«Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΗΛΑΣ», της Μαρίας Σούμπερτ – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΗΛΑΣ», της Μαρίας Σούμπερτ – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Πάπυρος

Σελίδες: 327

Τιμή: 11,20 €

          Πόσο εύκολο είναι άραγε να μπούμε στην θέση και στην λογική των ηλικιωμένων ανθρώπων και να κατανοήσουμε τη δική τους οπτική και θεώρηση της ζωής; Σκεφτόμαστε ποτέ, όσο είμαστε ή θεωρούμαστε ακόμα σχετικά νέοι, ότι κάποτε θα γεράσουμε κι εμείς και θα θέλουμε μια πιο ανθρώπινη αντιμετώπιση από τους οικείους μας; Και, όσο είμαστε νέοι, συνειδητοποιούμε ότι οι ηλικιωμένοι συγγενείς μας ήταν κι αυτοί κάποτε νέοι, εύρωστοι, αυτάρκεις, γεμάτοι ομορφιά, όρεξη για ζωή, δύναμη, πάθη και όνειρα και ατένιζαν το μέλλον έχοντας την "αυταπάτη" –όπως κι εμείς άλλωστε– πως δεν θα γεράσουν ποτέ, αλλά θα μείνουν για πάντα νέοι; Η συγγραφέας Μαρία Σούμπερτ κατόρθωσε να απαντήσει σε όλα τα παραπάνω διαχρονικά ερωτήματα του ανθρώπου με τον πιο πρωτότυπο, χιουμοριστικό και γλαφυρό τρόπο, μέσα από το εξαιρετικό μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πάπυρος με τίτλο «Η Συμμορία Της Τήλας». Ένα βιβλίο ενίοτε ξεκαρδιστικό και σατυρικό, άλλοτε συγκινητικό και τραγικό, γλυκόπικρο, ίσως και μελαγχολικό, αλλά αδιαμφισβήτητα αληθινό και διαχρονικό, αφού τα γηρατειά και ο θάνατος είναι ένα "ακανθώδες" και δυσάρεστο θέμα που απασχολεί κάθε άνθρωπο πάνω στον πλανήτη όταν η ζωή του πλησιάζει την δύση της.   

          Η συμμορία της Τήλας απαρτίζεται από έξι ηλικιωμένες γυναίκες, οι οποίες όχι μόνο δεν παραιτούνται από την ζωή και το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, την αυτοδιάθεση, την αυτάρκεια και την ευτυχία αλλά, "άκουσον, άκουσον", έχουν και το "θράσος" να συστήσουν μια άτυπη συμμορία με μοναδικό σκοπό τους να σώσουν την αγαπημένη τους Τήλα από τους αδίστακτους και αγνώμονες γιους της, οι οποίοι θέλουν να την κλείσουν παρά τη θέλησή της σε ένα "γηροκομείο-κάτεργο". Η άτυχη γυναίκα είναι ήδη εσώκλειστη στο σπίτι της, με "δεσμοφύλακα" τοποθετημένη από τα ίδια της τα παιδιά, μια γιγαντόσωμη και τρομακτική Ρωσίδα, την Ταμάρα, η οποία όχι μόνο δεν την αφήνει να ξεμυτίσει από το σπίτι και να πάει να επισκεφτεί τις έξι φίλες της, αλλά δεν την αφήνει ούτε να απαντήσει στο τηλέφωνο και να επικοινωνήσει με οποιονδήποτε. Τα κατ’ ευφημισμόν "κορίτσια", αφού όλες μετρούν στην πλάτη τους περισσότερα από 65 χρόνια, συνήθιζαν έως τότε να συναντιούνται μία φορά την εβδομάδα στο σπίτι καθεμιάς, να πίνουν τον καφέ τους, να τρώνε τα γλυκίσματα και τα μεζεδάκια τους, να εκτοξεύουν καλοπροαίρετα βέλη η μία στην άλλη, να αναπολούν το παρελθόν και να ατενίζουν το βραχύβιο μέλλον τους με περισσότερη στωικότητα και υπομονή από όσο αν ήταν βυθισμένες στην προσωπική τους μοναξιά.   

