούμε, θα θυμηθούμε ίσως πάλι το βιβλίο.

Όσο για τους νέους, η δημιουργική γραφή πιστεύω είναι ένας τρόπος να τους φέρουμε κοντά στην ανάγνωση. Πιάνοντας το ανάποδα και δείχνοντας τους τον τρόπο της δημιουργίας, τους συμπαρασύρουμε σε έναν άγνωστο, μαγικό ωστόσο κόσμο.

18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Δεν είχα κανέναν ενδοιασμό, ωστόσο είχα ένα μούδιασμα. Η έκθεση δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί. Δυσκολεύτηκα με το «Διαχειριστή», το δεύτερο βιβλίο μου. Αφού άντεξα μ’ αυτό, λέω σήμερα, τα αντέχω όλα.

Γνωρίζω εκ των προτέρων πως τα βιβλία μου δεν μπορούν ν’ αρέσουν σε όλους. Με ενδιαφέρει να νιώθω καλά μ’ αυτά. Να ξέρω πως δούλεψα σωστά.

19) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Τι άλλο; Να μείνουν πιστοί στο όνειρο, να μην σταματήσουν να γράφουν, να διαβάζουν και να θαυμάζουν. Να βελτιώνονται συνεχώς, να ακούν συμβουλές, χωρίς να τις ακολουθούν πάντα. Να επιμείνουν σε αυτό που ρέει από μέσα τους και να το διανθίζουν. Να δοκιμάζουν ξανά και ξανά την τύχη τους στους εκδοτικούς κι αν το θέλουν ακόμη πολύ, κάποια μέρα, κάτι θα βγει.

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Υγρή Πόλη», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ ευχαριστώ πολύ, άλλωστε είστε ένας άνθρωπος που εκτιμώ ιδιαίτερα κι εύχομαι κάποια στιγμή να γνωριστούμε κι από κοντά.

Όσο για το μέλλον, αν είμαι γερή, ολοκληρώνω κάτι διαφορετικό. Σύγχρονο, στακάτο, αλλά κι ονειρικό. Ελπίζω να το συνεχίσω με τον ίδιο ενθουσιασμό μέχρι τέλους και κάποια στιγμή, να το μοιραστώ. ☺

Ευχαριστώ.

Βιογραφία Φωτεινής Ναούμ:

Η Φωτεινή Ναούμ γεννήθηκε τον Απρίλη του '78 στην Κομοτηνή, όπου ζει και εργάζεται. Κατά καιρούς, αρθρογραφεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια συντονίζει ομάδες δημιουργικής γραφής. Η «Υγρή πόλη» (Εκδόσεις Διόπτρα 2017) είναι μια ακόμα προσπάθεια να κατανοήσει τον άνθρωπο και τον κόσμο που τον περιβάλλει. 

Άλλα έργα της είναι «Τα Κόκκινα Παπούτσια» (2010), «Ο Διαχειριστής» (2013), «Αποκαΐδια και Γλυκό Βατόμουρο» (2013), «Χωρίς Παρελθόν» (2014) και «Γλυκά Χαράζουν Οι Άγριες Νύχτες» (2016).

Περισσότερες πληροφορίες για την συγγραφέα στο επίσημο προφίλ της στο site των εκδόσεων Διόπτρα:
https://www.dioptra.gr/Suggrafeas/457/Foteini-Naoum/

Ενδεικτική Εργογραφία Φωτεινής Ναούμ:

«ΥΓΡΗ ΠΟΛΗ» (2017)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 488

Τιμή: 14,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Λεωνίδας είναι ο αξιοσέβαστος κουρέας της πόλης. Σοβαρός, εχέμυθος, μετρημένος, διατηρεί ένα κουρείο στη σκεπαστή αγορά. Ζει με την κόρη του και τη φιλάσθενη γυναίκα του σ’ ένα παλιό νεοκλασικό. Η απρόσμενη επίσκεψη της Χλόης έρχεται να ταράξει την ήρεμη ζωή του. Το Παρίσι στοιχειώνει την Κομοτηνή. Ο ιδιόρρυθμος, φιλήδονος Ζαν περιπλέκει ακόμα τις ζωές τους.

Σε ένα χωριό λίγο έξω από την πόλη, ο γοητευτικός, φιλόδοξος Ζαχαρίας θα συναντήσει τη συντηρητική Λαμπρινή, θα μαγευτεί από το ήθος της και θα κάνει τα πάντα για να την κατακτήσει. Ευτράπελα, μοιραίες συναντήσεις και πλήθος ιδιόμορφων ανθρώπων στήνουν την τοιχογραφία μιας εποχής. Ήρωες βουτηγμένοι στα πανανθρώπινα πάθη άλλοτε διάγουν μια ζωή συμβατική και άλλοτε πάλι παραδίδονται σε ανομολόγητες επιθυμίες.

Μπορεί ο άνθρωπος να ορίσει τη μοίρα του; Μπορεί ένας έρωτας να σε αλλάξει για πάντα; Να στοιχειώσει τη ζωή, να καταπολεμήσει τον θάνατο; Ένας άνθρωπος που αγαπήθηκε πολύ μπορεί να συνεχίσει να ζει απορρίπτοντας τον ίδιο τον εαυτό του; Τι είναι τελικά πιο ισχυρό, το «πρέπει» ή το «επιθυμώ»;

Η υγρή πόλη είμαι εγώ. Είμαστε εμείς. Η κοινωνία που ζούμε, όλα αυτά που καλούμαστε να βιώσουμε χωρίς να μας έχει προετοιμάσει κανείς. Το ποτάμι άλλοτε ξεσκεπάζει και άλλοτε ενώνει και ευλογεί.

