«Ο ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ ΛΙΒΙΝΓΚΣΤΟΝ», του Richard Bach - Γράφει η Αργυρώ Χαρίτου

«Ο ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ ΛΙΒΙΝΓΚΣΤΟΝ», του Richard Bach - Γράφει η Αργυρώ Χαρίτου

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 144

Τιμή: 10,70 €

           Τι είναι αυτό που μας κρίνει διαφορετικούς από τους άλλους; Το χρώμα; Το ύψος; Το ύφος; Το χαμόγελο; Η ομορφιά; Η απλά αυτό που είμαστε;
           Το βιβλίο μας έχει να κάνει με ένα γλάρο. Ναι, με ένα γλάρο που ήθελε να πετάξει πιο ψηλά από τους άλλους. Όχι, για να φανεί ο καλύτερος ή πιο δυνατός από τους άλλους, αλλά για να μπορέσει να πετύχει καλύτερες τροφές και να μην τρώει συνέχεια βρεγμένο ψωμί και άνοστα ψάρια.
            Ο Ιωνάθαν έτσι όπως ονομάζεται ο φίλος μας, μέσα από σκέψη, πολλές προσπάθειες, απογοητεύσεις, αποτυχίες και πολύ δύναμη μπόρεσε και κατάφερε το αδύνατο. Πέταξε με 140 μίλα την ώρα. Η χαρά του ήταν απερίγραπτη. Αμέσως είδε τις προοπτικές που ανοίγονταν σε εκείνον, αλλά και στους φίλους του. Έδειξε με έναν άκομψο τρόπο τις δυνατότητες που ανοιγόντουσαν με το πέταγμα του. Το ίδιο βράδυ τον κάλεσαν να σταθεί στο κέντρο. Στο κέντρο ένας γλάρος καλούνταν να καθίσει μόνο για ατίμωση ή τιμή. Όλα αυτά συμβαίνουν στο πρώτο μέρος του βιβλίου.
            Στο δεύτερο μέρος ο φίλος μας, ο γλάρος, έχει πετάξει ακόμα πιο ψηλά. Έχει ανακαλύψει το πώς να πιάνει τρία μέτρα κάτω από τη θάλασσα τα πιο νόστιμα ψάρια που υπάρχουν. Απολαμβάνει τον αέρα, τον ουρανό, τη θέρμη του ήλιου. Κάποια στιγμή εμφανίζονται κοντά του δυο γλάροι οι οποίοι λάμπουν. Αυτός προσπάθησε να τους αποφύγει. Προκάλεσε μια απότομη πτώση. Κάτι στο οποίο αντέδρασαν οι δυο άμεσα. Ήταν το πρώτο του τεστ.

            Τους έβαλε και άλλο τεστ. Μετά το δυνατό, γρήγορο πέταγμα, μετέτρεψε αυτή τη ταχύτητα σε μακριά, κάθετη, αργή περιστροφή. Οι λαμπεροί γλάροι τον μιμήθηκαν χαμογελώντας. Όταν εκείνος τους ρώτησε τι ζητάνε από έναν γέρο γλάρο, του απάντησαν ότι έχει τη δύναμη να πετάξει ακόμα πιο ψηλά…..

            Ο Ιωνάθαν χαμογέλασε και πέταξε. Τότε ξεκίνησε να βρίσκεται στον παράδεισο. Οι λαμπεροί γλάροι έφυγαν από κοντά του. Είδε όμως πολύ λίγους από τους δικούς του. Περίμενε περισσότερους. Κάποια στιγμή ρώτησε το δάσκαλο: «Δεν είναι ο κόσμος αυτός ο παράδεισος. Έτσι δεν είναι;»

            Στο Τρίτο μέρος του βιβλίου βλέπουμε τον φίλο μας και πάλι να επιστρέφει στη γη.

Αυτή τη φορά έψαχνε να βρει γλάρους σαν εκείνον. Να έχουν το ‘μικρόβιο του πετάγματος’ μέσα τους.

            Στην αρχή βρήκε τον Φλέτσερ. Έπειτα βρήκε και άλλους 6. Όταν τους είχε εκπαιδεύσει να πετάνε με κάθε δυνατό τρόπο, επέστρεψαν στο σμήνος το οποίο τους κοίταζε παράξενα. Οι γέροι γλάροι απαγόρευσαν στο σμήνος να τους μιλήσει. Το σμήνος τους γύρισε την πλάτη. Πολλοί ήταν όμως εκείνοι που κοίταζαν τους μαθητές του Ιωνάθαν, κρυφά, να εκτελούν τις εντολές του δασκάλου τους. Το τι συνέβη μετά σας αφήνω να το ανακαλύψετε εσείς. 

           Γιατί μου άρεσε το βιβλίο; Γιατί μιλάει για την ελευθερία. Για τη δυνατότητα ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Ότι με δύναμη, πυγμή, επιθυμία, αγάπη τα πάντα είναι δυνατά. Τα πάντα θέλουν ΥΠΟΜΟΝΗ και ΕΠΙΜΟΝΗ.

«Ναι, γνωρίζω…» θα λέτε τι μας λέει. Απλά ανατρέξτε στη ζωή σας και δείτε όσα επιθυμήσατε και παλέψατε για να τα αποκτήσετε. Τα πετύχατε; Το μυαλό είναι η δύναμη μας. Οι σκέψεις μας τα καλούπια για τα συναισθήματα μας. Τα συναισθήματα είναι η ενέργειά μας που παρακινεί το σώμα. Όλα όμως συνειδητοποιημένα από το Εγώ, Τσι, ψυχή. Όπως θέλετε πείτε το. Όλα ξεκίνησαν από μια σκέψη. Ο γλάρος ήθελε να πετάξει. Εσείς τι θέλετε;

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Άνθρωποι που ακολουθούν τους δικούς τους νόμους όταν ξέρουν πως έχουν δίκιο. . . Άνθρωποι που αντλούν ιδιαίτερη χαρά από αυτό που κάνουν πολύ καλά (ακόμα και αν είναι μόνο για τον εαυτό τους). . . Άνθρωποι που ξέρουν ότι υπάρχει στη ζωή κάτι παραπάνω απ' ό,τι μπορεί να δει το μάτι. . . Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα συμπορευτούν με τον Γλάρο Ιωνάθαν από την αρχή μέχρι το τέλος. Άλλοι απλώς θα ξεφύγουν από την καθημερινότητα, ζώντας την απολαυστική περιπέτεια της ελευθερίας και της πτήσης.»