          Οι έξι φίλες, λοιπόν, αναλαμβάνουν δράση, συνειδητοποιώντας ότι η φίλη τους Τήλα κινδυνεύει από εγκλεισμό σε αυτό το ίδρυμα παρά τη θέλησή της. Μη γνωρίζοντας τι ακριβώς θα πρέπει να κάνουν, αλλά και τι τους επιτρέπεται από το Νόμο να κάνουν, ανασκουμπώνονται και αποφασίζουν να δράσουν με όποιο θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο μπορούν. Μέσα από τους σπαρταριστούς διαλόγους μεταξύ τους, που στήνει με απίστευτη πειστικότητα η συγγραφέας, ανάμεσα σε αναπόληση, αυτοκριτική και καυστικά σχόλια της μιας για την άλλη, μαθαίνουμε κάθε φορά και ένα κομμάτι από το παρελθόν τους. Η πρώτη έχει χάσει άντρα και κόρη μέσα σε μια νύχτα και σε ένα τραγικό δυστύχημα που έμελλε να καταβαραθρώσει όχι μόνο την ψυχολογία της, αλλά και την κοινωνική της ζωή. Η δεύτερη έχει μείνει μόνη της αφού η κόρη της παντρεύτηκε και μένει μόνιμα στην Γερμανία, ενθυμούμενη την ύπαρξη της μητέρας της μόνο όταν υπάρχουν τριγμοί και κρίσεις στον γάμο της. Η τρίτη, παρά το ότι είναι η μεγαλύτερη σε ηλικία από όλες, δεν το βάζει κάτω αλλά αποφασίζει να μάθει αγγλικά, προσφέροντάς μας μερικές από τις πιο απολαυστικές στιγμές του βιβλίου με τις ξενόγλωσσες ατάκες που πετάει σε απάντηση των άλλων. Η τέταρτη πάσχει από Αλτσχάιμερ και ενώ ξεχνάει πολλά και σημαντικά δεν ξεχνάει πως η Τήλα είναι ο μοναδικός έρωτας της ζωής της. Η πέμπτη, που δεν μπόρεσε ποτέ να αναθερμάνει τη σχέση με τον άντρα της μετά από τον θάνατο του γιού τους, αποφασίζει πριν επιστρέψει για πάντα στο χωριό της να αποτρέψει την μεγάλη αδικία προς την Τήλα. Η έκτη, φορώντας πάντα παντελόνια αποδεικνύει πως μια γυναίκα μπορεί να είναι "αντράκι" εφόσον έχει τα κότσια και μόνο επειδή δεν βρέθηκε ποτέ ο κατάλληλος, ή τουλάχιστον η Μοίρα δεν της το επέτρεψε, παρέμεινε ανύπαντρη.

          Η συγγραφέας, μέσα από μια πλοκή πρωτότυπη, από διαλόγους πανέξυπνους, ολοζώντανους και παραστατικούς και χιούμορ απολαυστικό και συχνά καυστικό, αλλά και με περισσή ευαισθησία, μας ανοίγει ένα "παράθυρο" στην λεγόμενη τρίτη ηλικία, στους ανθρώπους που είναι γονείς μας, γιαγιάδες ή συγγενείς μας και ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως και εκείνοι υπήρξαν κάποτε νέοι και ακμαίοι, ονειροπόλοι και φιλόδοξοι, ερωτευμένοι και προδομένοι. Μας αποδεικνύει πως όσο και αν η σάρκα μαραίνεται, όσο και αν οι ρυτίδες βαθαίνουν και πολλαπλασιάζονται, όσο και αν ο σκελετός μας αρνείται να μας υπακούσει, άλλο τόσο η καρδιά και η ψυχή μας παραμένουν αγέραστες, ακμαίες, πρόθυμες να κάνουν τα αδύνατα δυνατά και να απολαύσουν με το ίδιο πάθος κάθε στιγμή της μικρής ζωής μας που μας απομένει, έως και την τελευταία! Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ανάλαφρο και απολαυστικό "Η συμμορία της Τήλας" είναι ένα μυθιστόρημα για τη χαρά της ζωής και τη μελαγχολία του τέλους της.

Καταστάσεις κωμικά σουρεαλιστικές αλλά και βγαλμένες μέσα από την καρδιά της πιο σκληρής νεοελληνικής πραγματικότητας, συνθέτουν μια απρόσμενη περιπέτεια με ήρωες μια συμμορία γιαγιάδων που δεν το βάζουν κάτω.

Η συμμορία της Τήλας είναι η Μόρφω, με την κόρη στη Γερμανία, η Φωφώ, που παρά τα ενενήντα της χρόνια αποφασίζει να μάθει αγγλικά, η Ελένη, που φοράει μόνο παντελόνια και δεν παντρεύτηκε ποτέ, η Παναγιώτα, που έχει βαρεθεί τον άντρα της, η Μαρί, που εν μιά νυκτί έχασε άντρα, παιδί, κοινωνική θέση και γόητρο, και η Μαρίτσα, που εκτός από τη μνήμη της έχει χάσει και την Τήλα, τον

έρωτα της ζωής της.

Έξι γυναίκες που δραστηριοποιούνται για να «σώσουν» τη φίλη τους Τήλα από τον εγκλεισμό σε γηροκομείο. Έξι γλυκές γιαγιάδες, που ανάμεσα στις απογευματινές τους συναντήσεις για τσάι και συμπάθεια, οργώνουν όπως μπορούν την πόλη, ραδιουργούν, διασκεδάζουν, τρομάζουν, σχεδιάζουν, απειλούν - αλλά κυρίως ανανεώνονται και ξανανιώνουν με ένα στόχο που πολλές φορές ξεπερνάει τη φιλία και αφορά την ίδια τους τη ζωή.