Η υγρή πόλη είναι μια πόλη μαγική.»

«ΓΛΥΚΑ ΧΑΡΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΓΡΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ» (2016)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες:432

Τιμή: 13,41 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τη λένε Νόρα και έζησε μια συνταρακτικά αλλόκοτη ζωή.

Μια διαδρομή στα όρια της χαράς και της παράνοιας που γεννά ο έρωτας και η μέθη της επιθυμίας να μη μείνει όνειρο η ζωή.

Γεννήθηκε στην Κωστάντζα. Αναζητούσε πάντα διέξοδο για φυγή από τα γνώριμα, από τα συνηθισμένα.

Ολόκληρος πλανήτης δεν ήταν αρκετός για να χαλιναγωγηθεί μια γυναίκα γεννημένη με πάθος, γανωμένη με ζήλο για ζωή, που έπεφτε με τα μούτρα πάνω της και ρουφούσε ό,τι μπορούσε να της δώσει.

Από την έπαυλη της Κωστάντζας σ’ ένα μικρό σπίτι της Αλεξανδρούπολης κι από κει σε ένα υποτυπώδες περιφερόμενο τσίρκο και έπειτα βασίλισσα της γούνας στη Νέα Υόρκη.

Κάθε σταθμός κι ένα αντίο.

Όλη η ζωή μια ατέλειωτη διαδρομή.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στους «Φίλους Της Λογοτεχνίας»:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2016/04/blog-post_10.html

«ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ» (2014)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες:432

Τιμή: 13,41 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αν πρέπει να τρέξεις, τρέξε. Αν πρέπει να ουρλιάξεις, ούρλιαξε. Αν πρέπει να κρυφτείς κάπου, μην το κάνεις.

Είναι παντού. Παραφυλάει σε κάθε σου βήμα. Το φιλί υγρό και ζεστό όπως το αίμα. Ο φόβος, γλυκός σαν τον πρώτο έρωτα, παραμονεύει τις κινήσεις σου. Κι η σιωπή πνιχτή, θανατερή, καρτερεί να αποσώσει όσα ξεκίνησαν πριν από χρόνια...

Ο ξαφνικός θάνατος του άντρα της κι ένα τηλεφώνημα στη μέση της νύχτας ταράζει τις εύθραυστες ισορροπίες.

Η άλλοτε προστατευμένη ζωή της κινδυνεύει.

Υποψίες του παρελθόντος, ανοιχτοί λογαριασμοί και πρόσωπα που κινούνται με αόρατα νήματα.

Τραπεζικές εντολές, ανταλλακτήρια, εκβιασμοί, πληρωμένο σεξ και πίσω απ όλα εκείνος.

Πώς κερδίζει κανείς σε έναν αγώνα άνισο;

Πώς αντιμετωπίζει μια αλήθεια τόσα χρόνια κρυφή;

Πού βρίσκει τον εαυτό του; Πού τον χάνει;

Θα βρει η Έλενα το δρόμο που θα την οδηγήσει πίσω στο φως;»

«ΑΠΟΚΑΪΔΙΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΟ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ» (2013)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες:463

Τιμή: 6,93 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένας χορός από έρωτες, πάθη, λάθη, ενοχές και μυστικά εμπλέκονται σ΄ ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι, άλλοτε ανυψώνοντας κι άλλοτε πάλι ποδοπατώντας τους ήρωες. Μέσα του ο καθένας ξεχωριστά σέρνει το παρελθόν του, κουβαλά τα παιδικά, εφηβικά του βιώματα, και προσπαθούν άλλοτε όλοι μαζί σαν ενωμένη γροθιά κι άλλοτε ο καθείς μόνος, τσακισμένος κι απογοητευμένος να φτάσουν στην πληρότητα που επιζητούν μέσα από την αποδοχή και τον έρωτα. Βλέπουν τα όνειρά τους να πλησιάζουν και ν απομακρύνονται. Δεν το βάζουν κάτω, συνεχίζουν ν αποζητούν την προσωπική τους χίμαιρα, μέχρι εντέλει, χαμένοι ή κερδισμένοι, να τους δώσει η ζωή αυτό που για εκείνους είχε προαποφασίσει.

Το χωριό. Οι κάμποι, το σχολειό, οι χωμάτινοι δρόμοι. Η πόλη. Το ποτάμι, οι εκκλησίες και τα τζαμιά, τα καταστήματα. Η θάλασσα. Τα μεγάλα ταξίδια, οι ξένοι τόποι, η λησμονιά. Αθήνα. Η πόλη της λήθης και των μοιραίων συναντήσεων. Οι άνθρωποι. Ευάλωτοι, πρόσκαιρα ευτυχισμένοι, παραδομένοι στα πάθη τους. Μπροστά απ όλα, ο έρωτας. Πίσω απ όλα, η μοναξιά. Πάνω απ όλα, η μοίρα τους.»